نقش رستم در شمال مرودشت و در فاصله ی شش کیلومتری تخت جمشید قرار دارد؛ محوطه ای که لایه هایی از تاریخ ایران، از دوره ایلام تا دوران اسلامی را در خود جای داده است.

طی سال های اخیر، برداشت بی رویه آب های زیرزمینی برای کشاورزی موجب فرونشست زمین و ایجاد ترک هایی تا پهنای 50 سانتی متر در این محوطه شده؛ ترک هایی که در زمان بارندگی، مسیر نفوذ آب به دل سازه های تاریخی را باز می کنند.

به گفته مصطفی رخشنده خو، سرپرست کارگاه حفاظت نقش رستم، فعالیت های مرمتی از سال 1396 به طور رسمی آغاز شده است؛ دوره ای که توجه ها از تخت جمشید فراتر رفت و تیم های متخصص حفاظت، باستان شناسی و مرمت در محوطه مستقر شدند.

از مهم ترین اقدامات انجام شده می توان به مانیتورینگ مستمر، اسکن لیزری، مدل سازی سه بعدی و مرمت اولویت دار آسیب ها اشاره کرد. آرامگاه خشایارشا به دلیل قرارگیری روی یک گسل، در اولویت کاری قرار گرفت و بخش هایی از آن با استفاده از مواد سازگار و تکنیک های روز مستحکم شد. مرمت نقش های ساسانی از جمله هرمز دوم، بهرام دوم و شاپور اول نیز در دستور کار قرار گرفت.

آرامگاه خشایارشا با وسعتی حدود 36 مترمربع و سه اتاق مقبره، کمی بزرگ تر از قبور آرامگاه داریوش است.

سقف طاقی اتاقک ها و دالان ورودی گنبدی شکل آن از ویژگی های خاص این آرامگاه محسوب می شود.

طبق نوشته ای با کد MLi 1834، نخستین ورود ثبت شده به این آرامگاه در سال 1222 هجری شمسی و توسط کیخسرو ابن کاووس پارسی انجام شده است.