واکین فینیکس شب گذشته مهمان ویژه برنامه ی اجرای نیمه شب با استیون کولبر بود؛ این نخستین حضور او در برنامه ی تلویزیونی شبانه پس از گفت وگوی پربحثش در سال 2009 با دیوید لترمن و عذرخواهی تلویزیونی اش در سال 2010 به خاطر همان مصاحبه بود.

به گزارش خبرآنلاین: مصاحبه جنجالی واکین فینیکس با دیوید لترمن در سال 2009، زمانی اتفاق افتاد که او در قالب شخصیت ساختگی فیلم مستند نمایشی اش با عنوان من هنوز اینجا هستم ، در برنامه حاضر شد. ظاهر ژولیده، رفتارهای سردرگم و پاسخ های مبهم او، موجب سردرگمی مجری و تماشاگران شد و این تصور را ایجاد کرد که فینیکس دچار فروپاشی روانی شده است. در حالی که این حضور عجیب در واقع بخشی از یک پروژه هنری برای نمایش مرز میان واقعیت و اجرا بود، اما تا مدت ها به عنوان یکی از عجیب ترین و ناراحت کننده ترین مصاحبه های تاریخ تلویزیون شناخته می شد. بخش هایی از این مصاحبه بعدها به عنوان بخشی از روایت فیلم مورد استفاده قرار گرفت.

واکین فینیکس در گفت وگو با کولبر تأیید کرد که قصد داشته واکنشی بزرگ را نه فقط از لترمن، بلکه از عموم مردم برانگیزد. با این حال گفت که پیشاپیش، برنامه را در جریان گذاشته بوده است: وقتی برای برنامه ی دیو رفتم، پیش مصاحبه را هم در نقش انجام دادم و بعدش فهمیدم که این کار زیادی احمقانه است. پس بهشان زنگ زدم و گفتم: "ببینید، این کاری است که می خواهم انجام بدهم. می خواهم به برنامه بروم و این نمایش رو اجرا کنم. فقط می خواهم دیوید من را تکه پاره کند، می خواهم گفت وگو واقعاً خطرناک باشد."

او ادامه داد: آن موقع فقط دنبال واکنش بودم، دوست داشتم ببینم خودم چطور به این اتفاق واکنش نشان می دهم. پس بهتر بود که کسی نداند، مگر در صورت لزوم.

اما فینیکس اعتراف کرد که تجربه ی آن مصاحبه در نهایت بسیار وحشتناک بوده: خیلی ناراحت کننده بود. پشیمان هستم. هرگز دوباره همچین کاری نمی کنم. واقعاً متأسفم.

کولبر پس از این جمله خندید و گفت: نمی دانم دیوید این برنامه را می بیند یا نه.

فینیکس پاسخ داد: شاید ببینه، و من باید بگویم... متأسفم.

واکین فینیکس پیش تر هم وقتی در سال 2010 دوباره در برنامه لترمن حاضر شد، بابت رفتارهایش عذرخواهی کرده بود: امیدوارم به هیچ طریقی ناراحتتون نکرده باشم. شما آدمی هستید که با افراد زیادی مصاحبه کردید و من فرض را بر این گذاشتم که فرق بین یک شخصیت نمایشی و یک آدم واقعی را متوجه می شوید... اما باز هم معذرت می خواهم.

در پایان گفت وگو با کولبر، فینیکس به شکلی دوگانه به آن شب نگاه کرد: عجیب است... چون از یک جهت موفق بود، ولی هم زمان یکی از بدترین شب های زندگی م هم بود.