در پژوهش جدیدی که به کمک هوش مصنوعی انجام شد، در طول 250 هزار سال گذشته، سه موج عمده از آمیزش میان انسان ها و نئاندرتال ها شناسایی شده است.

به گزارش خبرآنلاین، روابط نزدیک میان ما و نئاندرتال ها تاریخچه ای بسیار طولانی تر از حد تصور قبل دارد. براساس یافته های مطالعه ای جدید، در طول تقریبا 250 هزار سال گذشته، نئاندرتال ها و انسان های خردمند (هومو ساپینس) بارها با یکدیگر آمیزش کردند، ژن هایشان را به اشتراک گذاشتند و جمعیت هایشان با هم ادغام شد.

دانشمندان با استفاده از ابزاری ژنتیکی مجهز به هوش مصنوعی به نام IBDmix که از تکنیک های یادگیری ماشین برای رمزگشایی ژنوم بهره می برد، تبادلات ژنی میان انسان های خردمند و نئاندرتال ها را ردیابی کرده اند. یافته های آن ها نشان می دهد انسان های خردمند بسیار بیشتر و بسیار زودتر از آنچه پیش تر تصور می شد، با نئاندرتال ها تعامل و آمیزش داشتند.

پژوهش تازه سه موج اصلی از آمیزش انسان ها را مشخص کرده است: موج اول تماس حدود 200 هزار تا 250 هزار سال پیش، موج دوم حدود 100 تا 120 هزار سال پیش و بزرگ ترین موج حدود 50 تا 60 هزار سال پیش رخ داده است.

یافته های مطالعه جدید با بسیاری از نظریه های معاصر درباره مهاجرت انسان ها در تضاد است. معمولا تصور می شود انسان های مدرن حدود 250 هزار سال پیش در آفریقا تکامل یافتند و به مدت 200 هزار سال در آنجا باقی ماندند، سپس حدود 60 هزار تا 50 هزار سال پیش از آفریقا مهاجرت و در قاره اوراسیا سکونت پیدا کردند. در همین بازه زمانی انسان خردمند با نئاندرتال ها و همچنین دنیسوواها که مدت ها پیش تر در اوراسیا پدید آمده بودند، تماس پیدا کرد.

پژوهش جدید نشان می دهد برخلاف باور قبلی که بیان می دارد انسان های مدرن و نئاندرتال ها فقط یک بار و در حدود 50 هزار سال پیش با هم آمیزش داشته اند، درواقع در طول 200 هزار سال، چندین بار تبادل ژنی انجام شد تا زمانی که نئاندرتال ها حدود 40 هزار سال پیش منقرض شدند.

یافته های جدید نشان می دهد انسان های خردمند بسیار بیشتر و بسیار زودتر از آنچه پیش تر تصور می شد، با نئاندرتال ها آمیزش داشتند

جاشوا آکی، استاد مؤسسه ژنومیک تلفیقی لوییس-سیگلر در پرینستون می گوید مدل های آن ها نشان می دهد انسان های مدرن پس از پیدایش، وارد دوره ی سکون طولانی نشدند، بلکه خیلی زود مهاجرت آن ها از آفریقا شروع شد و پس از آن به آفریقا نیز برگشتند.

شواهد فیزیکی و باستان شناسی چندانی وجود ندارد که نشان دهد انسان های خردمند پیش از 50 هزار سال پیش در سراسر اوراسیا پراکنده بوده اند. جمجمه فسیل شده ای در جنوب یونان پیدا شده است که دانشمندان آن را متعلق به انسان خردمند دانسته اند و قدمت آن دست کم 210 هزار سال تخمین زده شده، اما این مورد استثنایی و نادر است.

در بیشتر موارد، پژوهشگران به دنبال نشانه هایی از DNA نئاندرتال در ژنوم انسان های امروزی می گردند، اما این بار پژوهشگران برعکس عمل کردند و در ژنوم نئاندرتال ها به دنبال DNA انسان های مدرن گشتند. این رویکرد متفاوت باعث شد اطلاعات جدید و بینش های تازه ای درباره تبادل ژنتیکی میان دو گروه به دست بیاید.

آکی توضیح داد: اکثر تحقیقات ژنتیکی در دهه گذشته عمدتا بر این موضوع متمرکز بوده اند که آمیزش با نئاندرتال ها چگونه بر ویژگی های ظاهری انسان های مدرن و تاریخچه تکاملی ما تاثیر گذاشته است. اما این پرسش ها در حالت معکوس نیز جالب توجه هستند. مطالعه ما نشان می دهد نئاندرتال ها به طور کامل از بین نرفته اند، بلکه ژن هایشان در ژنوم انسان های مدرن ادغام شده است و به بخشی از ساختار ژنتیکی ما تبدیل شده اند.

پژوهش جدید نشان می دهد جمعیت نئاندرتال ها خیلی کوچک تر از چیزی بوده است که قبلا تصور می شد. وقتی انسان های امروزی حدود 50 هزار سال پیش از آفریقا وارد سرزمین های تحت سکونت نئاندرتال ها شدند، به لطف جمعیت بیشتر توانستند در رقابت با آن ها برتری پیدا کنند و درنهایت نئاندرتال ها را جذب یا با خود ترکیب کنند.

این اتفاق باعث شد خط ژنتیکی خاص نئاندرتال ها به طور جداگانه ادامه پیدا نکند. آکی می گوید: نئاندرتال ها احتمالا برای مدت طولانی در آستانه انقراض قرار داشتند. در چنین شرایطی اگر جمعیت آن ها فقط 10 تا 20 درصد کاهش یابد (همان طور که برآوردهای ما نشان می دهد)، همین مقدار کاهش برای به زوال کشاندن جمعیتی که از قبل درمعرض خطر بوده، کافی است.