با گذشت حدود شش ماه از فاجعه قتل دختربچه 6 ساله اهل بوکان، حکم اعدام متهم اصلی که به تجاوز و قتل او اعتراف کرده بود، صبح روز شنبه 21 تیر 1404 در ملاءعام و با حضور خانواده و شهروندان این شهرستان اجرا شد؛ در همین راستا ناصر عتبانی ، رییس کل دادگستری استان آذربایجان غربی گفت: حکم اعدام محکوم علیه اصلی و ردیف اول پرونده تجاوز و قتل دختر بچه بوکانی اجرا شد.

به گزارش اعتماد، دادگاه، پس از رسیدگی به پرونده، متهم ردیف اول را به لحاظ اقدامات مجرمانه به مجازات اعدام در ملاءعام محکوم کرد. رای صادره پس از فرجام خواهی در دیوان عالی کشور تایید و حکم در سحرگاه روز شنبه 21 تیر ماه با مطالبه اولیای دم و شهروندان و به لحاظ جریحه دار شدن عواطف و احساسات عمومی در ملاءعام اجرا شد.

ماجرای تجاوز و قتل نیان

پنجشنبه 27 دی ماه 1403، رسانه های محلی شهرستان بوکان واقع در آذربایجان غربی اعلام کردند که دختربچه ای 6 ساله به نام نیان جبرییل پور (چلبیان) بر اثر آزار جنسی و شکنجه پدر و نامادری خود جان خود را از دست داد، اما یک روز بعد همان رسانه ها نوشتند متهم اصلی آزار جنسی یک پسر جوان 19 ساله بوده تا اینکه ناصر عتبانی، رییس کل دادگستری استان آذربایجان غربی در واکنش به این خبر اعلام کرد: متهم اصلی کودک آزاری و تعرض به یک کودک که منجر به فوت او شده، شناسایی و دستگیر شده است.

در بازپرسی های دقیق و فنی به عمل آمده توسط بازپرس ویژه این پرونده معلوم شده است که پدر خانواده با خانمی روابط ناسالم برقرار کرده و برادر این خانم با سوءاستفاده از این روابط وارد آن خانه شده و کودک را مورد تعرض قرار داده است. خانم نامحرمی که با پدر طفل روابط ناسالم داشته به همراه برادرش (متهم اصلی کودک آزاری و تعرض)، کودک را برای جلوگیری از افشای موضوع مورد ضرب و جرح شدید قرار داده اند که منتهی به فوت کودک در بیمارستان شده است.

پس از انتشار این خبر، 5 بهمن ماه 1403، جمعی از مردم بوکان به خاطر مرگ خشونت آمیز این دختر 6 ساله، مقابل فرمانداری این شهرستان تجمع می کنند. 23 اسفند ماه 1403، رییس کل دادگستری آذربایجان غربی در مورد مجازات متهمان دیگر پرونده گفت که برخی اعضای خانواده او به 15 سال حبس محکوم شدند.

ماجرا از زمانی آغاز شد که مادر نیان به دلیل خشونت خانگی، مجبور به ترک خانه و بازگشت به خانه مادرش شد. پدر، حضانت دختر را برعهده گرفت و در ادامه، خانه را در اختیار زنی اهل سقز قرار داد که با او روابطی خارج از چارچوب خانواده داشت. بنا بر تحقیقات دادسرا، برادر 19 ساله این زن که گاه به خانه رفت وآمد می کرد، در مدت 6 ماه بارها نیان را مورد تعرض و شکنجه قرار داد. در روز حادثه، پس از آخرین مورد آزار، کودک در حالی به بیمارستان منتقل شد که آثار سوختگی با آب جوش، کبودی های گسترده و جراحات جدی بر بدنش دیده می شد. کادر درمان، با وجود ادعای پدر مبنی بر خوردن قرص به موضوع مشکوک شدند، اما نیان جان باخت و روند بازداشت و پیگیری قضایی آغاز شد.

یک منبع آگاه گفت: مادر نیان حدود چهار سال پیش به خانه مادرش بازگشت. در این مدت پدر نیان نمی گذاشت همسرش دخترشان را ببیند تا اینکه یک سال قبل پدر نیان با خانمی که اهل سقز بوده، آشنا می شود. پدر نیان خانه را در اختیار این خانم قرار داده و این خانم هر از گاهی به خانه پدر نیان می آمده و در آنجا مدتی زندگی می کرده. پدر نیان آرماتوربند بوده و از صبح تا عصر بیرون از خانه مشغول به کار بوده است. این منبع مطلع در ادامه می گوید: از 6 ماه قبل برادر این خانم هم پایش به خانه پدر نیان باز شده و نیان از همان 6 ماه قبل توسط برادر این خانم مورد آزار جنسی و شکنجه قرار گرفته، اما به نظر می رسد این افراد نیان را شکنجه و تهدید می کردند که به پدرش حرفی نزند. البته پدر نیان هم نسبت به آثار کبودی و سوختگی که بر بدن دخترش مشاهده می شده، بی تفاوت بوده و از نیان حمایتی نمی کرده تا اینکه این افراد روز حادثه بعد از آزار جنسی، نیان را مورد شکنجه قرار داده و او را به بیمارستان رسانده اند.

پدر نیان که در همان ابتدا فرار کرده، پس از بازگشت مجدد به بیمارستان دستگیر و سپس آن خانم به همراه مادر و برادر 19 ساله اش دستگیر شده اند. این جوان 19 ساله به آزار جنسی اقرار کرده است. به نظر می رسد پدر نیان از ماجرای آن روز خبر داشته و همراه آنها نیان را به بیمارستان رسانده و فرار کرده است، اما بعد از این حادثه پدر نیان، آن خانم و مادرش، همچنین برادر 19ساله آن خانم بازداشت می شوند.

صحبت های مادر نیان

فرزانه رحمانی ، مادر نیان در مورد این حادثه گفته بود: هجده، نوزده سالم بود که با کیوان یعنی پدر نیان ازدواج کردم. مرد محترمی به نظر می رسید، اما بعد از ازدواج رفتارهایش عوض شد. مشروبات الکلی مصرف می کرد و شب ها به خانه نمی آمد؛ اعتراض هم که می کردم مرا کتک می زد. وقتی نیان به دنیا آمد، متوجه شدم همسرم با زن دیگری در ارتباط است. اختلافات و درگیری ها ادامه داشت تا اینکه یک شب حدود ساعت یک مرا به خانه مادرم برد و گفت نمی خواهم با تو زندگی کنم. البته دفعه اولش نبود که مرا از خانه بیرون می کرد. من قصدم زندگی بود. نمی خواستم فرزندم را آواره کنم. خودم بچه طلاق بودم و نمی خواستم نیان به سرنوشت من دچار شود. اگر هم درخواست طلاق می کردم، دادگاه حضانت نیان را به من نمی داد. من می خواستم به خاطر دخترم هر طور شده زندگی کنم. فکر می کردم همسرم درست می شود، اما سه سال و نیم، همسرم نگذاشت نیان را ببینم. حتی یک بار برای تولد نیان، کفش و لباس خریدم و به خانه یکی از دوستان همسرم رفتم تا آنها با او تماس بگیرند، بلکه راضی شود نیان را به آنجا بیاورد، اما نیان را که نیاورد هیچ، به آنها فحاشی هم کرد. من در این سه سال و نیم از نیان هیچ خبری نداشتم. حتی نمی دانستم کجاست. هر قدر هم به کلانتری و دادگاه مراجعه می کردم به من می گفتند خودت برو دخترت را پیدا کن و وقتی پیدا کردی ما دخترت را می گیریم و تحویلت می دهیم. از طرف دادگاه حکم داشتم، ولی همسرم یک ماه در یک منطقه و دو ماه در منطقه دیگر زندگی می کرد.

مادر نیان گفته بود: من از همسرم شکایت کردم. تمام بدن نیان زخم بوده و کبود؛ یعنی پدر نیان در این مدت متوجه این زخم ها و کبودی ها نشده بود! همسرم آن شب نیان را پیش پزشکی به نام [...] در بوکان برده و به آن پزشک گفته دخترم اشتباهی قرص خورده، اما پزشک به ماجرا مشکوک شده و به همسرم گفته باید حتما دخترتان را به بیمارستان برسانید. آنها هم نیان را به بیمارستان رسانده و فرار کرده اند. وقتی همسرم برای بار دوم که نمی دانم به چه علت بوده به بیمارستان مراجعه کرده کادر درمان به او مشکوک شده و او را تحویل پلیس داده اند. آن خانم به همراه مادرش هم دستگیر شده، اما اعلام کرده اند برادر خانمی که با همسرم رابطه داشته مرتکب این جنایت شده که البته ما این موضوع را قبول نداریم.

رحمانی گفته بود: بعد از این ماجرا زمانی که شناسنامه دخترم را خواستند، مرا به جایی بردند تا آنجا را بگردم و شناسنامه را پیدا کنم. جایی که رفتیم واحدی از یک آپارتمان بود و غیر از یک موکت و وسایل نیان هیچ وسیله دیگری داخل خانه نبود؛ شبیه جایی بود که انگار محل زندگی اعضای یک باند بوده است. شنیدم اینها چند خانه کرایه کرده بودند. نمی دانم اینها شغلشان چه بوده و چه کار می کردند!