فرارو- بعد از توقیف بیش از یک ماه سریال سووشون ، اخیرا صفحه این سریال در پلتفرم پخش کننده فعال شده و به نظر می رسد نمایش آن از اولین جمعه مرداد 1404 آغاز شود.

به گزارش فرارو، این سریال به کارگردانی نرگس آبیار اقتباسی از رمانی به همین نام است که انتشار آن با توقیف همراه بود. در ادامه نگاهی به ماجرای توقیف، حواشی، داستان و نقد سووشون خواهیم داشت.

درست چند ساعت بعد از انتشار این سریال ناگهان توقیف شد و ماجرا به همینجا ختم نشد، نماوا، نیز به عنوان پلتفرم پخش کننده سووشون از دسترس کاربران خارج شد. به نظر می رسد دلیل اصلی توقیف این سریال، وجود سکانس هایی است که از نظر نهادهای نظارتی، مغایر با چارچوب های قانونی و فرهنگی تشخیص داده شده اند. با این حال برخی از کاربران فضای مجازی معتقدند که گروه تولید با قرار دادن این سکانس ها و توقیف سریال به دنبال ایجاد حواشی برای دیده شدن اند.

در حقیقت برخی توقیف را به عنوان مسیر جدیدی از تبلیغات می بینند از سویی برخی دیگر از کاربران نیز بیان می کنند مگر می شود سریالی با این پروداکشن عظیم را بدون مجوز ساخت. نهایتاً چند روز پس از فیلتر، پلتفرم نماوا مجدداً از 24 خرداد در دسترس قرار گرفت و در روزهای اخیر نیز سووشون از توقیف درآمد و مجدد بر روی سایت قرار گرفت.

فیلمبرداری این سریال با بودجه ای هنگفت در سال 1399 در شیراز آغاز شد و بعد از مدت کوتاهی حواشی این سریال آغاز شد. در سال 1400 اخباری مبنی بر آسیب بناهای تاریخی شیراز به خاطر فیلمبرداری این سریال منتشر شد که توسط نرگس آبیار تکذیب شد. مراسم امضای کتاب سووشون توسط نرگس آبیار و بهنوش طباطبایی در نمایشگاه کتاب سرو صدای زیادی به پا کرد.

داستان این سریال اقتباسی است از رمانی به همین نام نوشته سیمین دانشور که روایتگر زندگی زنی به نام زری در سال های حضور انگلیسی ها در شیراز است. در حقیقت زری شخصیت اصلی سریال است که مخاطب داستان را از زاویه دید او می بیند. ماجرا با عروسی دختر حاکم شروع می شود که در قسمت اول به معرفی شخصیت ها و نمایش فضای حاکم می پردازد.

تیتراژ این سریال اگر نریشن بهنوش طباطبایی در نقش زری از آن حذف شود، یکی از بهترین تیتراژهای سریال های نمایش خانگی است که فضای داستان را به خوبی نمایش می دهد. نرگس آبیار با انتخاب لهجه شیرازی برای کاراکترها تلاش کرده تا فضای شیراز را برای مخاطب باورپذیر کند، این در حالی است که ریسک بزرگ او مانند یک شمشیر دولبه عمل کرده است.

برخی از مخاطبان از لهجه حس خوبی می گرفتند این در حالی است که لهجه شیرازی به خصوص زری از دید گروهی دیگر از مخاطبان مصنوعی است و در اصطلاح درنیامده است. با این حال بهنوش طباطبایی به خوبی معصومیت و ترس کاراکتر زری را نشان می دهد. همچنین میلاد کی مرام نیز با بازی خود به درستی وطن دوستی و نگرانی یوسف را اجرا می کند.

در سکانس های مراسم عقد دوربین حرکات چرخشی دارد که تماشا را برای مخاطب سخت کرده است. به نظر می رسد نرگس آبیار با چرخش دوربین تلاش کرده تا آشفتگی فضا و ناهمخوانی مراسم عروسی را با شرایط جامعه نشان دهد، اما صحنه ها جذاب نیستند.