فرارو- هم دونالد ترامپ رییس جمهور آمریکا و هم بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم اشغالگر قدس، در مدت اخیر و در بحبوحه اوج گیری تنش ها در خاورمیانه، مدام روی یک مفهوم تاکید کرده اند و آن هم این بوده که آن ها مایل به ایجاد خاورمیانه جدید هستند.

به گزارش فرارو؛ خاورمیانه ای که بر اساس آنچه آن ها مدعی هستند باید شاهد عادی سازی روابط طیف قابل توجهی از کشورهای عربی و اسلامی با رژیم اسراییل باشد و در عین حال، ترتیبات سیاسی و نظم منطقه ای نیز در مسیری قرار گیرد که واشینگتن و تل آویو دیکته می کنند. محور اصلی استقرار این نظم جدید در منطقه نیز چیزی جز تحمیل ضعف به ایران و کلیت محور مقاومت نیست.

به بیان ساده تر، خاورمیانه مد نظر اسراییل و آمریکا محقق نخواهد شد مگر اینکه ایران و طیف متحدان منطقه‎ای اش، تضعیف شوند. اساسا به همین دلیل هم است که می بینیم اسراییل و آمریکا در لبنان به دنبال تضعیف حزب الله هستند و یا در عراق، تضعیف گروه های مقاومت را دنبال می کنند و در عین حال، با ایجاد کریدور داوود از طریق خاک عراق و سوریه، سعی در ایجاد چالش های امنیتی تازه برای ایران دارند.

در این میان، یک سوال مطرح می شود و آن هم این است که در برابر راهبرد رژیم اشغالگر قدس و آمریکا جهت استقرار یک نظم جدید در خاورمیانه، بهترین راهبرد برای ایران چیست؟ به بیان ساده تر، ایران چگونه می تواند به نحوی موثر از منافع و امنیت ملی خود در سطح منطقه حراست کند و مانع از شکل گیری فضایی شود که مطلوب جریان های مخالف با این کشور است. به نظر می رسد پاسخ به این سوال را باید از 3 منظر مورد توجه داشت.

جنگ 12 روزه اخیر میان ایران و رژیم اسراییل، حامل درس های قابل توجهی برای هر دو طرف به ویژه ایران بوده است. آنچه واضح است، دشمن روی حوزه اطلاعاتی سرمایه گذاری قابل توجهی انجام داده و درست به همین دلیل، ایران نیز هم در حوزه اطلاعاتی و هم نظامی، باید بیش از پیش در اندیشه تقویت بنیان های قدرت خود باشد.

البته که نکته قابل تامل این است که ایران به اذعان اندیشکده ها و منابع اطلاعاتی غربی، در جریان جنگ 12 روزه از بسیاری از ظرفیت های خود و طیف متنوعی از موشک هایش استفاده نکرده است.

همین مساله یک برگ برنده برای ایران است. با این حال، تقویت قدرت نظامی و در عین حال، تلاش برای کم اثرکردن فشارهای اقتصادی خارجی، بیش از هر زمان دیگری باید مد نظر تصمیم سازان در تهران باشد. زیرا اعمال فشار اقتصادی و نظامی، دو اولویت مهم رژیم اسراییل و آمریکا برای تضعیف ایران است.

در حوزه نظامی و اطلاعاتی، به طور خاص بهره گیری بیش از پیش از ظرفیت های علمی کشور باید مد نظر باشد. جنگ 12 روزه اخیر نشان داد که جنگ های جدید به هیچ عنوان ماهیت کلاسیک که در ذهن اغلب افراد نقش بسته را ندارند و ترکیب علم و جنگ در آن ها حرف اول را می زند.

ایران به واسطه ایستادگی در برابر صهیونیست ها، تا حد زیادی شاهد افزایش قدرت نرم خود در سطح منطقه و جهان بوده است. موضوعی که در نتیجه نظرسنجی های معتبر در دنیا نظیر نظرسنجی اخیر مرکز معتبر افکار سنجی عربی که در میان ملت های عرب انجام شده، به عینه قابل مشاهده بوده است. حال این ظرفیت ها باید به طرق مخالف هم تقویت شوند و هم با تحرکات سیاسی و دیپلماتیک، در راستای منافع ملی ایران فعال سازی شوند.

در حقیقت، ایران در ابعاد منطقه ای و بین المللی باید تا جای ممکن فضا را برای اسراییل و آمریکا در چهارچوب اقدامات خصمانه آن ها علیه خود، محدود سازد. هر چه در این حوزه فعال تر باشیم، در عرصه تحرکات مرتبط با قدرت سخت نیز می توان به کسب دستاوردهای قابل توجه و موثرتر امیدوار بود.

قدرت هوشمند، ترکیبی از قدرت نرم و سخت است و با توجه به ماهیت پیچیده و چندلایه تحولات خاورمیانه، تقویت این حوزه قدرت یک الزام برای ایران است تا بتواند جنبه های سخت افزاری و نرم افزاری قدرت خود را در سطح منطقه به طور توامان و همزمان افزایش دهد. وقتی این مهم محقق شود، موانع جدی در مسیر تحقق دستورکارهای مطلوب آمریکا و اسراییل با محوریت استقرار یک نظم جدید در خارومیانه ایجاد می شود.

وقتی جنگ از منظر این دسته از بازیگران ترکیبی است، نباید صرفا با اهرم نظامی و قدرت سخت به مصاف آن ها رفت. تغییر نگاه به مقوله قدرت، یک الزام رهبردی برای ایران جهت شکل دهی به واقعیت های آتی سیاسی و ژئوپلیتیکی در منطقه خاورمیانه است.