​مجتبی جباری پس از تجربه کوتاه اما موفق روی نیمکت استقلال، حالا با صراحت درباره آن دوران صحبت می کند؛ دورانی که به گفته خودش نه تنها از سوی مدیران باشگاه حمایتی وجود نداشت، بلکه بازیکنان هم پشت او و کادرفنی اش نایستادند.

او با گلایه از فضای فوتبال ایران تأکید کرد که در مقاطع حساس هیچ همراهی و حمایتی از سوی بازیکنان ندیده و همین موضوع باعث شد فشارها چند برابر شود. جباری همچنین در بخشی از این گفتگو از حضور وحید هاشمیان در پرسپولیس ابراز خوشحالی کرد و گفت امیدوار است با حضور چنین مربیانی، عرصه برای سرمربیانی که با رانت وارد فوتبال می شوند، تنگ شود .

گفتگو با مجتبی جباری را در ادامه می خوانید:

* بعد از موفقیتی که با باشگاه استقلال به دست آوردید، می خواهید هنوز در فضای فوتبال بمانید؟

من تمام عمرم را با توپ و فوتبال گذراندم و تجاربی به دست آوردم که به نظرم می توانم در فوتبال مثمرثمر باشم و کمک کنم. اگر شرایط مهیا باشد، بله. چرا که نه؟

* شنیده می شود مدیران استقلال به شما گفته بودند باید در تیم های دیگر تجاربی کسب کنید تا سالهای آتی بتوانید به عنوان سرمربی در استقلال فعالیت داشته باشید.

حرف شان این بود که چند سال به عنوان دستیار باشم و صاحب تجربه شوم و حرف من این بود که مربیگری و سرمربیگری دو مسئله متفاوت است. فکر نمی کنم اگر مربیگری ام ادامه پیدا کند، هیچوقت هیچ تیمی را داشته باشم که در چنین موقعیت سخت و دشواری قرار گرفته باشد. سرمربیگری اینطور نیست که بگویید شما صاحب تجربه شدید و حالا بفرمایید باشگاه استقلال برای 10 سال در اختیار شما و حتما موفق می شوید. اگر من بروم و برگردم و نتیجه کسب نشود، دوباره همین اتفاق است. در مورد افراد دیگر هم این اتفاق افتاده است. من اگر بدانم مجموعه ای این درایت را دارد که نگاهش درست باشد، حتما تمکین می کنم. از آنجایی که بینشی در این زمینه نیست، اصلا به آن مجموعه نمی آید که این حرف را بزنند. در طول فصل اینهمه اشتباه انجام دادند و همان اشتباه مدیریتی باعث شده من در آن موقعیت خطیر قرار بگیرم که اگر یک بازی می باختم، کاملا با آبرویم بازی کرده بود. به نظرم این مجموعه مسیر درست فکری ندارد که بخواهد به من بگوید این مسیر برای تو. خودشان در کارهایشان مانده اند و من اصلا قبول نمی کنم یک نفر بیاید به من بگوید این مسیر را برو. هیچوقت در این باشگاه برنامه ریزی بلندمدت نبوده است. وقتی این حرف ها زده می شود، فقط برای این است که فقط این فرد نباشد. چه به نفع باشگاه باشد و چه نباشد، نگاه این است. آنجا هم واقعا گیر کرده بودند که من وارد شده بودم. باید هم قبول می کردم، چون من نزدیکترین آدم به تیم بودم، وگرنه بعدا فهمیدم که خیلی سخت است و آدم ها خیلی تلاش می کنند که من در آن موقعیت نباشم. قبل از آن هم خیلی ها تلاش کردند اما خدا را شکر که آن اتفاق با موفقیت به سرانجام رسید و همین برای من رضایت کافی را به همراه داشت.

* فکر می کنید اگر بخواهید مسیر فوتبالی تان را ادامه بدهید، سرمربی تیم دیگری جز استقلال شوید؟ قطعا که پیشنهاد دارید...

قطعا پیشنهاد ندارم.

* چرا؟

اصلا پیدا کردن تیم در فوتبال ایران اینطور نیست که زنگ بزنند بگویند این استعداد است، این فرد مربی خوبی است، پس او را جذب کنیم. مربی ها دنبال تیم ها میفتند و برای خیلی هایشان مهم نیست کجا هستند، فقط می خواهند قرارداد را ببندند و حضور داشته باشند. فکر نکنید یک مجموعه آنالیز می کند که فلان کس مربی خوبی است و حمایت می کنیم و بستر را فراهم می کنیم. اصلا. من فکر می کنم بعد از آن کاری که با استقلال می کنی، باید تعداد زیادی پیشنهاد باشد اما در لیگ ایران هیچوقت اینطور نبوده است. اگر هم یک روز برنگشتم و هیچ درخواستی طی سالها نبود، اصلا تعجب نمی کنم، چون داستان اصلا فوتبالی نیست.

* این موضوع بیشتر در مورد باشگاه استقلال است؟

نه، خیلی جاها. اینطور نیست که یک مدیرعاملی و یک مجموعه ای بداند که می خواهد به کجا برسد و یک برنامه ای داشته باشد و برود مربی پیدا کند. به ساختمان باشگاه می روند و با آدم های مختلف می نشینند تا قرارداد امضا کنند. مگر نتیجه نگیرند، چه می شود؟ هزار بار این را تکرار کنند چه می شود؟ هنری که دوستان دارند این است که می توانند این کار را بارها تکرار کنند و به نتیجه نرسد و سر کارشان بمانند و پول و منفعت ببرند و فوتبال لطمه بخورد.

* پیش بینی می کردید که این اتفاق برایتان بیفتد؟

در تمام مسیری که سرمربی بودم، حرفش بود. کوچکترین حمایتی از طرف باشگاه نسبت به ما نبود. همیشه می گفتند مربی خارجی امروز مشخص می شود و فردا مشخص می شود. کلی زمان و پول کافی داشتند و هیچوقت این اتفاق نیفتاد. شما کجا دیدید که بگویند این مربی جوان خوب عمل کرده و ما حمایت می کنیم؟ هیچوقت نبود، اما من در آن مقطع صحبتی نمی کردم، چون باعث می شد تمرکزمان برای رسیدن به موفقیت به هم بخورد. یک روز بعد از آن راجع به شرایط صحبت کردم و وضعیت خودم را مشخص کردم که اگر دوستان فکر می کنند می توانند به عنوان کمک روی من حساب کنند، این کار از طرف من صورت نمی گیرد.

* بازیکنان از شما حمایت کردند؟

نه، بازیکنان هم اصلا حمایت نکردند. نکته ناراحت کننده برای من، این بود. ما با آقای چراغپور که صحبت می کردیم، فکر می کردیم خیلی کار کردیم؛ بازیکنانی بودند که تماشاگران خیلی به آنها توهین می کردند و همیشه تحت فشار بودند، اما همه اتفاقات برعکس شد؛ به لحاظ رزش ریالی، قیمت، و جایگاه اتفاقات خوبی شامل حال شان شد.

* خبرنگار: می توانستند منفور شوند اما با آن قهرمانی که با شما به دست آوردند، ورق برایشان برگشت.

بله اما هیچکدام صحبتی نکردند. ما مطمئن بودیم که خیلی زحمت کشیدیم، از بازیکن مان حمایت کردیم، به نتیجه رسید، اعتبار برگشت. شاید از نظرشان خوب نبودیم و اتفاقات شانسی بوده و خودشان به خودشان آمدند. اما این حمایت از طرف بازیکن اتفاق نیفتاد و آنالیز ضعیف از این اتفاقات باعث می شود که خود فوتبالیست در آینده لطمه بخورد. اگر نداند که چه کسانی به درد فوتبال می خورند و با هر کسی حرکت کنند و دنبال منفعت بگردند، در نهایت آسیب می خورند. من در طول عمر بازیگری ام بارها این را دیدم؛ افرادی سالیان سال وجهه ای برای خودشان درست کرده بودند اما حقیقت شان این نبود و در نهایت برملا شد و جایگاه را از دست دادند. این زنگ خطری برای عدم شناخت و آگاهی از شرایط موجود برای بازیکنان است. من اعتبار و آبرویم را گرو گذاشتم و وارد شدم، آقای چراغپور آن عقبه را برای باشگاه در معرض خطر گذاشت، اما به من اعتماد داشت وارد شد. این کار دیده نشد و سعی کردند که به آن نپردازند و به چیزهای دیگر بپردازند، هم از طرف بازیکنان، هم مدیریت، هم پیشکسوتان که البته برخی از آنها حمایت کردند.

* اما پشیمان می شوند. مثل اتفاقی که برای فرهاد مجیدی افتاد.

چه فایده ای برای فوتبال دارد؟ آدم ها سودشان را می برند و تماشاچی و فوتبال و باشگاه ضرر می کند. مختص به امسال که نیست، سالیان سال است که این اتفاق میفتد.

* به نظرتان در دوره ای که شما بازی می کردید اوضاع بدتر بود یا حالا؟

از آنجایی که تیم های کشورهای اطراف خوب مسیر را می روند، برای ما روز به روز بدتر می شود. ما حتی نمی توانیم استیبل بمانیم، ضعیف تر و کمتر می شویم و یک زمانی دیگر بودجه و آوردن آدم ها فایده ای ندارد و دیکر زمان نداریم و باید زمان گذاشته شود تا دوباره به رقابت برگردیم.

* سرمربی خارجی به بازیکن اعتماد به نفس می دهد؟

من در این مورد نمی توانم حرف بزنم. سرمربی داخلی یا خارجی، باشگاه باید بتواند عملکردش را ارزیابی کند. وقتی باشگاه نمی تواند عملکرد را ارزیابی کند، یعنی کسی آنجا نیست که ببیند چه می کند. اصلا مدیر فنی و مدیر ورزشی هست؟ پس چه فرقی می کند؟ تجربه نشان داده که حداقل در سال های گذشته اتفاق خاص و عجیبی با مربی خارجی نیفتاده، به جز منافع و قراردادهایی که می توانند هماهنگ کنند. من یک بار در همین مدت پیشنهاد می دادم که من جای چهار میلیون دلار می تواند با 400 هزار دلار کیفیت بهتری به این تیم وارد کنم، اما فکر می کردم این پیشنهاد برای باشگاه جذاب است اما اشتباه بود، چون دوستان طوری می چینند که 400 هزار دلار را بشود با چهار میلیون دلار جمع کرد تا به منافع و خواسته ها برسیم. من آن فضا را نمی شناسم و بلد نیستم. امیدوارم در ذهن ها بماند که به جز راهی که دوستان می روند، راه دیگری هم هست. در دنیا هست اما خیلی هنر می خواهند که برعکس این مسیر تصمیم گرفته شود و حرکت شود که هنرمند هستند.

* گفته می شود استقلال دارایی های زیادی داشته که الان مشخص نیست کجاست. فکر می کنید باید چه اتفاقی باید بیفتد که بی کفایتی مدیران ورزشی تمام شود؟

ما همیشه جلوی توسعه را گرفته ایم. اگر دنبال توسعه باشیم، اصلا سخت نیست. مهم این است که گروهی اراده کنند که می خواهیم پیشرفت کنیم. تمام این مسیر در دنیا مشخص است. اگر تا الان سخت شان بوده، هوش مصنوعی آمده است؛ سرچ کنند که اینجا هستیم و می خواهیم به فلان جا برسیم و فلان قدر بودجه داریم، چطور می توانیم باشگاه درست حسابی شویم؟ همه را می گویند و می توانند به چیزی که مدنظرشان است برسند. اراده باید باشد، وگرنه پیدا کردن این آدم ها خیلی سخت است تا آدم های توانمند و موفق و بافکر و باسواد.

انگار اینجا یک چک لیستی هست که آدم ها باید داشته باشند که وارد این حوزه شوند. ضد توسعه عمل کردن هزینه بیشتری دارد اما این کار را می کنند.

* نظرتان درباره بازگشت ساپینتو و آمدن وحید هاشمیان؟

نظری ندارم.

* در مورد وحید هاشمیان هم نظری ندارید؟

من امیدواریم مربیانی از این دست موفق شوند. برای فوتبال مان خوب است. وحید هاشمیان تمام مسیر درستی که باید به مربیگری برسی را رفته و رسیده و یکی از بالاترین مدارک را دارد. اگر یک یا دو سال موفق نشد، فوتبال نیاز دارد امثال وحید هاشمیان را که کم هستند، در فوتبال نگه دارد و پرورش بدهد. همه جوره باید از حضورشان استفاده کنند. امیدوارم موفقیتی به دست بیاورند. مطمئنم که به لحاظ شخصیتی و اخلاقی آورده ای برای فوتبال ایران خواهند داشت و امیدوارم که در کنارش اتفاق فنی خوبی هم باشد و جا برای اینطور مربیان بیشتر فراهم شود و جا برای کسانی که کار را بلد نیستند، تنگ شود و کسانی که با رانت وارد فوتبال می شوند، بروند.