با توجه به مورد پرسش قرار گرفتن سیاست ایران در قبال حذف یا محو اسراییل، روزنامه خراسان نوشت: در بیش از چهار دهه گذشته، ایران هیچ گاه آغازگر جنگی با اسراییل نبوده است. آنچه به عنوان نقش ایران در حمایت از گروه های مقاومت شناخته می شود، عمدتاً در قالب پشتیبانی معنوی، رسانه ای، سیاسی و گاه مستشاری بوده است؛ حمایت از گروه هایی که برخاسته از متن اشغال و مقاومت در سرزمین های خود هستند و مورد تأیید بخش بزرگی از افکار عمومی جهان اسلام نیز می باشند.

در عین حال، حتی در شدیدترین مواضع منطقه ای، جمهوری اسلامی هرگز از زبان تهدید مستقیم نظامی برای نابودی اسراییل استفاده نکرده بلکه همواره بر سه کلیدواژه تأکید شده است:

نمونه روشن این رویکرد را نیز می توان در پاسخ صریح شهید امیرعبداللهیان، وزیر خارجه فقید دولت سیزدهم به خبرنگار CNN دید. وقتی از او پرسیده شد که اگر اولویت ایران رفاه مردمش است، چرا به دنبال نابودی اسراییل است؟ او پاسخ داد: ما به سازمان ملل پیشنهاد داده ایم یک همه پرسی برگزار شود که در آن همه فلسطینیان اصیل اعم از مسلمان، یهودی و مسیحی شرکت کنند و درباره آینده خود تصمیم بگیرند.

این پاسخ نه تنها موضع رسمی ایران را تبیین کرد، بلکه نشان داد گفتمان جمهوری اسلامی از لایه های شعاری عبور کرده و به مدل هایی از انتقال تدریجی مشروعیت و فرسایش رژیم آپارتاید در اسراییل فکر می کند.

یکی از نکاتی که بارها از سوی رهبران ایران گفته شده اما کمتر مورد توجه رسانه های خارجی قرار گرفته این است: ما گفته ایم اسراییل باید محو شود؛ نگفته ایم ما اسراییل را محو می کنیم.

این تفاوت در بیان، تفاوت میان تحلیل یک روند تاریخی مشروعیت زدایی است با تهدید مستقیم به خشونت. در واقع، ایران در موضع گیری های رسمی خود، نابودی اسراییل را نتیجه طبیعی تداوم اشغال، بی عدالتی و نارضایتی مردمی می داند؛ نه برنامه ریزی نظامی برای حذف فیزیکی.

سخنان اخیر عراقچی در فاکس نیوز، نه یک عقب نشینی، بلکه نوعی بازتوضیح هوشمندانه یک سیاست دیرینه بود. ایران از آغاز، موضع خود را بر پایه حق مردم فلسطین برای تعیین سرنوشت قرار داده و با ارائه راه حل هایی مانند همه پرسی، بر مسیرهای صلح طلبانه اما عادلانه تأکید کرده است.

اگرچه دشمنان ایران می کوشند با بهره گیری از بخشی نگری رسانه ای، چهره ای تهاجمی و غیرمنطقی از سیاست منطقه ای ایران ارائه دهند، اما واقعیات میدانی، ادبیات رسمی و تحلیل های حقوقی نشان می دهد که جمهوری اسلامی بر خلاف تصویرسازی غربی، نه جنگ طلب است و نه ماجراجو، بلکه بر مبنای دکترین مقاومت مشروع و مردم محوری پیش می رود.