به نقل از آی‌ای، با استفاده از روش‌هایی که ترکیبی از شیمی خام و متافیزیک اسرارآمیز بودند، این تلاش بیشتر به دنبال نوعی تعالی معنوی بود تا صرفا روشی برای ثروتمند شدن سریع. با این حال، اگرچه آنها اکتشافات زیادی داشتند و پایه‌های شیمی مدرن را بنا نهادند، اما تنها طلایی که این کیمیاگران تولید کردند، همان چیزی بود که افراد حیله‌گرترشان توانستند از سرمایه‌گذاران طماع با رؤیای ثروت بربایند.

در قرن بیستم، فیزیکدانان راز دگرگونی عناصر را با قدرت اتمی کشف کردند، اما مقدار طلایی که در آزمایشگاه تولید می‌شد، آن‌قدر ناچیز و فرآیند آن‌قدر پرهزینه بود که به زحمتش نمی‌ارزید.

امروز، کریزوپوییا (chrysopoeia) همان واژه که برای فرآیند دگرگونی فلزات به طلا استفاده می‌شود و فرد را مجبور می‌کند سراغ واژه‌نامه برود، ممکن است به واقعیتی عملی تبدیل شود و مانند بسیاری از پیشرفت‌های فناورانه امروزی، این نیز یک فایده جانبی از اختراعی دیگر است.

بر اساس اعلام شرکت ماراتون فیوژن، شرکتی که در زمینه توسعه اجزای مربوط به انرژی همجوشی فعالیت می‌کند، یک راکتور همجوشی توکامک نه‌تنها می‌تواند انرژی پاک و بی‌نهایت تولید کند، بلکه می‌تواند سالانه پنج تُن طلا از جیوه تولید کند، برای هر گیگاوات (حدوداً 2.5 گیگاوات حرارتی) برق تولیدی داشته باشد.

این روش شبیه روشی است که پیش‌تر برای امکان تولید سوخت تریتیوم توسط خود راکتور‌ها پیشنهاد شده بود.

در آن روش، دیواره راکتور با لایه‌ای از لیتیوم پوشیده می‌شود. وقتی لیتیوم، نوترونی از واکنش همجوشی جذب می‌کند، به ذره آلفا و اتم تریتیوم تقسیم می‌شود. اگر به‌جای لیتیوم، ایزوتوپ رایج جیوه-198 استفاده شود یا حتی بهتر، آلیاژ لیتیوم/جیوه، یک نوترون سریع آن را به جیوه-197 ناپایدار تبدیل می‌کند. سپس جیوه-197 دچار واپاشی الکترونی می‌شود و به‌طور جادویی به طلا-197 تبدیل می‌گردد و اگر از آلیاژ استفاده شود، تریتیوم هم در کنار طلا تولید می‌شود.

دانشمندان شرکت ماراتن می‌گویند که برای دستیابی به بهترین نتایج واکنشی باید از جیوه‌ای استفاده شود که 90 درصد آن غنی‌سازی‌شده از ایزوتوپ مطلوب باشد. از آنجا که طلا عنصری نجیب و نسبتا بی‌اثر است، این فرآیند نسبتا ساده خواهد بود.

منبع: اقتصاد آنلاین