زمزمه ها درباره طرح دولت برای افزایش تعطیلی ها جهت مدیریت مصرف انرژی نگاه ها را به این موضوع متمرکز کرده است.

روزنامه شرق در سرمقاله خود به این موضع پرداخت و نوشت: سه سال قبل نوشتم که چرا باید به سه روز تعطیلی در هفته اندیشید. در آن یادداشت اشاره کردم که برخی کشورها و شرکت ها طرح چهار روز کاری و سه روز تعطیلی در هفته را به دلایل مختلف پذیرفته اند و برخی کشورها و سازمان های معروف هم در حال اجرای آزمایشی این طرح هستند. متداول ترین استدلال برای پذیرفتن طرح تعطیلات سه روز در هفته افزایش بهره وری نیروی کار و جلوگیری از فرسودگی بدنی و روانی و افزایش توان، انرژی و تعهد کاری آن هاست.

در آن زمان نوشتم که کاهش هزینه های اداری و کاهش مصرف منابع می تواند توجیه مناسبی برای اندیشیدن به این طرح در ایران باشد و پیشنهاد کردم هم زمان در دولت و مجلس کمیته ای برای این منظور تشکیل شود و بعد از بررسی دقیق علمی، اجرای آزمایشی آن در چند استان شروع و در صورت نتایج مثبت در سطح ملی عملیاتی شود. امروز دیگر بدون اندیشیدن به این طرح، ناچار شده ایم نه تنها تعطیلات را بیشتر کنیم که ساعت کاری هم گاه به پنج ساعت در روز کاهش پیدا کرده است، نه به دلیل افزایش بهره وری و توجه به نیروی انسانی بلکه به دلیل نبود برق و آب.

امروز متوجه شده ایم که بوروکراسی اداری بزرگ در ایران، برق و آب زیادی مصرف می کند و هر روز خبر می رسد که برق و آب بسیاری از این سازمان های اداری به دلیل مصرف بالا قطع شده است. چرا باید همیشه دچار تنگنای شدید شویم تا طرحی را که از قبل اثرات مفید آن ثابت شده، به ناچار بپذیریم. چند وقت دیگر که اندکی از تنگنای کمبود آب و برق موقتا خلاص شدیم، دوباره همان روال گذشته را طی می کنیم تا اینکه مجدد دچار تنگنای گاز شویم و دوباره کاهش ساعت کاری و تعطیلات بیشتر را اجرا کنیم. این نوسانات و غافلگیری ها، جامعه، صنعت و کسب وکارها را سردرگم می کند.

اما حالا که افزایش تعطیلات به سه روز در هفته به یک امر پذیرفته شده تبدیل شده و دیگر تابو نیست، هرچند به دلیل کمبود آب و برق است، زمان مناسبی است برای بررسی دقیق و موشکافانه تعطیلی سه روز در هفته به صورت دائمی. اما قبل از هر چیز نیاز است بررسی کنیم که کاهش ساعات کاری ادارات و تعطیلی گاه تا سه روز در هفته چه مزایا و معایبی و چه فرصت ها و تهدیدهایی داشته است. آیا شهروندان با مشکلات در دریافت خدمات سازمان های اداری مواجه شده اند؟ به نظر نمی رسد این گونه باشد.

کمتر سراغ داریم که با تعصیلات دو یا سه روز سازمان های اداری، شهروندان شکایتی داشته باشند و مهم تر از همه این است که منابع ارزشمند مانند آب و برق در ادارات و سازمان های اداری کمتر هدر می رود و صرفه جویی در بزرگ مقیاس ممکن می شود. همه می دانیم که برخی دستگاه های اداری مانند سازمان های قضایی، پلیسی و درمانی استثنا هستند که برای آن چاره دیگری باید اندیشید.

امروز دیگر نمی توان با این ایده که تعطیلات در ایران زیاد است و با سه روز تعطیلی در هفته، کشور نصف سال تعطیل خواهد شد، همراه بود. با افزایش سرعت تغییرات اجتماعی، تکنولوژیکی و اقتصادی این ایده دیگر چندان جدی نیست. یک بار دیگر مزایای سه روز تعطیلی در هفته را یادآور می شوم. افزایش مناسبات خانوادگی، بهره وری بیشتر نیروی کار، تمرکز و دقت بیشتر نیروی کار، افزایش گردشگری داخلی، صرفه جویی بزرگ مقیاس در مصرف آب و برق، کاهش هزینه ها و…. مجدد پیشنهاد می کنم در دولت مثلا وزارت کشور و وزارت کار کمیته ای برای بررسی همه جانبه این طرح تشکیل شود، مزایا و معایب دقیق بررسی شود، نتیجه به مجلس ارائه و با همراهی این دو قوه این طرح عملیاتی شود.

قبل از اینکه کمبودها و ضرورت ها ما را در تنگنا قرار دهند، خود به آن بیندیشیم تا در تنگنای کمتری قرار بگیریم. حالا که طرح سه روز تعطیلی و کاهش ساعت کار، اجرایی شده، فرصت مناسبی برای بررسی مزایا و معایب آن است، فرصت را از دست ندهیم. با توجه به تجربه جهانی، دیگر نمی توان با این گفتار نسنجیده همراه شد که با افزایش تعطیلی، دولت متضرر می شود. قبل از اینکه همه را با تعطیلات سه روزه غافلگیر کنیم، با طرح و برنامه اجرایش کنیم.