دریاچه ارومیه بزرگ ترین دریاچه ایران، در آستانه خشک شدن کامل قرار دارد و طبق اعلام مسئولان محیط زیست، تا پایان تابستان 1404 اثری از آب در آن باقی نخواهد ماند.

تصاویر و گزارش های میدانی نشان می دهند که سطح دریاچه به شوره زارهای ترک خورده تبدیل شده و تنها لکه هایی از آب شور باقی مانده اند.

کاهش شدید سطح آب، پیامدهای زیست محیطی گسترده ای از جمله طوفان های نمکی، تهدید سلامت میلیون ها نفر، نابودی اکوسیستم منطقه و مهاجرت ساکنان را به دنبال دارد.

بخش شمالی دریاچه هم اکنون تنها لایه ای نازک از آب دارد که طی روزهای آینده ناپدید خواهد شد. دلایل اصلی این بحران سوءمدیریت منابع آبی، سدسازی گسترده، مصرف بی رویه در بخش کشاورزی و کاهش بارندگی است.

طرح های احیا تاکنون به نتیجه ملموسی نرسیده اند و دریاچه ارومیه اکنون نماد و قربانی تبعات تغییرات اقلیمی و مدیریت ناپایدار منابع طبیعی در ایران است.