عطاءالله مهاجرانی، وزیر ارشاد دولت اصلاحات، در روزنامه ایران نوشت: ما در ایران و در نظام جمهوری اسلامی می بایست از این پنج سرنوشت عبرت بگیریم. مردم ایران به رغم همه نارسایی ها، ناترازی ها، آزردگی ها و توطئه بسیار سنگین سالیان متمادی جنگ روانی برای جدا کردن آنان از نظام، جدا کردن جمهوری اسلامی از ایران، جدا کردن ایران از اسلام، جدا کردن شیعه از سنی، جدا کردن اقوام ایرانی فارس و ترک و کرد و بلوچ و عرب و… از یکدیگر، که به عنوان استراتژی آمریکا و اسراییل و اروپا و هم پیمانان، سال هاست پیگیری می شود، به گونه ای در میدان دفاع از کشور و بالطبع نظام حضور پیدا کردند که حیرت همگان از دوست و دشمن و تحسین ناظران را بر انگیخت. آیت الله خامنه ای در سپاسگزاری از مردم ایران از تعبیر هزار بار تشکر استفاده کردند.

بسیار خب، این حضور بایست یکی از دستاوردهایش تجدید نظر منطقی و اندیشیده و سنجیده در برخی راهبردها، سیاست ها و کاهش وزن سنگین سیاست باشد. مردم بایستی نشانه هایی را ببینند که مطلقاً برای نظام هزینه ای در بر ندارد. بلکه برعکس تداوم آن شیوه ها خسارت بار و هزینه افزاست. به دو مورد مشخص در کاهش سنگینی وزن سیاست اشاره می کنم.

یکم: نظارت استصوابی شورای نگهبان در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری و خبرگان، به گونه ای که اعمال شده است؛ قابل دفاع نیست. نخبگان و مردم را به حاشیه رانده است. در انتخابات مجلس به گونه ای رفتار شده است که افراد با صلاحیت که لزوماً دغدغه حفظ اعتبار و آبرویشان را هم دارند، جریده می روند و کناره می گیرند و نامزد نمی شوند. مردم حضورشان در انتخابات در گذار سال ها کاهش یافت و به زیر 50 درصد رسید. شما درصد آرای نامزدهای دوره اول مجلس شورای اسلامی در سال 1358 را مقایسه کنید با دوره فعلی مجلس. ببینید تعداد رأی 10 نفر اول دوره اول مجلس با 10 نفر دوره فعلی، با توجه به جمعیت ایران در هر دو زمان، چه تفاوت دهشتناکی دارد! البته به لحاظ شخصیت سیاسی و فکری و علمی، که داستان دیگری است و اصلاً قابل قیاس نیستند؛ چیز دیگری است! این هم دستاورد نظارت استصوابی که در مجلس پنجم به ابتکار همانانی که اکنون پشیمانند؛ بعد از 30 سال چه دستاوردی داشته است.

افرادی انتخاب می شوند که تماشایی اند. در انتخابات ریاست جمهوری و حتی خبرگان، چهره هایی صلاحیت شان احراز نمی شود یا مردود می شوند که از مهم ترین شخصیت های انقلاب بوده و هستند. اگر این شیوه اصلاح شود شاهد تشکیل مجالسی با کیفیت مطلوب خواهیم بود، همان که گفته شده است مجلس عصاره فضایل ملت است ؛ مجلسی که بایست بیشترین نسبت را با ملت ایران داشته باشد.

دوم: برخی منتقدان، حتی اگر زبان تیز و تندی هم داشته باشند، که دارند، اما می دانیم که افراد مستقل و دلسوزی هستند. جای اینان در زندان نیست. آنان که به هر ترتیب حرفشان را می زنند. چرا با نگه داشتن آنان در زندان برایشان اعتبار و مشروعیت اضافی و ناخواسته ایجاد کنیم که نتوان به نقد نظر و آرای آنان پرداخت!؟

درباره مبانی فکری، نظری و سیاسی اصلاحات ساختارشکن که با احتیاط اصلاحات ساختاری بیان می شود، نقد جدی وجود دارد. اما به دلیل اینکه مطرح کنندگان در حبس یا حصرند، فضای مناسب و منطقی برای نقد و بررسی چنان که شایسته است فراهم نیست. نمی توان سخنی گفت. این افراد بایست آزادانه در منظر عمومی نظریات شان را مطرح کنند. طرفداران شان و منتقدان سخن بگویند. این شیوه حتماً به خیر و مصلحت کشور و ملت و نظام و نیز خود همان افراد است.