فرارو- ورزشگاه آزادی دوباره از دسترس خارج شده؛ این موضوعی است که مجموعه وزارت ورزش و شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی آن را تایید کرده و خبر داده اند که قرار است تازه از مهرماه در دسترس باشگاه ها و تیم ملی قرار بگیرد. این برای چندمین بار در طول سال های اخیر است که به طور موقتی، این ورزشگاه از دسترس خارج می شود تا مورد بازسازی و یا تعمیرات قرار بگیرد.

ورزشگاه آزادی هنوز هم ورزشگاه اصلی ایران به شمار می رود. این ورزشگاه میزبان بازی های تیم ملی و 2 باشگاه بزرگ پرسپولیس و استقلال است که متاسفانه حال و روز چندان خوشی نداشته و ندارد. ورزشگاه پیر آزادی که حالا قریب به 54 سال از ساختش می گذرد از 2 سال پیش در دست تعمیر و بازسازی قرار گرفته و آن طور که وزیر ورزش خبر داده قرار است انتهای سال 1405 به طور کامل بازسازی اش به اتمام برسد. این عدد به اندازه کافی عجیب است؛ یعنی مرمت و بازسازی این مجموعه که از 2 سال قبل استارت خورده، این روزها ادامه دارد و تازه اگر اتفاق خاصی نیفتد، قرار است انتهای سال آینده به پایان برسد. بازه 4 یا 5 ساله، آن هم اگر اتفاقی نیفتد که این مدت طولانی تر شود، در شرایطی اعلام شده که کلا ساخت این ورزشگاه و در نگاهی کلی، ساخت مجموعه ورزشی آزادی 17 ماه طول کشیده است. عجیب است که این سال ها با صرف هزینه های بسیار، نه آزادی به طور کامل در دسترس قرار می گیرد و نه بازسازی اش به اتمام می رسد.

ورزشگاه آزادی روایت جالبی در دل دارد. این ورزشگاه سال 1350 ساخته شد تا به عنوان بزرگترین مجموعه ورزشی ایران و یکی از مجهزترین مجموعه های ورزشی در خاورمیانه، میزبان 3 تورنمنت مهم باشد؛ اولی بازی های آسیایی 1974، دومی بازی های المپیک 1984 و سومی جام جهانی 1990. به قدری ساخت این مجموعه در فضای بین المللی مورد توجه قرار گرفته بود که تهران گوی میزبانی بازی های المپیک را از لس آنجلس ربود و همگان اتفاق نظر داشتند که میزبانی المپیک به تهران می رسد. باوجود این، رخ دادهای سیاسی و در راس آن، انقلاب 57 باعث شد تا شرایط میزبانی از دست برود. این موضوع ذیل این اتفاق قرار می گیرد که ساخت مجموعه ورزشگاه آزادی در آن سال ها نزدیک به 17 ماه به طول کشید. مجموعه گسترده ای که به نظر می رسد ساخت زمین چمن و ورزشگاه فوتبالش چیزی نزدیک به یک سال زمان برده شد، تا ساخته شود.

درست است که بسته به اتفاقات ریزودرشت، شاید مجال چندانی برای مقایسه نباشد ولی واقعیت این است که اگر در این مدت، مدیریت قوی تری وجود داشت، می شد یک ورزشگاه مجهز دیگر ساخت. به عبارتی، زمانی که صرف بازسازی ورزشگاه آزادی شده 2 برابر زمانی است که ساخت کل این مجموعه زمان برده است. ضمن اینکه شاید به لحاظ مالی هم عنوان شود که به دلیل عدم تامین اعتبار لازم این بازسازی طولانی شده؛ ولی بد نیست عنوان شود که قرارگاه خاتم با قراردادی هزار و 900 میلیارد تومانی عهده دار بازسازی و مرمت این ورزشگاه شده است. هرچند که در قرارداد مذکور قید شده که در صورت نرخ رشد ارز، قیمت ریال و تومانی این قرارداد هم رشد می کند. واضح است که از 2 سال پیش تا به الان قیمت ارز نوسان داشته و بدیهی است که قیمت ریالی این قرارداد هم افزایش پیدا کرده ولی اینکه چرا با وجود زمان طولانی و هزینه به نسبت بالا، بازسازی آزادی کامل نمی شود، از آن دست پرسش هایی است که نیاز به بحث و کارشناسی بیشتر دارد.