سید محمود نبویان، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، در گفت وگویی به تلاش کشورهای اروپایی برای فعال سازی مکانیزم ماشه اشاره و تأکید کرد که بازگشت تحریم های شورای امنیت هیچ خسارت جدی به ایران وارد نمی کند و صرفاً بار روانی دارد.

به گزارش فارس، نبویان با یادآوری اینکه وزرای خارجه فرانسه، آلمان و انگلیس در 24 دی 1398 روند فعال سازی مکانیزم ماشه را آغاز کردند، تصریح کرد: با وجود آغاز این فرآیند، طرف های اروپایی هنوز اقدامات ترمیمی لازم را انجام نداده اند. آمریکا نیز پس از خروج از برجام همین مسیر را در پیش گرفت، اما به دلیل عدم عضویت در توافق، ادعایش از سوی دیگران پذیرفته نشد.

با این حال، کشورهای اروپایی عضو برجام هستند و می توانند این روند را پیگیری کنند.وی با بیان اینکه برجام در عمل دست ایران را برای واکنش حقوقی بسته است، گفت: نه می توان از کشورهای متخلف مانند آلمان و فرانسه به شورای امنیت شکایت کرد، چون نتیجه آن بازگشت تحریم ها خواهد بود، و نه می توان به راحتی از تعهدات برجامی عقب نشینی کرد، چون در آن صورت همین کشورها شکایت خواهند کرد. محتوا و ساختار برجام از ابتدا نیز دارای ایراداتی بود که منتقدان به آن هشدار داده بودند، اما آن زمان برخی از مسئولان آن را نقطه قوت معرفی می کردند.

نماینده تهران با انتقاد از فضاسازی داخلی درباره پیامدهای اجرای مکانیزم ماشه، گفت: این همه تبلیغ در داخل کشور برای ترساندن از بازگشت تحریم ها فقط به خاطر آن است که بهانه ای برای امتیازدهی مجدد ایجاد شود. حتی اگر مکانیسم ماشه فعال شود، ضربه جبران ناپذیری به جمهوری اسلامی ایران وارد نخواهد شد.

وی در تبیین این دیدگاه گفت: ما همین حالا هم در شرایط جنگی به سر می بریم و تحریم های شدیدی را تحمل می کنیم. چه خسارت بیشتری ممکن است وارد شود؟ برخی با صراحت گفته اند اگر مکانیسم ماشه فعال شود، باید امتیازاتی داده شود؛ این تفکر بسیار خطرناک و غیرقابل قبول است.نبویان با اشاره به اینکه هنوز قطعنامه های تحریمی شورای امنیت به طور رسمی بازنگشته اند، خاطرنشان کرد: سؤال اینجاست که آیا در حال حاضر ما تحت تحریم نیستیم؟ آیا صادرات نفت ایران آزاد است؟ آیا پول های ما در شبکه بانکی جابجا می شود؟ پاسخ روشن است؛ ما هم اکنون نیز تحت شدیدترین تحریم ها هستیم.

نماینده مردم تهران در مجلس با اشاره به مفاد فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد تأکید کرد که برخلاف ادعای برخی مسئولان سابق، ایران پس از برجام نیز همچنان ذیل این فصل باقی مانده و هیچ گاه از آن خارج نشده است.وی با اشاره به اینکه فصل هفتم منشور سازمان ملل 13 ماده دارد، از ماده 39 تا 51، گفت: از ماده 42 به بعد این فصل وارد مباحث نظامی می شود. قطعنامه 1929 یکی از بدترین قطعنامه هایی بود که علیه ایران صادر شد اما حتی آن هم ذیل بخش نظامی فصل هفتم قرار نداشت.

حال سؤال این است: آیا برجام توانست ایران را از ذیل فصل هفت خارج کند؟وی با استناد به قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل، که پس از توافق برجام و برای ایجاد الزام بین المللی صادر شد، گفت در این قطعنامه حداقل 10 مورد تصریح شده که تصمیمات اتخاذشده بر اساس بند 41 منشور ملل متحد است، یعنی ذیل فصل هفتم.

به گفته نبویان، وقتی در متن قطعنامه آمده تصمیم می گیرد طبق بند 41 منشور چنین اقدامی صورت گیرد، یعنی به صراحت ذیل فصل هفت قرار دارد.وی به بندهای مشخصی از قطعنامه 2231 اشاره کرد و گفت در بندهای 7، 8، 9، 11، 12، 13، 16، 21، 22 و 23 این تصمیم گیری ها ذیل بند 41 منشور سازمان ملل آمده است. این به معنای استمرار وضعیت ایران در چارچوب فصل هفت منشور است.نماینده تهران در مجلس افزود: این که برخی ادعا می کنند ایران از فصل 7 خارج شده، با متن رسمی قطعنامه 2231 در تناقض است.

وی تأکید کرد که رفتن به سمت برجام و پذیرش تعهدات آن خسارت بار بود و امروز نباید با عقب نشینی مجدد، هزینه های سنگین تری را به کشور تحمیل کرد.نبویان گفت: اگر قطعنامه های قبلی شورای امنیت مجدداً فعال شوند، برخلاف برخی تبلیغات، به لحاظ اقتصادی، تحریمی و هسته ای خسارت جدی به کشور وارد نخواهد شد. او این قطعنامه ها را از نظر میزان خواسته ها، کمتر از الزامات برجام و قطعنامه 2231 توصیف کرد و افزود حتی از منظر حقوقی، شدت و دامنه درخواست های آن ها محدودتر از چیزی است که در برجام پذیرفته شده است.

وی همچنین به موضوع بازرسی ها اشاره کرد و گفت در قطعنامه های گذشته نیز بازرسی از کشتی های ایران پیش بینی شده بود و این مسئله جدیدی نیست. تنها تفاوت در میزان اجرا یا نحوه برخورد برخی کشورها با آن مفاد بوده است، اما در متن حقوقی تفاوت معناداری مشاهده نمی شود.وی در پایان هشدار داد که نباید در شرایط فعلی، امتیاز دیگری از سوی مذاکره کنندگان ایرانی داده شود و باید از اجرای کامل قطعنامه های گذشته استقبال کرد، نه آنکه دوباره با مذاکره جدید، تعهدات سنگین تری بر کشور تحمیل شود.