فرارو- بیل گیتس با پیش بینی جسورانه ای، از پایان دوران گوشی های هوشمند و جایگزینی آن ها با فناوری نوینی به نام تتوهای الکترونیکی خبر داده است.

به نقل از دیلی گلکسی، بیل گیتس، بنیان گذار مایکروسافت و یکی از پیشگامان عرصه فناوری، در پیش بینی ای جسورانه اعلام کرده عصر گوشی های هوشمند به پایان خود نزدیک شده است. به گفته او، نسل جدیدی از فناوری های پوشیدنی در راه است که می تواند جایگزین کامل تلفن های همراه شود: خالکوبی های الکترونیکی.

گوشی های هوشمند بیش از یک دهه است که به بخش جدایی ناپذیر زندگی روزمره انسان ها تبدیل شده اند. این ابزارها با قابلیت هایی همچون ارسال ایمیل، مرور شبکه های اجتماعی و مسیریابی، نحوه ارتباط ما با جهان را دگرگون کرده اند. اما بیل گیتس معتقد است که دوران این دستگاه ها رو به پایان است. بیل گیتس به توسعه نوعی خال کوبی الکترونیکی توسط شرکت Chaotic Moon که بعدها توسط Accenture خریداری شد اشاره کرده است. این خالکوبی ها به گونه ای طراحی شده اند که می توانند نقش گوشی هوشمند را ایفا کنند؛ از برقراری ارتباط و دسترسی به اینترنت گرفته تا پایش سلامت فرد؛ همه بدون نیاز به صفحه نمایش یا سخت افزارهای قابل حمل.

ویژگی برجسته این خالکوبی ها، ادغام آن ها با بدن انسان است. تصور کنید که یک ابزار هوشمند در پوست شما قرار گرفته و با لمس یا ژست های ساده، بتوانید با آن تعامل داشته باشید. برخلاف گوشی های امروزی، این فناوری نه فقط سبک تر و کم حجم تر است، بلکه از نظر تجربه کاربری نیز می تواند بسیار طبیعی تر و شهودی تر عمل کند. خالکوبی های الکترونیکی از جوهرهای هوشمندی تشکیل شده اند که حاوی نانوخازن ها هستند. این فناوری نیازی به باتری های حجیم یا نمایشگرهای بزرگ ندارد و همین امر باعث می شود که گزینه ای بسیار کم حجم، بی سر و صدا و کارآمد باشد.

این خال کوبی ها که در ظاهر شبیه برچسب هایی موقتی هستند، به واسطه جوهر هوشمند خود با دستگاه های اطراف در ارتباط قرار می گیرند. کاربران می توانند با حرکاتی ساده همچون لمس یا کشیدن انگشت، پیام ارسال کنند، به وب سایت ها دسترسی داشته باشند یا حتی درها را باز کنند. اما کارکرد این فناوری صرفاً به ارتباطات ختم نمی شود. این خال کوبی ها قادر به پایش علائم حیاتی مانند ضربان قلب، دمای بدن و حتی تشخیص بیماری های بالقوه قبل از وخامت آن ها هستند. در واقع، این ابزارها می توانند ترکیبی از یک ردیاب سلامت و یک دستگاه ارتباطی باشند.

با وجود مزایای بی شمار، گسترش خالکوبی های الکترونیکی پرسش های جدی در حوزه حریم خصوصی و امنیت به دنبال دارد. از آنجا که این ابزارها اطلاعات بسیار شخصی مانند موقعیت مکانی، پارامترهای سلامت و داده های بیومتریک را جمع آوری می کنند، مشخص نیست که مالکیت این داده ها با چه کسی خواهد بود و چگونه می توان از سوءاستفاده از آن ها جلوگیری کرد. یکی از مهم ترین نگرانی ها، خطرات امنیتی است. وقتی داده های حساس روی پوست شما ذخیره می شود، آیا امکان هک کردن آن وجود دارد؟ آیا فردی می تواند هویت شما را از طریق خالکوبی تان بدزدد؟ امنیت دیجیتال در این شرایط معنای تازه ای پیدا می کند و راه برای نوعی جدید از جرایم سایبری باز خواهد شد. با این حال، مزایای این فناوری نیز قابل انکار نیست. از جمله اینکه می تواند جایگزین رمز عبور، کارت های اعتباری یا کلیدهای فیزیکی شود. به دلیل یکتایی بیومتریک هر فرد، شاید امنیتی فراتر از فناوری های فعلی به وجود آید.

یکی از جنبه های هیجان انگیز این فناوری، تحول در نحوه پایش و درک سلامت فردی است. با امکان پایش لحظه ای و مداوم شاخص هایی مانند ضربان قلب، الگوی خواب، سطح اکسیژن خون و سایر پارامترها، می توان بیماری های بالقوه را زودتر از موعد شناسایی کرد. این تحول می تواند جایگزینی دقیق تر برای دستگاه های پوشیدنی امروزی همچون ساعت های هوشمند باشد و داده هایی واقعی، آنی و دقیق تر در اختیار کاربر و حتی پزشک قرار دهد.

علاوه بر تغییرات فنی و جسمی، استفاده فراگیر از خالکوبی های هوشمند می تواند تأثیراتی عمیق بر رفتار اجتماعی انسان ها داشته باشد. اگر دیگر نیازی به صفحه نمایش و تعامل مداوم با گوشی نباشد، شاید شاهد کاهش وابستگی به تکنولوژی های حواس پرت کن و بازگشت به روابط انسانی عمیق تر باشیم. اما در سوی دیگر ماجرا، مسئله شکاف دیجیتال مطرح می شود. این فناوری تا چه اندازه در دسترس خواهد بود؟ آیا فقط قشر خاصی از جامعه توانایی استفاده از آن را خواهد داشت؟ در این صورت، شکاف فناوری میان طبقات اجتماعی ممکن است شدیدتر از پیش شود.

پیش بینی بیل گیتس درباره جایگزینی گوشی های هوشمند با خالکوبی های الکترونیکی، نگاهی جسورانه به آینده فناوری است. اگرچه این ایده با چالش های زیادی از جمله مسائل اخلاقی، امنیتی و دسترسی عمومی مواجه است، اما نمی توان ظرفیت انقلابی آن را در حوزه های ارتباطات، سلامت و سبک زندگی نادیده گرفت. اگر این فناوری به درستی توسعه یافته و با چارچوب های اخلاقی و قانونی همراه شود، شاید روزی برسد که گوشی های هوشمند را به عنوان ابزاری متعلق به گذشته نگاه کنیم.