فرارو- در یک مأموریت بی سابقه، ناسا با فرستادن فضاپیمای پارکر به نزدیک ترین فاصله ای که بشر تاکنون به خورشید رسیده، دریچه ای تازه به سوی درک عمیق تر از فعالیت های خورشیدی گشوده است.

به نقل از یونیون رایو، آیا می دانستید که یک فضاپیما موفق شده است بیش از هر فناوری دیگری که تاکنون توسط انسان ساخته شده، به خورشید نزدیک شود؟ اگر این ادعا عجیب و غیرممکن به نظر می رسد، شاید لازم باشد نگاهی به مأموریت اخیر ناسا بیندازید؛ چراکه این سازمان فضایی با ارسال کاوشگری ویژه موسوم به پارکر ، توانسته است از فاصله ای بسیار نزدیک، نگاهی بی سابقه به ساختار و فعالیت های خورشید داشته باشد. فضاپیمای پارکر که نام خود را از فیزیکدان مشهور یوجین پارکر گرفته، نخستین دستگاه ساخت انسان است که وارد جو خارجی خورشید شده است؛ بخشی از خورشید که دانشمندان آن را کرونا یا تاج خورشیدی می نامند.

این فضاپیما توانست از فاصله ای حدود 6 میلیون کیلومتر از سطح خورشید عبور کند؛ رقمی که شاید از دیدگاه زمینی بسیار زیاد به نظر برسد، اما در مقیاس کیهانی، به معنای واقعی کلمه بیش از حد خطرناک است. با وجود ابعاد کوچک آن که در حد یک خودروی معمولی است، فضاپیمای پارکر به تجهیزات بسیار پیشرفته ای مجهز شده؛ از جمله دوربین هایی فوق العاده قدرتمند و حسگرهایی دقیق برای اندازه گیری شدت امواج خورشیدی و رفتار ذرات باردار. برخلاف سایر کاوشگرها که در فاصله ای امن و دور از خورشید حرکت می کنند، پارکر مأموریتی متفاوت داشت: رسیدن به اعماق خطرناک فضای خورشیدی برای کشف ناشناخته ها.

اما چرا ناسا چنین ریسکی را پذیرفت؟ دلیل این تصمیم، اهمیت حیاتی خورشید در تأثیرگذاری بر فناوری های زمینی است. خورشید تنها منبع نور و گرما نیست، بلکه طوفان های خورشیدی قدرتمندی را نیز روانه فضا می کند. این طوفان ها که به توفان های مغناطیسی معروف اند، می توانند عملکرد ماهواره ها را مختل کرده، سیگنال های مخابراتی را از بین ببرند و حتی سیستم های برق رسانی در زمین را از کار بیندازند. اگر بشر روزی بخواهد حضور گسترده تری در فضا داشته باشد، باید شناخت عمیقی از رفتار خورشید پیدا کند.

یکی از اهداف اصلی مأموریت پارکر، بررسی بادهای خورشیدی بود؛ جریان هایی از ذرات باردار که به طور دائم از خورشید به سمت فضا منتشر می شوند. همچنین دانشمندان به دنبال درک نحوه شکل گیری طوفان های خورشیدی و مکانیزم انفجارهای عظیم انرژی بودند. نتایج اولیه این مأموریت، شگفت انگیز بود. دوربینی به اندازه یک جعبه کفش که روی پارکر نصب شده بود، توانست تصاویری از پدیده هایی ثبت کند که پیش از آن هرگز دیده نشده بودند. در میان یافته ها، موارد زیر به چشم می خورد:

مشاهده مستقیم از تاج خورشید؛ جایی که بسیاری از پدیده های اسرارآمیز خورشیدی رخ می دهد.

ثبت حرکت بادهای خورشیدی که به طور غیرمنتظره ای در همه جهات پراکنده می شوند.

کشف و تصویربرداری از ساختاری موسوم به ورق جریان هلیوسفری ؛ نوعی مارپیچ عظیم که در سراسر منظومه شمسی امتداد دارد.

اما شاید یکی از مهم ترین اکتشافات، مشاهده مستقیم پرتاب جرم تاج خورشیدی یا CMEs باشد؛ انفجارهایی از گاز و انرژی که از سطح خورشید به فضا پرتاب می شوند. این پدیده ها آن قدر قدرتمند هستند که در صورت رسیدن به زمین، می توانند شبکه های ماهواره ای، اینترنت و تلفن های همراه را به شدت مختل کنند. به گفته دکتر آنجلس وورلیداس، یکی از دانشمندان ناسا، کاوشگر پارکر موفق شد چند مورد از این انفجارها را به صورت متوالی و روی هم انباشته مشاهده کند؛ پدیده ای نادر که شباهت زیادی به برخورد موج های بلند در دریا دارد. این یافته می تواند درک ما از رفتار طوفان های خورشیدی را دگرگون کند و امکان پیش بینی دقیق تری را برای مقابله با پیامدهای احتمالی آن ها فراهم سازد.

خورشید هنوز رازهای فراوانی را در دل خود پنهان دارد. اما مأموریت هایی همچون پارکر، پنجره ای بی سابقه به درک این ستاره پرقدرت گشوده اند. دانشمندان امیدوارند با گسترش این تحقیقات، بتوانند از فضانوردان، ایستگاه های فضایی، ماهواره ها و حتی زیرساخت های حیاتی روی زمین در برابر تهدیدات خورشیدی بهتر محافظت کنند.