بن جردن (Benn Jordan)، یوتوبر سرشناسی که به خاطر ویدیوهای علمی و موسیقی خود شهرت دارد، تصمیم گرفت از توانایی شگفت انگیز پرندگان در تقلید صدا استفاده ای غیرعادی کند. او می دانست که پرندگان آوازخوان، به ویژه سار اروپایی، به لطف یک اندام صوتی منحصربه فرد به نام سوتَک (Syrinx) می توانند صداهای فوق العاده پیچیده ای تولید کنند.

به گزارش دیجیاتو، این اندام به آنها اجازه می دهد تا با کنترل دقیق جریان هوا، فرکانس و دامنه آواز خود را (مشابه با امواج رادیویی AM و FM) با سرعتی باورنکردنی تغییر دهند.

ایده جردن ساده و البته خلاقانه بود: او با استفاده از یک طیف سنج سینت سایزر (Spectral Synthesizer) نقاشی ساده ای از یک پرنده را به یک فایل صوتی پیچیده و نامفهوم برای گوش انسان تبدیل کرد. سپس این فایل صوتی را برای یک سار اروپایی اهلی شده به نام دهان (The Mouth) که به دلیل توانایی بی نظیرش در تقلید صدا شهرت دارد، پخش کرد.

در ابتدا به نظر می رسید که این آزمایش با شکست مواجه شده است. دهان در حین بازدید جردن علاقه چندانی به تقلید این صدای عجیب نشان نداد. اما شگفتی اصلی زمانی رخ داد که جردن به خانه بازگشت و شروع به تحلیل ضبط های صوتی خود کرد. او با تبدیل فایل صوتی ضبط شده از آواز سار به یک تصویر طیف نگار (Spectrogram) ناگهان متوجه چیزی باورنکردنی شد: در میان صداهای مختلف پرنده، تصویر دقیق همان پرنده ای که او طراحی کرده بود، پنهان شده بود.

سمت چپ تصویر اصلی بن جردن و سمت راست تصویر طیف نگاری است که از آواز پرنده بازیابی شد.

بن جردن توضیح می دهد: این پرنده کوچک با موفقیت صدایی را که شنیده بود، دقیقاً در همان محدوده فرکانسی یاد گرفته و تقلید کرده بود و در عمل 176 کیلوبایت اطلاعات فشرده نشده را منتقل کرد.

این دستاورد اگرچه یک روش عملی برای جایگزینی حافظه های SSD نیست، اما پیامدهای مفهومی عمیقی دارد: این آزمایش نشان می دهد که هوش و حافظه پرندگان بسیار فراتر از درک قبلی ماست. درواقع این پرنده عملاً به یک دستگاه ذخیره سازی و انتقال داده بیولوژیکی تبدیل شد. جردن تخمین می زند که اگر این فرایند با فشرده سازی 10 به 1 بهینه سازی شود، نرخ انتقال داده به نزدیک 2 مگابایت بر ثانیه خواهد رسید. او می گوید: اینکه بتوانید یک بلندگو را در حیاط خود قرار دهید و هر مقدار داده را در پرندگان آوازخوان ذخیره کنید، دیوانه کننده است.