بیماری پارکینسون با علائم متمایزی مشخص می شود که بر حرکت و جنبه های دیگر زندگی روزمره تأثیر می گذارند.

به گزارش عصرایران، این علائم معمولاً به آرامی شروع شده و در طول سال ها پیشرفت می کنند و هر فرد ممکن است ترکیبی متفاوت از علائم را تجربه کند.

حدود 80 درصد افراد مبتلا به پارکینسون لرزش را تجربه می کنند. لرزش های پارکینسون با فرکانس پایین و دامنه متغیر هستند. این لرزش ها اغلب ابتدا در یک دست شروع شده و سپس به سمت دیگر بدن گسترش می یابند و معمولاً نامتقارن باقی می مانند.

لرزش ها معمولاً دست ها و بازوها را تحت تأثیر قرار می دهند، هرچند می توانند چانه یا پاها را نیز درگیر کنند.

لرزش های بیماری پارکینسون از نوع لرزش در حال استراحت هستند. آنها با حرکت از بین می روند، اما اغلب زمانی که دست در یک وضعیت ثابت نگه داشته می شود (مانند نگه داشتن قاشق به سمت دهان) بازمی گردند، به همین دلیل است که بیماران پارکینسون اغلب غذا را می ریزند.

بیماری پارکینسون معمولاً باعث سفتی (سفتی وضعیتی) در سراسر بدن می شود. مانند لرزش ها، سفتی نیز اغلب از یک طرف شروع می شود، معمولاً همان سمتی که لرزش دارد، اما متعاقباً هر دو طرف بدن را تحت تأثیر قرار می دهد.

حدود 60 درصد از مبتلایان به بیماری پارکینسون به دلیل سفتی و گرفتگی عضلانی، درد را تجربه می کنند. درد مرتبط با بیماری پارکینسون عضلات یا مفاصل را در غیاب هرگونه آسیب آشکار تحت تأثیر قرار می دهد.

افراد مبتلا به پارکینسون اغلب به آرامی راه می روند که با کشیدن مشخص و کند پاها و تمایل به صاف نگه داشتن نسبی پاها، به جای خم کردن آنها هنگام راه رفتن، مشخص می شود. وقتی راه می روند، پاهایشان نزدیک تر به زمین می ماند، به جای اینکه با هر قدم بلند شود.

بیشتر افراد مبتلا به پارکینسون به کندی حرکت می کنند که به آن برادیکینزی (bradykinesia) می گویند. این کندی در اوایل دوره بیماری شروع می شود، اما مانند بیشتر علائم، اغلب تا پس از تشخیص، به طور چشمگیری قابل توجه نیست.

مشکلات گفتاری در افراد مبتلا به پارکینسون شایع است و با صدایی ضعیف، گاهی اوقات تودماغی یا یکنواخت با بیان نادقیق مشخص می شود. گفتار در برخی بیماران می تواند کند و در برخی دیگر سریع باشد.

دیسگرافی به تغییرات در دستخط، از جمله در سرعت و روانی نوشتن، و همچنین میکروگرافی اشاره دارد.

میکروگرافی بیماری پارکینسون متمایز است. دستخط بسیار کوچک، اما واضح است. حروف و کلمات با ادامه نوشتن جملات اضافی، کوچک و کوچک تر می شوند و کلمات معمولاً پس از چندین جمله یا پاراگراف در طول صفحه شروع به منحنی شدن یا زاویه دار شدن به سمت پایین می کنند.

یکی از علائم آشکار بیماری پارکینسون، فقدان حالات چهره پویا است. اگر در مراحل اولیه پارکینسون باشید، ممکن است خودتان متوجه این موضوع نشوید، هرچند دیگران به احتمال زیاد متوجه می شوند زیرا چهره ماسک گونه می تواند باعث شود به نظر برسد که شما به آنچه دیگران انجام می دهند یا می گویند علاقه ای ندارید، هرچند ممکن است واقعاً علاقه مند باشید.

بی تفاوتی، فقدان واقعی علاقه است و بسیاری از مبتلایان به پارکینسون گاهی اوقات این احساس را تجربه می کنند. در واقع، بی تفاوتی ممکن است یکی از اولین اثرات بیماری باشد.

یکی از علائم رایج بیماری پارکینسون، کاهش پلک زدن است. این می تواند باعث شود فرد طوری به نظر برسد که به کسی یا چیزی خیره شده است. کاهش پلک زدن همچنین ممکن است باعث خشکی چشم شود.

اگر به بیماری پارکینسون مبتلا هستید، به احتمال زیاد پوست خشک، پوسته پوسته و خشکی پوست سر خواهید داشت.

بیشتر افراد مبتلا به پارکینسون مشکلات خواب را تجربه می کنند. این مشکلات می تواند از دشواری در به خواب رفتن یا در خواب ماندن تا خواب آلودگی در طول روز متغیر باشد.

سندرم پاهای بی قرار، وضعیتی که با میل شدید به حرکت دادن پاها مشخص می شود، در پارکینسون شایع است، و همچنین اختلال رفتار حرکتی در خواب، وضعیتی که در آن افراد هنگام خواب رویاهای خود را عملی می کنند.

مشکلات خواب ناشی از بیماری پارکینسون در نهایت منجر به احساس خستگی می شود.

اثرات دیگری از بیماری پارکینسون نیز وجود دارند که کمتر شایع هستند:

گریه بدون دلیل: بیماری پارکینسون می تواند باعث حملات گریه شود. اینها معمولاً دوره های ملایم و بدون توضیح گریه هستند که به طور غیرمنتظره ای بروز می کنند.

فشار خون پایین یا نوسان دار: افت فشار خون وضعیتی برخی از افراد مبتلا به پارکینسون را تحت تأثیر قرار می دهد. این شرایط باعث نوسانات فشار خون می شود که عمدتاً منجر به افت ناگهانی و غیرمنتظره فشار خون می شود. علائم شامل سبکی سر، سرگیجه و از دست دادن تعادل است.

فراموشی: بیماری پارکینسون می تواند با نوعی زوال عقل به نام زوال عقل ساب کورتیکال مرتبط باشد. این نوع زوال عقل با دشواری در تصمیم گیری، انجام چند کار به طور همزمان، تغییر در شخصیت و کندی کلی تفکر مشخص می شود. زوال عقل معمولاً در مراحل پایانی بیماری رخ می دهد.

مردان مبتلا به پارکینسون، بیشتر از مشکلات شناختی رنج می برند. همچنین اختلال شدیدتر در راه رفتن (انجماد حرکتی)، آبریزش دهان و خمیدگی ستون فقرات در آنها شایع تر است. در مقابل، زنان بیشتر با خستگی، افسردگی، سندرم پاهای بی قرار، درد و لرزش دست و پنجه نرم می کنند و خطر زمین خوردن در آنها بالاتر است.

بیماری پارکینسون پیشرونده است و با گذشت زمان، عوارض آن در مراحل پایانی برجسته تر می شوند:

حالت خمیده بدن: یکی از نشانه های بارز پارکینسون، وضعیت قوز کرده بدن است که معمولاً در اواخر بیماری ظاهر می شود و می تواند منجر به درد در گردن و کمر شود.

انجماد حرکتی: بیماری پارکینسون همچنین ممکن است باعث انجماد دوره ای عضلات شود که شدیدتر از سفتی است. اگرچه همه مبتلایان به پارکینسون آن را تجربه نمی کنند، اما معمولاً در مراحل پایانی و در عضلات بسیار سفت شده بروز می کند.

مشکلات بلع: کند شدن حرکات عضلانی می تواند هماهنگی عضلات مربوط به بلع را مختل کند و خوردن و آشامیدن ایمن را دشوار سازد.

مشکلات تعادل: پارکینسون بر تعادل تأثیر می گذارد و انجام فعالیت های روزمره مانند راه رفتن روی پله ها یا حتی ایستادن بدون کمک را با پیشرفت بیماری، چالش برانگیز می کند.

یبوست و احتباس ادرار: کندی حرکت عضلات می تواند بر عملکرد روده و مثانه نیز اثر بگذارد و منجر به یبوست یا عدم توانایی در تخلیه کامل ادرار شود.

نوسانات شدید احساسی: در مراحل پایانی پارکینسون، تغییرات سریع خلقی رایج است. غم و اندوه بسیار شایع است و بیماران ممکن است دچار اختلال عاطفی کاذب (Pseudobulbar affect) شوند؛ حالتی که با نوسانات عاطفی شدید و غیرمنتظره مشخص می شود.

دیسکینزی: حرکات پیچشی یا لرزشی غیرارادی (دیسکینزی) اغلب به عنوان یک عارضه جانبی داروهای پارکینسون، به ویژه سینمت (کاربیدوپا/لوودوپا)، بروز می کنند. این حرکات می توانند دردناک باشند و با دارو یا جراحی های عصبی خاص قابل درمان هستند.

توهمات: داروهای پارکینسون ممکن است باعث بروز توهمات شوند، که عمدتاً بصری هستند. توهمات شنیداری، بویایی و لمسی کمتر شایع اند. در ابتدا، فرد متوجه غیرواقعی بودن این تجربیات می شود، اما با پیشرفت زوال شناختی، این آگاهی کاهش می یابد.

کاهش حس بویایی

از دست دادن حس بویایی در پارکینسون شایع است، اگرچه دلایل دیگری نیز می تواند داشته باشد. این کاهش حس معمولاً به تدریج اتفاق می افتد و ممکن است فرد تا قبل از بروز سایر علائم متوجه آن نشود.

اگر علائمی مانند لرزش، سفتی، مشکلات تعادل، فراموشی یا اختلال در خواب را تجربه می کنید، حتماً با پزشک مشورت کنید. این علائم ممکن است نشانه ای از پارکینسون باشند یا نباشند، اما نیاز به ارزیابی تخصصی دارند.

لرزش در حالت استراحت، از علائم شاخص پارکینسون است.

سایر علائم رایج شامل سفتی، راه رفتن کشیده، کندی حرکات و تغییر در گفتار و نوشتار هستند.

در صورت مشاهده هرگونه نشانه پارکینسون، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید، زیرا درمان زودهنگام بهترین راه برای مدیریت علائم است.