فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

روزگاریست که ما را نگران می داری
مخلصان را نه به وضع دگران می داری

گوشه چشم رضایی به منت باز نشد
این چنین عزت صاحب نظران می داری

ساعد آن به که بپوشی تو چو از بهر نگار
دست در خون دل پرهنران می داری

نه گل از دست غمت رست و نه بلبل در باغ
همه را نعره زنان جامه دران می داری

ای که در دلق ملمع طلبی نقد حضور
چشم سری عجب از بی خبران می داری.

چون تویی نرگس باغ نظر ای چشم و چراغ
سر چرا بر من دلخسته گران می داری

گوهر جام جم از کان جهانی دگر است
تو تمنا ز گل کوزه گران می داری

پدر تجربه ای دل تویی آخر ز چه روی
طمع مهر و وفا زین پسران می داری

کیسه سیم و زرت پاک بباید پرداخت
این طمع ها که تو از سیمبران می داری

گر چه رندی و خرابی گنه ماست، ولی
عاشقی گفت که تو بنده بر آن می داری

مگذران روز سلامت به ملامت حافظ
چه توقع ز جهان گذران می داری

شرح لغت: چشم رضا:دیده خشنودی/ سیمبرا: زیبایاننیم تن.

1- حضرت حافظ در بیت های ششم، هشتم و نهم می فرماید:

جوهر جام جهان بین که همان مرشد و عارف دریا دل است، از معدن جهان ماده نمی باشد بلکه از جهان معنی است. پس او از وجود مادی افراد مدعی ارشاد و راهنمایی خلق که دام ریا پهن کرده اند، نمی توانی امید روشنایی داشته باشی.

* ای دل تو خود چندان آزموده شدی که تو را پدر و مربی هر امتحانی می دانم. برای چه از خوبان کم تجربه امید وفا داری.

* هر چند وارستگی و قلندری و ترک خود پرستی، از جرم ما توان دانست، اما عاشق می گفت که گرفتاران عشق را به آن وا می داری.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

او که تو در نظر گرفته ای توقعات تو را برآورده نخواهد کرد (کاری که قصد آغازش را داری توقعات تو را برآورده نخواهد کرد). او ظرفیت و قابلیت انجام کار های مورد نظر تو را ندارد. اگر می خواهی به اهداف مورد نظرت برسی باید از این نیت صرف نظر کنی و زندگی خود را بیهوده به خطر نیندازی و خراب نکنی.