روزنامه هم میهن در سرمقاله امروز خود نوشت: آقای پزشکیان بر همان سیاق گفتاری و صداقتی که دارند؛ در سفر اخیر به زنجان نکته ای را گفت که پرداختن به آن ضروری است. پزشکیان گفت: دولت ها گیرند و ما هم گیریم، ما که بدجوری هم گیر هستیم. از روزی که هستیم مصیبت می بارد و دست بردار هم نیست. تا می خواهیم به یک ساحل برسیم مصیبت دیگری می آید، ولی ما تا آخر هستیم. شور و شوقی که در مردم ایجاد شد سرمایه بزرگی است. باید تلاش کنیم این شور و شوق را حفظ کنیم و با مردم درباره مشکلاتی که گرفتار آن هستیم راه حل پیدا کنیم.

واقعیت این است که اغلب ناظران و حتی اعضای ستاد انتخاباتی آقای پزشکیان متذکر شده بودند که شما از جهتی در بدترین و از جهت دیگر در بهترین شرایط ممکن رییس جمهور شده اید. چرا در بدترین شرایط؟ چون تمام آمارها و ارزیابی ها نشان می داد که ناترازی های موجود کشور ازیک سو در حال تشدید هستند و از سوی دیگر به مرزهای غیرقابل تحمل رسیده اند.

اعم از ناترازی های اقتصادی، زیست محیطی یا سیاست داخلی و خارجی و در خط مقدم همه آنها، ناترازی های مدیریتی است که به دلیل حذف افراد واجدصلاحیت و آوردن افراد کوچک برای کارهای بزرگ سایر ناترازی ها را هم تشدید کرده اند. ولی از جهتی هم باید به ایشان گفت که در بهترین شرایط، رییس جمهور شدید. چون دیگر ظرفیت عوام فریبی و خوابیدن روی پول نفت و جهالت و شعارهای پوچ دادن تمام شده بود و حباب مدیریتی کشور با سوزن واقعیت ترکیده و هوای آن به کلی تخلیه شده است.

بنابراین، آنچه در این یک سال رخ داد، غیرمنتظره نبود. اگرچه جزییات اتفاقات رخ داده به راحتی قابل پیش بینی نبود؛ ولی کلیات آن کاملاً قابل انتظار بود و باید برای مقابله با آنها راه حلی می داشتید و امروز نمی توان منتظر پیدا کردن راه حل بود. آن راه حل کدام است؟ وضعیت ایران به گونه ای است که هیچ کدام از مسائل آن را نمی توان با توجه به ابعاد و ظرفیت های همان مسئله حل کرد.

در واقع، مسئله آب، برق، انرژی و بنزین و... مسائل اجتماعی و فرهنگی و سیاست داخلی و خارجی به شدت در هم تنیده شده اند و برای حل همه این موارد ابتدا باید در رویکرد کلان اداره امور، اصلاحاتی انجام داد. البته همینطور که گفته اید شور و شوق در جامعه هست تا همراهی کند؛ به شرطی که برداشتن گامی مثبت را از جانب سیاست گذاران ببیند.

در واقع، اگر یک گام به سوی حل مسائل برداشته شود، مردم دو و چند گام همراهی خواهند کرد. پرسش پیش روی دولت این است که چرا در این یک سال نتوانستید حتی گامی کوچک به سوی حل ناترازی انرژی و به طور مشخص بنزین و اصلاح قیمت آن بردارید؟ آیا این مسئله هم فاقد راه حل بود؟ به طور قطع، راه حل فنی و موردی ندارد.

ابتدا باید رویکردهای رسمی در دو حوزه تغییر کند. با رویکردهای کلان گذشته نمی توان هیچ مسئله مهم کشور را حل کرد. تا آنجا که با رییس جمهور آشنا هستیم و مواضع ایشان را در انتخابات پیگیری کردیم اصلاح هر دو مورد، مورد تایید آقای پزشکیان است. اگر ساختار سیاسی نیز صلاحیت ایشان را تایید کرد، باید آمادگی لازم را برای انجام این تغییرات می داشت؛ درغیراین صورت، آمدن پزشکیان و حامیانش به دولت هیچ گرهی را باز نمی کند؛ سهل است که حل مسئله را به تاخیر می اندازد.

خلاصه بحث اینکه همزمان باید دو رویکرد داخلی و خارجی کشور بهبود یابد. در داخل همه امور باید ذیل شعار بازگشت به مردم بازسازی و زنده شود. مصادیق این شعار هر چه باشد، این نیست که مدیریت امور محدود به یک ظرفیت چنددرصدی شود. باید به سرعت این ظرفیت گشوده شود و به مرور همه مردم را در برگیرد. اجرای این شعار به معنای آن است که نمی توان نظام رسانه ای رسمی اش، آن این اندازه فشل و ناکارآمد باشد که مردم را به رسانه های فرامرزی سوق دهد.

اجرای این شعار به این معنا است که نمی توان فضای مجازی را فیلتر کرد و اکثریت قاطع مردم از فیلترشکن استفاده کنند و پول و هزینه این کار هم به حسب اقلیت برود. این شعار به معنای این است که نمی توان قانون و مقرراتی داشت که مطابق آن رفتار میلیون ها زن مصداق مجرم شناخته شوند. اجرای این شعار به معنای آن است که نمی توان در عسرت درآمدهای دولت، بودجه موسسات غیرپاسخگو در برابر مردم را به صورت جهشی افزایش داد.

اجرای این شعار به معنای آن است که در مقابله با فساد باید از هرگونه تبعیضی اجتناب کرد. اجرای این شعار مستلزم آزادی کامل مردم در مشارکت سیاسی و حق نامزد شدن و رأی دادن و حذف همه فیلترهایی است که گروهی اندک را در اداره امور حاکم می کند. و.... در اثر این تغییرات اعتماد مردم بازسازی خواهد شد و ملت از سیاست های حتی سخت نیز استقبال خواهند کرد.

در حوزه خارجی نیز جنگ اخیر نشان داد ادامه سیاست های قبلی غیرممکن است. باید نگاه رسمی به نظام بین الملل اصلاح شود. این حد از تقابل نتیجه ای جز فرسایش کشور نخواهد داشت و نه تنها ایران را به اهداف رسمی و اعلامی خود نمی رساند، بلکه دورتر از آن هم خواهد کرد. شاید اکنون فرصت خوبی برای بازکردن این موضوع نباشد؛ ولی حداقل در خطاب به رییس جمهور نیازی به توضیح بیشتر این بخش نیست، چون مسئله برای ایشان به خوبی روشن است.

بدون اصلاح این دو رویکرد امکان بهبودی پایدار هیچ کدام از مشکلات مردم نه تنها وجود ندارد، بلکه با تداوم این رویکردها بدتر هم خواهد شد. ضمناً فرصت چندانی نیست؛ اگر کاملاً از میان نرفته باشد. شاید بگویید که اصلاح این رویکردها دست من نیست.

در یک سالگی ریاست جمهوری پزشکیان به عنوان یکی از اصلی ترین تریبون های حامی ایشان در جریان انتخابات، باید به ایشان یادآور شویم: فراموش نکنید که آمدن شما مستلزم پذیرش و اجرای همین رویکردها بود و الا چرا باید مانع از رای آوری ولو اندک نامزد رقیب می شدیم؟ شاید او قدری سریع تر ما را به سوی مقصدی که از آن گریزانیم می برد، ولی بدون این اصلاحات حتی با حضور شما هم سرنوشت بهتری نخواهیم داشت.