سرانجام با تاخیری طولانی و بحث برانگیز، حکم کمیته استیناف فدراسیون فوتبال در مورد فسخ قرارداد علیرضا بیرانوند با باشگاه پرسپولیس صادر شد؛ اتفاقی که در آخرین روز بهار سال گذشته رخ داد، اما رسیدگی به آن تا امروز به طول انجامید.

بر این اساس و همان طور که همه از مدت ها قبل می دانستند، دروازه بان فعلی تراکتور به چهار ماه محرومیت از حضور در میادین و پرداخت 27 میلیارد تومان جریمه نقدی محکوم شد. به این ترتیب بیرو نه تنها در دیدار سوپرجام تراکتور و استقلال غایب خواهد بود، بلکه نیم فصل اول لیگ بیست وپنجم را هم از دست می دهد.

پس از اعلام حکم که کاملا طبیعی و کمترین مجازات برای بیرو به نظر می رسید، باشگاه تراکتور فورا با ماجرا کنار آمد و اعلام کرد به زودی یک دروازه بان جدید خارجی جذب خواهد کرد. بخش قابل توجهی از هواداران پرسپولیس البته چندان راضی نیستند و عقیده دارند خود تراکتور هم باید به جرم اغوای گلر آنها و وا داشتن او به فسخ غیرقانونی قرارداد تنبیه می شد. در نهایت این اتفاق رخ نداد و یکی از جنجالی ترین پرونده های این سالیان فوتبال ایران بسته شد. آنچه از این رهگذر باقی ماند اما، شکستی دیگر برای علیرضا بیرانوند بود؛ سنگربان خودساخته ای که در این سال ها ذره ذره اعتبار عمومی و پایگاه اجتماعی اش را از دست داده و در بیشتر مواقع هم خودش مقصر بوده است.

اول؛ خوابیدن در باد غرور

بیرانوند شروعی توفانی و ستایش برانگیز در دنیای فوتبال داشت. او از صفر مطلق شروع کرده و با توانایی و پشتکار، پله های ترقی را بالا رفته بود. شاید نقطه اوج این داستان زیبا، مهار پنالتی کریس رونالدو در جام جهانی 2018 روسیه بود. با این حال انگار از آن به بعد بیرانوند در پیله غرور گرفتار شد و رفتارهایی بروز داد که دلسردی افکار عمومی را به همراه آورد. او انگار خودش را مرکز عالم می دید. هر تابستان یک جنجال جدید راه می انداخت، سراغ مذاکره با باشگاه استقلال می رفت یا با بهانه های واهی قراردادش با پرسپولیس را فسخ می کرد. این اواخر رفتارهای او با هواداران تیم سابقش هم محترمانه و قابل دفاع نبود و مدام بر سر آنها منت می گذاشت. بیرو عقیده داشت هواداران بابت قهرمانی ها باید از او ممنون باشند و حق انتقاد ندارند! همه اینها کار را به جایی رساند که پس از جدایی بیرانوند از پرسپولیس به آن شکل، او تقریبا در تمام ورزشگاه های کشور هو شد و تلخ ترین لحظات را تجربه کرد.

دوم؛ تو رویین تن نیستی!

در چنین فضایی، عجیب نبود که بیرو خودش را به نوعی رویین تن بداند. او واقعا باور کرده بود هر کاری دلش بخواهد می تواند انجام بدهد؛ بی مکافات و عقوبت. فسخ قرارداد با پرسپولیس هم که آشکارا غیرقانونی بود، با همین اعتمادبه نفس کاذب رخ داد. بیرانوند واقعا باور نمی کرد محروم شود. فدراسیون هم خیلی وقت تلف کرد، اما در نهایت راهی جز صدور این حکم باقی نماند و او حالا در سال جام جهانی باید 4 ماه بیرون بنشیند و پس از آن در فرمی ناآماده به میادین برگردد. تازه بیرانوند باید خوشحال باشد که بابت ادعای عجیبش در مورد شیرینی دادن به اعضای هیات مدیره پرسپولیس برای جدایی از این تیم جریمه نشد!

سوم؛ افت فنی

مجموعه این مسایل و علاوه بر آن فعالیت های جانبی متنوع بیرو همچون حضور در رئالیتی شوها، تاسیس کافه و ورود به دنیای مدلینگ، در نهایت تمرکز این دروازه بان را تا حدی کاهش داد که به جرات می توان گفت او در دو سال گذشته حداکثر یک دروازه بان معمولی بوده است؛ پراشتباه و متزلزل. امروز طعنه آمیز است اگر بگوییم حتی محرومیت او خبر چندان بدی برای تراکتور نیست و شاید به همین دلیل است که باشگاه تبریزی بین محرومیت بیرانوند و دادن مهدی ترابی به پرسپولیس، گزینه اول را انتخاب کرد.