استعفای کاظم صدیقی از امامت جمعه واکنش های فراوانی را به دنبال داشت.

روزنامه هم میهن در سرمقاله خود به این موضوع پرداخت و نوشت: استعفای آقای صدیقی چه معنایی دارد؟ معنای روایت شده آن را باید همین گفت که وی به سبب تمایل برای تمرکز بر کارهای علمی و تدریسی و تبلیغی درخواست معافیت از اقامه نمازجمعه کرده است. ولی کیست که چنین دلیلی را باور کند؟

روشن است که فشار افکارعمومی و به احتمال زیاد درخواست نزدیکان موجب شده که دنبال یافتن راهی و گریزی برای نیامدن او به نمازجمعه باشند. راه اول که صادقانه است، این بود که وی صریح روشن و با توجه به آنچه که پیشتر نیز گفته بود، درباره پرونده فساد باغ ازگل توضیح دهد و از مردم عذرخواهی کند و برای حفظ شأن و جایگاه نمازجمعه که میراث انقلاب و جایگاه اشخاصی چون اولین امام جمعه تهران یعنی مرحوم طالقانی است، از این مقام استعفا دهد.

اگر این کار را می کرد. چه بسا همین نمازگزاران نیز برخورد رحیمانه ای می داشتند و همین صداقت را نشانه مثبت تلقی می کردند. راه دوم در ادامه رفتار انکارآمیز گذشته است که برای نیامدن به نمازجمعه که هر چند هفته یک بار رخ می دهد، توجیه و پوششی بیابند و استعفا را ناظر به آن معرفی کنند.

جالب است که در متن استعفانامه، انجام کارهای تبلیغی را بهانه نیامدن به نمازجمعه دانسته اند. مثل این است که از مسئولیتی تبلیغی استعفا دهند برای انجام فعالیت تبلیغی. مگر امامت جمعه جز کار تبلیغی محسوب می شد؟

راه دوم در شرایطی انتخاب شده که همه می دانند ماجرا چیست و حقیقت بر همگان آشکار است. ولی همچنان ادعاهای دیگر که خلاف حقیقت است، به عنوان دلیل استعفا مطرح شده است. در واقع، با این کار خود بر ادامه راه مطابق شیوه گذشته تاکید شده و همین اصرار است که بی اعتمادی را به حداکثر می رساند و جالب اینکه این شیوه هیچ اثر مثبتی هم در افکارعمومی ندارد و معلوم نیست که برای چه این شیوه را انتخاب می کنند.

خودش که می داند مسئله چیست؛ خدا و مردم و همه می دانند؛ پس بیان دلایل غیرواقعی برای چیست؟ این استعفا پیام مهم دیگری هم داشت. اینکه خواست بگوید که ما تغییرات و استعفا را به نحو و در زمانی انجام می دهیم که مردم آن تغییر را نه بنا به احترام به اراده جمعی ملت، بلکه حسب اراده خود فرد مستعفی تعبیر کنند.

البته، احتمال دیگری هم هست که شاید رعایت حال او شده و دستور داده اند که استعفا دهد؛ درغیراین صورت عزل می شد. گرچه این احتمال کم نیست؛ ولی اگر چنین باشد، باید گفت این نحوه استعفا دادن بدترین وضعیت ممکن است و تا زمانی که مجبور نشده و با توجیهی بی ربط با واقعیت پیدا نکرده؛ استعفا نداده اند.

البته ستاد مرکزی ائمه جمعه نیز باید توضیح دهد که آیا علت واقعی استعفای وی همین است که نوشته؟ یا این متن یک روایت سازی ضعیف است که همه می دانند اصل ماجرا چیست؟ جالب این است که در کنار این استعفا گفته می شود که به زودی جانشین وی در ستاد امربه معروف و نهی ازمنکر نیز تعیین خواهد شد و این نیز ماجرا را روشن تر کرده است. ماجرایی که آشکارا انکار می شود.

دست اندرکاران سیاست رسانه ای کشور که این اندازه نگران خلاف گویی در فضای مجازی هستند که لایحه شداد و غلاظی می نویسند و زندان های سنگینی را برای مجازات خلافگویی تعیین می کنند؛ در مورد این استعفا چه نظری دارند؟ آیا می توان این را مصداق خلاف گویی دانست؟ به ویژه که تاثیر بسیار منفی بر اعتماد مردم به جا می گذارد.

این رفتارها نه تنها دردی را از آقای صدیقی درمان نمی کند، بلکه چه بخواهند و چه نخواهند اثرات منفی بر نگاه مردم نسبت به روحانیت بر جا می گذارد. درست است که هر کس مسئولیت رفتار شخصی خود را به عهده دارد؛ ولی کسانی که در کسوت روحانی و از منظر دینی مردم را نصیحت و توصیه به تقوای الهی می کنند، باید توجه کنند که عدول آنان از صداقتی که لازمه این جایگاه است، ضربه سنگینی است که فراتر از اشخاص خواهد بود.

امیدواریم مورد آقای صدیقی در همین جا پایان پذیرد و بیش از این برای بازسازی وی از سرمایه های فرسوده شده هزینه نشود و تجربه درس آموزی باشد برای دیگران.