بعد از انتقادات، حجت الاسلام صدیقی نهایتاً از امامت جمعه تهران استعفا دادند. اگرچه در متن نامه علت استعفا را تمرکز بر کارهای علمی و تبلیغی اعلام کردند؛ اما ماجرای پرونده فرزند او و واکنش منفی ای که افکار عمومی به این ماجرا نشان داد، روشن ترین علت استعفای او بود

به گزارش فرهیختگان، حجت الاسلام صدیقی بعد از انتقادات به حضورشان در تریبون نمازجمعه به دلیل حواشی پیش آمده، در نامه ای به رهبر انقلاب استعفای خودشان را اعلام کردند. با این استعفا حجت الاسلام صدیقی، خودبه خود از ریاست ستاد امربه معروف و نهی ازمنکر هم کنار می روند زیرا ریاست این ستاد می بایست با یکی از ائمه جمعه باشد. ورود قوه قضاییه به پرونده فرزند وی و رسانه ای شدن خبر آن، اقدام مثبتی بود که بر ضد ایده فساد سیستماتیک عمل می کرد، اما با توجه به حواشی ای که پیش ازاین در پرونده های دیگری متوجه فرزند حجت الاسلام صدیقی بود، این موضوع دورازذهن نبود که حضور او در نمازجمعه محل انتقاد قرار گیرد.

روشن است که با قرارگرفتن افراد در جایگاهی که به لحاظ سیاسی و اجتماعی موردتوجه مردم قرار دارد، انتظار آن است که دقت و نظارت دقیق تری روی خانواده های شان اعمال شود و در صورت وقوع خطا، دور از انتظار نیست که مسئولیت انجام این اقدامات متوجه همان افراد نیز شود. در واقعیت نیز همین اتفاق رخ داد، برداشت افکار عمومی این بود که حضور حجت الاسلام صدیقی در اولین نمازجمعه بعد از پایان جنگ، ضد انسجام ملی ایجادشده در جامعه عمل خواهد کرد، درحالی که برگزاری اولین نمازجمعه بعد از جنگ هم به لحاظ اثر رسانه ای و سیاسی، حائز توجه است حضور او این شائبه را ایجاد می کرد که توجهی برای جلب و حفظ اعتماد عمومی وجود ندارد.

روز یکشنبه اما نهایتاً حجت الاسلام صدیقی با ارسال نامه ای به رهبر انقلاب، خواستار معاف شدن از اقامه نمازجمعه به سبب تمایل برای تمرکز بر کارهای علمی و تدریسی و تبلیغی شدند. رهبر انقلاب نیز با درخواست استعفای او موافقت کردند. فارغ از اینکه علل تصمیم حجت الاسلام صدیقی چه بوده است، این استعفا را می توان به فال نیک گرفت و آن را تلاشی برای رفع یکی از دغدغه های انتقادی بخشی از افکار عمومی دانست.

اواسط خردادماه بود که قوه قضاییه خبر بازداشت عروس و فرزند حجت الاسلام صدیقی را اعلام کرد. سخنگوی قوه قضاییه به این موضوع هم اشاره کرد که حجت الاسلام صدیقی، در واکنش به این خبر اعلام کردند تابع قانون هستند و حتی حاضرند در فرایند پرونده کمک های لازم را انجام دهند. علاوه برآن در یک برهه کوتاه در نمازجمعه ها نیز حضور پیدا نکردند، اما باتوجه به حواشی ای که پیش ازاین در مورد برخی پرونده های مرتبط با حجت الاسلام صدیقی ایجاد شده بود و پاسخ دقیقی هم به افکار عمومی داده نشد، انتشار این خبر نیز افکار عمومی را نسبت به این مسائل حساس کرده بود. بااین همه بعد از پایان جنگ و در اولین نماز جمعه ای که برگزار شد، اعلام خبر حضور حجت الاسلام صدیقی به عنوان خطیب جمعه، باز هم واکنش منفی را در فضای رسانه ای و در میان مردم ایجاد کرد.

انتقادها بیشتر با این محور بیان می شد که در شرایطی که تجاوز صهیونیست ها انسجام اجتماعی در جامعه ایجاد کرده و شکاف ها را کم رنگ کرده است، حضور او در نمازجمعه درحالی که افکار عمومی باتوجه به حواشی حساسیت هایی به او دارند، باز هم شکاف های اجتماعی را زنده می کند و نارضایتی را در میان مردم و طبقات اجتماعی زنده می کند، نکته مهم تر آنکه بهانه ای به کارگزاران فارسی زبان موساد می دهد تا با استفاده از نارضایتی ایجادشده بازهم احساساتی منفی به جامعه ایرانی القا کنند و برای تضعیف انسجام اجتماعی گام بردارند.

بعد از انتقادات، حجت الاسلام صدیقی نهایتاً از امامت جمعه تهران استعفا دادند. اگرچه در متن نامه علت استعفا را تمرکز بر کارهای علمی و تبلیغی اعلام کردند؛ اما ماجرای پرونده فرزند او و واکنش منفی ای که افکار عمومی به این ماجرا نشان داد، روشن ترین علت استعفای او بود. اما نکته مهم تر آن است که این اقدام اثرات مثبتی را در فضای افکار عمومی داخل کشور ایجاد خواهد کرد. در وهله اول بهانه را از رسانه های فارسی زبانی که به دنبال تضعیف انسجام اجتماعی هستند، می گیرد و اتفاقاً به نفع امر ملی عمل خواهد کرد.

این خداحافظی در کنار پیگیری قضایی پرونده فرزند او این احساس را به افکار عمومی منتقل می کند که نظام حکمرانی نسبت به مسائلی همچون فساد آقازاده ها با مماشات برخورد نکرده و در وهله بعدی نیز نسبت به حساسیت های اجتماعی مردم، بی تفاوت نخواهد بود. در فضایی که دشمنان صهیونیستی از هر بهانه ای برای چندپاره و قطبی کردن جامعه استفاده می کنند و کوچک ترین اتفاق نیز می تواند تبدیل به بحرانی بزرگ شود، بهتر آن است که جلوی بحران و شبه بحران ها از ابتدا گرفته شود و ضمن مواجهه ای عاقلانه و هوشمندانه با این قبیل موضوعات، اساساً خوراکی در اختیار پروژه بگیران صهیونیستی قرار نگیرد.

طبیعتاً یک اتفاق مثل خداحافظی حجت الاسلام صدیقی به تنهایی نمی تواند نارضایتی های ایجادشده در جامعه را از میان ببرد و اعتماد عمومی را افزایش دهد، اما توالی و تکرار اقداماتی که حکایت از توجه به نگاه و واکنش افکار عمومی به تصمیم گیری ها است، می تواند به مرور این احساس اطمینان را در طبقات مختلف جامعه ایجاد کند که کلان مسئله ها و دغدغه های آن ها در دام تعارفات و ملاحظات سیاسی و مصلحت نمایی ها نمی افتد و اصل بر جلب اعتماد مردم است. توجه به همین مسئله ضمن آنکه انسجام اجتماعی به وجودآمده بعد از جنگ را حفظ و تقویت می کند امکان قطبی شدن جامعه به حدی که منجر به فروپاشی آن شود را به صفر می رساند، موضوعی که نه تنها در شرایط جنگی بلکه بعد از عبور آن اثرات مثبتی در فضای سیاسی و اجتماعی جامعه می گذارد.

البته نباید از این موضوع نیز غفلت کرد که بهترین زمان برای آنکه هم اثر این اقدام در افکار عمومی بیشتر شود و هم بهانه را از قطبی سازان بگیرد، بعد از اعلام خبر رسمی بازداشت فرزند حجت الاسلام صدیقی بود. انجام این اقدام در آن برهه زمانی علاوه بر اینکه اثبات می کرد که اجازه نخواهد داد به خاطر یک خطا هزینه هایی متوجه نظام حکمرانی شود، متقابلاً نیز این احساس را منتقل می کرد که دستگاه حکمرانی در مواجهه با فساد و خطا، درگیر مماشات نمی شود و با اصل یکسانی قانون برای همه افراد ورود خواهد کرد.

اگرچه این اقدام دیرهنگام و با تأخیری دوماهه و بعد از اوج پیداکردن انتقادات انجام شد، اما همچنان می توان اثرات مثبت آن را در جامعه دید. جدای از این موارد نکته مهم تر آن است که این خداحافظی می تواند مقدمه ای برای بازسازی و تقویت جایگاه نمازجمعه در فضای اجتماعی و رسانه ای شود، تقویت این جایگاه زمینه بهره مندی از ظرفیت نمازجمعه را فراهم می کند. همچنین منجر به افزایش اثرات مثبت آن در طبقات مختلف جامعه می شود.