اما هرقدر محتویات این آموزشگاه های مجازی رنگارنگ را زیر و رو می کنی، منشأ این ادعاهای عجیب را پیدا نمی کنی و تصویری از مدارک و مستندات ادعا و عناوین شان یافت نمی شود. این همه چیزدان های مجازی مخاطبانی پروپاقرص دارند که در میان پست ها و استوری های صفحات آنها راه حل مشکلات مختلف خود را جست وجو می کنند.

به گزارش همشهری، بازارشان در اینستاگرام سکه است و هرقدر هم مرورگرتان را تغییر دهید، از سیل پست هایشان درباره موضوعات پزشکی، روانشناسی، مذهبی، سبک زندگی و... در امان نیستید. از اصول تولید محتوای مجازی هم بی خبر نیستند و وقتی با ژست یک پزشک خبره به مخاطبان شان توصیه می کنند برای درمان دردها و بیماری هایشان چه داروهایی مصرف کنند، اصلا شبیه کسانی نیستند که هیچ وقت به دانشکده های پزشکی پا نگذاشته اند، اما در شناسه و بیوگرافی آنها بدون هیچ اشاره ای به سطح تحصیلات و تخصص شان فقط کلی گویی هایی مبهم به چشم می خورد: عاشق مطالعه هستم و مطالعاتم در علم پزشکی را با شما به اشتراک می گذارم؛ مطالبی که مطب پزشکان را تعطیل می کند... . این شبه پزشکان فضای مجازی تنها متخصصانی نیستند که بدون واهمه از نظارت های قانونی در این فضا فعالیت می کنند و افرادی هم که به جای مشاوران و زوج درمانگران برای پیچیده ترین مسائل زندگی مشترک نسخه می پیچند یا کسانی که برای تعمیر وسایل برقی راه حل ارائه می کنند یا در زمینه مسائل حقوقی راه و چاه نشان می دهند، ابایی ندارند که اعتراف کنند تحصیلات آنها با علوم تراپی، مهندسی برق، حقوق و... هیچ پیوند و ارتباطی ندارد.

در کنار این صاحب نظران بی تابلو و بی شناسه، گروه دیگری از فعالان فضای مجازی قرار دارند که در بیوی پیج با معرفی خود به عنوان کاردرمان، پرستار، آشپز، دامپزشک، مدرس دانشگاه، روانشناس و... به محتوای پیج و صفحه هایشان اعتبار می بخشند، اما در کنار عناوین شغلی و مهارتی این کارشناسان همه فن حریف مدارک مستدلی به چشم نمی خورد که صحت سنجی آنها را آسان کند و شاید اگر نهادهای ناظری برای تعیین سره از ناسره هر صنف شکل بگیرد یا نهادهای مسئول موجود در این زمینه آستین بالا بزنند، جامعه پرشمار متخصصان اینستاگرامی بسیار محدود و انگشت شمار شوند. نمونه این پایش و غربالگری را در اقدام سازمان نظام پزشکی و مشاوره ایران شاهد بودیم که با شناسایی و انتشار فهرست روانشناس نماهای بی مجوز فضای مجازی دکان بسیاری از آنها کساد شد.