​ گاوی همیشه اثر خودش را می گذارد. این هافبک بار دیگر امروز ستاره میدان بود و با زدن دو گل تماشایی مقابل دائگو اف سی درخششی چشمگیر داشت. گل هایی که فراتر از ارزش عددی شان نشان از بازگشت کامل او به سطح اول فوتبال دارد، پس از سالی که در آن نقش پررنگی در این تیم نداشت.

گاوی که فصل گذشته اش به دلیل مصدومیتی جدی تحت الشعاع قرار گرفت، پیش فصل سال گذشته را با احتیاط بسیار آغاز کرد. با این که برایش ناخوشایند بود چون همیشه بازیکنی مشتاق برای بازی و کمک به تیم بوده است اما در هماهنگی کامل با تیم پزشکی این باشگاه پذیرفت که باید روند بازگشتش به میادین را مرحله به مرحله طی کند تا از مصدومیت مجدد جلوگیری شود. حالا، یک سال بعد، آن دوران احتیاط پشت سر گذاشته شده است.

مسئولان بارسلونا که در حال حاضر در کره جنوبی حضور دارند، تاکید می کنند که گاوی با آمادگی کامل وارد پیش فصل شده است. او مصمم است که در این فصل همه چیز را به دست آورد و نقش بازیکن ذخیره را نمی پذیرد. روحیه اش برای نباختن محرکی قدرتمند است که او را در هر بازی وادار به اثبات توانایی هایش می کند و امروز هم دقیقاً همین کار را کرد. او از اولین دقیقه با طراوت، فشار و در مواقع لازم، با آرامش بازی کرد و سرانجام این عزم و انگیزه اش منجر به دو گلی شد که برایش بسیار بااهمیت هستند.

علاوه بر عملکردش در زمین، فضای مثبتی که خارج از زمین ایجاد می کند نیز یکی دیگر از نقاط قوت او است. منابع داخل رختکن او را عنصری کلیدی در سطح تیم توصیف می کنند که روحیه خوبی به تیم می دهد و حلقه ارتباطی کاملی بین بازیکنان جوان و باتجربه تر است. بازیکنانی که باید خود را با رختکنی تطبیق دهند که بیشتر شبیه مهد کودک است.

[2214091]

با وجود سن کمش، گاوی نزدیک به پنج سال است که در تیم اول بارسلونا حضور دارد، جایگاهی که به او امکان می دهد تا به استعدادهایی چون درو فرناندز، دوست صمیمی اش، مشاوره دهد، بدون این که پیوندش با بازیکنان باتجربه تری مانند لواندوفسکی که رابطه نزدیکی با او دارد قطع شود.

مصدومیت نقطه عطفی برای او بوده است. هرچند پیشرفت فنی اش آشکار است اما این بیرون از زمین بود که رشد واقعی را تجربه کرد. پارگی رباط صلیبی آسیب بزرگی بود اما او را از پا نینداخت. اطرافیانش می گویند که او در این دوران وارد فرآیندی از بازنگری جسمی و ذهنی شد که باعث شد به زندگی فراتر از توپ نگاه کند و به عنوان یک انسان رشد چشمگیری داشته باشد. چیزی که تغییر نکرده، عشق و تعهد او به این باشگاه است. او هر بار که فرصت پیدا کند با بوسیدن نشان این باشگاه، این احساس را به نمایش گذاشته است.

امروز با دبل تماشایی اش برابر دائگو بار دیگر موضعش را محکم کرد: او نقش دوم را نمی پذیرد، هرچند اگر فلیک صلاح بداند ناچار به قبول آن خواهد بود اما دیگر تحمل نیمکت نشینی را ندارد. او می خواهد در میدان باشد چون حالا معنای واقعی دور بودن را درک کرده است. مصدومیت این درس را به او داد و حالا فقط می خواهد نقش اصلی را بازی کند.

بنابراین، نمایش امروز فقط نشانه ای از پیشرفت در دقت گلزنی او نیست، بلکه تاییدی است بر بازگشتش به قلب تیم است. جاه طلبی و تعهد فردی او از حالا این بازیکن را به یکی از مهره های غیرقابل جایگزین بارسا تبدیل کرده اند و اگر با همین روند ادامه دهد، این فصل برایش نویدبخش خواهد بود.