مصطفی هاشمی طبا، سیاستمدار اصلاح طلب و عضو حزب کارگزاران سازندگی، در سرمقاله شرق با عنوان خلوص انقلابی یا توهم انقلابی با مورد خطاب قرار دادن صادق محصولی، وزیر کشور دولت نهم، به انتقاد از او و گروهی پرداخته که خود را هسته سخت نظام و انقلابی می دانند، اما در عمل منفعل هستند.

او در این زمینه نوشت: همه شنیده ایم که برخی خود را هسته سخت نظام می شمارند و حتما دیگران را عناصر لوده و بی خاصیت نظام معرفی می کنند، چراکه می گویند اگر دیگران از نظام دل بریدگی پیدا کنند، این ما هستیم که سخت و پایدار ایستاده ایم. اینکه انقلابی بودن یعنی چه و چه معنی می دهد، خود جای حرف بسیار دارد.

چه گوارا پس از پیروزی انقلاب فیدل کاسترو و داشتن عنوان وزیر بهداری گفت که من به انقلاب اعتقاد دارم و سپس با ترک کوبا به بولیوی رفت تا کار انقلاب را در آنجا دنبال کند. اگر چنین خلوص انقلابی در افراد هسته سخت نظام است، خوب است که هم اکنون به غزه یا لبنان رفته و در آنجا انقلاب را دنبال کنند، نه آنکه دائم با پیش بینی ها و حرکات خود برای نظام اسلامی ایران هزینه تراشی کنند. اگر آن ها را دارای خلوص انقلابی فرض کنیم این خلوص انقلابی بیشتر متوهم و حتما متظاهر است که خود را و توانایی های موجود را بسیار بزرگ می بیند و دشمن را به قول سعدی، حقیر و بیچاره می شمرد و آن گاه در برابر توانایی های دشمن که توهمات آن ها را به هم ریخته، به توجیه های غیرعقلانی دست می یازد.

به تازگی مسئول یکی از گروه هایی که خود را قائم و پایدار به انقلاب می داند، گفته است که همه کار ما درست بوده است. البته این حرف درست است و عموما آنچه از طرف ایشان و وابستگان آن ها انجام شده، در راستای منافع دشمن بوده و جالب تر آنکه در عین تظاهرات انقلابی در زمینه اقتصادی، توصیه های بانک جهانی را با ضریب تقویت شده تبلیغ و راه نجات اقتصاد ایران به شمار می آورند. اینها حالا با طرح تغییر دبیر شورای عالی امنیت ملی بلافاصله رگ انقلابی گری شان که صدمات بی شماری به ملت ایران و مردم و انقلاب اسلامی وارد کرده، علیه فرد مطرح شده شمشیر از نیام برکشیده اند.

برایم تداعی شد که قرار بود زمانی رییس سازمان تربیت بدنی شوم. پس از دریافت حکم به یکی از بزرگان برای دریافت رهنمود مراجعه کردم، ایشان گفتند فلانی و فلانی قبل از صدور حکم شما اینجا آمدند و استدلال کردند که شما به درد این کار نمی خورید. مقصود آن است که این هیاهوها را انجام می دهند تا شاید طراحی شان مؤثر واقع شود. به هر حال درباره اصل مقاله نوشته شده که جدال عقلانیت در برابر خلوص انقلابی نام گذاری شده، همان طور که ذکر شد چنین نیست، های وهوی انقلابی نماها و متوهم های انقلابی در برابر تصمیمات احتمالی است، ولی لازم می داند درباره اصل موضوع تشکیل شورای دفاع که بی سابقه هم نیست، نکته ای مغفول را تقدیم کنم.

طبیعی است ضرورت هر دو نهاد شورای امنیت ملی و شورای دفاع برای مسئولان کشور احساس شده، ولی آیا برای دفاع از کشور می توان به این دو نهاد بسنده کرد. البته مردم نشان دادند که پای حفظ ایران ایستاده اند و به ویژه دشمن را به خوبی می شناسند و به هیچ وجه خام حرکات فریبنده و سراسر دروغ و مسخره صهیونیست ها نمی شوند. اما مردم درون یک سیستم اقتصادی و اجتماعی معیوب قرار دارند و نوعا بدون اشراف به حرکت کلی این سیستم و نقاط ضعف آن زندگی می کنند. مگر می توان در کشوری سیاست خارجی و مواجهه با دشمنان خارجی به طریقی انقلابی صورت گیرد اما سازوکارهای نظام اقتصادی و اجتماعی آن درهم تنیده، غیرشفاف، شلخته و اسراف گر باشد؟

برای دفاع از کشور نیروهای مسلح لازم و ضروری است اما چه در هنگام بحران و جنگ و چه در هنگام صلح، اگر نظام های مختلف اقتصادی و اجتماعی شبیه شلختگی موجود باشد، هم تلاش های مجدانه و فداکارانه و شهادت طلبانه نیروهای مسلح ابتر می ماند و هم مردم در درون این نظام های معیوب و شلخته آسیب فراوان می بینند. به هوش باشیم که برای تقویت و دفاع از کشور و مردم به بی سامانی و بی قانونی و شفافیت امور هرچه بیشتر سروسامان بدهیم.