داستان ارکان قضایی فدراسیون فوتبال با باشگاه تراکتور همچنان ادامه دارد؛ تازه ترین این داستان ها مربوط به اتفاقی است که اواخر فصل گذشته رخ داد و تراکتور، دهن کجی آشکاری به رای کمیته استیناف فدراسیون فوتبال کرد. ماجرا از این قرار بود که آن روزها، کمیته استیناف ابتدا رای به برگزاری بازی تیم های تراکتور با نساجی در تبریز، بدون حضور تماشاگران داده بود. کمی بعدتر، در خفا، این کمیته رای اولیه اش را بدون اعلام عمومی شکست و خبر رسید به تراکتور مجوز داده شده تا برای این بازی از حضور 50 درصد تماشاگرانش بهره ببرد. تراکتور ولی درهای ورزشگاه را کاملا گشود تا علاوه بر استقبال 100 درصدی هوادارانش از آن بازی، بسیاری هم پشت درهای ورزشگاه بمانند.

جریمه ای برای آنکه نه سیخ بسوزد نه کباب

اگرچه کمیته استیناف، آن روزها علاقه ای به واکنش نشان دادن به این رفتار باشگاه تراکتور نداشت؛ ولی پیش از شروع رقابت های فصل جدید و با علم به اینکه ورزشگاه یادگار امام در هفته های نخست، مهیای میزبانی نمی شود و تراکتور مجبور است در ورزشگاهی دیگر به میدان برود، وارد گود شد و خبر داد که به دلیل تخلف تراکتور در همان بازی با نساجی، این تیم باید اولین بازی اش در لیگ برتر را بیرون از تبریز برگزار کند. این خبر با توجه به همان گزاره ای که ورزشگاه خانگی تراکتور مهیا نبود، چندان حساسیتی ایجاد نکرد. با این حال، در اتفاقی شگرف، کمیته استیناف دوباره برای اینکه لطفی تازه به تراکتور کرده باشد و مانع از خروج این تیم از تبریز شود، رای اش را تمام وکمال برگرداند؛ این بار، بازی ای که قرار بود خارج از تبریز و با حضور تماشاگران برگزار شود را به تبریز برگرداند ولی آن را بدون حضور تماشاگران اعلام کرد! این همه تناقض در یک رای، به اندازه کافی بحث برانگیز خواهد بود.

به تراکتور خیانت نکنید

این اولین بار نیست که شایعه لطف فدراسیون و ارکان قضایی اش به باشگاه تراکتور مطرح می شود. پیش از این، در بزرگترین پرونده فصل، کمیته استیناف به قدری صدور رای پرونده جنجالی علیرضا بیرانوند را کِش داد تا فصل به پایان رسید. در کنار این مورد، کشاله گیت هم دیگر اتفاق جنجالی بود که ارکان قضایی فدراسیون فوتبال ایران، در تبعیضی آشکار در مقایسه با رفتارهای مشابه و حتی پایین تر از آن، به سادگی از کنارش عبور کردند تا احتمالا دلخوری به وجود نیاید. حاصل این الطافِ خبرساز ولی به جای آنکه لطف به باشگاه تراکتور باشد، یک خیانت بزرگ است! دلیلش ساده است: موفقیت های تراکتور تحت الشعاع قرار گرفته است. تراکتور فنی ترین تیم ایران در فصل گذشته و همین روزها است. این گزاره ای تردیدناپذیر است؛ حتی اگر بیرانوند در فصل گذشته محروم می شد و یا شجاع خلیل زاده چندبازی بیرون از گود می نشست، هیچ خللی در قهرمانی تراکتور ایجاد نمی شد.

همین موضوع درباره رای تازه هم صدق می کند؛ دست کم این اتفاقی است که تراکتور آن را در سوپرجام ثابت کرد: فرقی نمی کند تراکتور در کدام ورزشگاه به میدان برود؛ آن ها به غیر از بردن به چیزی فکر نمی کنند. در این مورد هم اگر کمیته استیناف، بازی را به تبریز برنمی گرداند ولی در عوض با حضور تماشاگران، آن را در شهری دیگر برگزار می کرد، آیا خللی در موفقیت های این تیم به وجود می آمد؟ پاسخ به احتمال بسیار زیاد منفی است. اینجا دقیقا همان موردی است که لطف فدراسیون، موفقیت های تراکتور را زیر سوال می برد و خوراک منتقدین این باشگاه را فراهم می کند. واضح است که تراکتور نیازی به این الطاف ندارد و این موارد به غیر از زیرسوال بردن اقتدار ارکان قضایی فدراسیون فوتبال و نادیده گرفتن دانش فنی مربیان این باشگاه، پیامد دیگری نخواهد داشت.