​یکی از تصمیمات غیرمنتظره ریکاردو ساپینتو در دیدار سوپرجام، نیمکت نشینی کامل صالح حردانی بود. بازیکنی که فصل گذشته به ویژه در هفته های پایانی یکی از بازیکنان تأثیرگذار و کلیدی استقلال به شمار می رفت و حضورش در خط دفاعی به ویژه در سمت راست دفاع سه نفره، عملکرد تیم را به شکل چشمگیری تقویت کرده بود. حردانی با توانمندی های دفاعی و حمل توپ مناسب، توانسته بود در این پست نقش مهمی ایفا کند و حضورش آرامش و اطمینان خاصی به خط دفاعی استقلال داده بود. با این حال ساپینتو برخلاف روند گذشته، تصمیم گرفت به جای حردانی، سامان فلاح را در سمت راست خط دفاع به میدان بفرستد. نکته قابل توجه این بود که فلاح در این پست تجربه زیادی نداشت و تعداد بازی هایش در این محل به انگشتان دو دست هم نمی رسید. این انتخاب که برای بسیاری از کارشناسان و هواداران فوتبال غیرمنتظره و عجیب به نظر می رسید، در نهایت برای استقلال هزینه ساز شد و یکی از نقاط ضعف تیم در آن بازی محسوب شد.

خط دفاع استقلال از سمت راست به شدت آسیب پذیر شد و بازیکنان حریف از این نقطه شروع به خلق موقعیت های خطرناک کردند. این در حالی بود که نیمکت نشینی حردانی فرصت خوبی بود که استقلال می توانست از آن برای تقویت جناح راست استفاده کند. اگر ساپینتو در 20 دقیقه پایانی بازی که استقلال با نتیجه یک بر صفر پیش بود، حردانی را به زمین می فرستاد، توان حمل توپ صالح و قابلیت های هجومی حردانی می توانست به خوبی خستگی رامین رضاییان و مهران احمدی را جبران کند و به تیم کمک کند تا در حمله و دفاع به هماهنگی بهتری برسد.

حضور حردانی در این دقایق حساس می توانست تسلط استقلال روی سمت راست زمین را افزایش دهد و با سرعت و توان دویدن بالا، فشار بیشتری روی مهاجمان حریف وارد کند. علاوه بر این او می توانست پوشش دفاعی تیم را بهبود بخشد و در کورس های سرعتی نقش مهمی ایفا کند. اما ساپینتو تصمیم گرفت از این برگ برنده استفاده نکند و ترکیب خود را در آن بازی حساس تغییر ندهد.

این تصمیم ساپینتو نشان داد که او هنوز در پیدا کردن بهترین ترکیب تیم و استفاده از تمام ظرفیت بازیکنان در مسابقات مهم به شکل کامل موفق نبوده است. حال باید دید او با شروع لیگ چه تصمیمی خواهد گرفت و برای ترمیم خط دفاعی تیمش تغییراتی ایجاد می کند یا با ترکیبی مشابه سوپرجام فصل را آغاز خواهد کرد.