فرارو - تتر برای فعالان ایرانی بازار رمزارز، تنها یک استیبل کوین با ارزش ثابت معادل یک دلار آمریکا نیست بلکه شاه کلید ورود به بازارهای مالی جهانی و ابزاری برای حفظ ارزش سرمایه در برابر نوسانات ریال است. با این حال، استفاده از این ابزار قدرتمند، هر روز بیشتر از قبل دور از دسترس به نظر می رسد.

به گزارش فرارو؛ خرید تتر نیازمند دانش فنی و آگاهی از پیچیدگی هایی است که اغلب نادیده گرفته می شوند. تتر برای کاربر ایرانی یک ابزار ضروری است، اما آن را با یک حساب بانکی دلاری اشتباه نگیرید. چون بدون درک ریسک های متمرکز بودن شرکت Tether و خطرات ناشی از تحریم ها، آشنایی با روش های تبدیل تتر به یک رمزارز واسطه ای، شناخت راه های انتقال تتر به پلتفرم های جهانی و شگردهای ذخیره سازی امن در کیف پول شخصی ممکن است به شکل بی رحمانه ای مجازات شوید.

خرید مستقیم تتر با ریال از یک صرافی داخلی در نگاه اول ساده ترین راه به نظر می رسد اما این فقط ظاهر قضیه است چون در عمل ریسک های فنی و مالی قابل توجهی وجود دارد که باعث می شود حتی معامله گران حرفه ای از آن دوری کنند.

مهم ترین و جدی ترین ریسک، خطر قرار گرفتن در لیست سیاه دفتر کنترل دارایی های خارجی آمریکا است. شرکتTether ، صادرکننده USDT، یک نهاد متمرکز به حساب می آید و از قوانین آمریکا تبعیت می کند. به همین دلیل و توانایی و سابقه مسدود کردن (Freeze) تتر در آدرس های کیف پول مشخص را دارد.

صرافی های ایرانی ارز دیجیتال به عنوان نهادهای مالی ثبت شده در ایران، اهداف روشنی برای تحریم هستند. در صورت تحریم یک صرافی ایرانی، این احتمال وجود دارد که تمام آدرس های مرتبط با آن، از جمله آدرس های کیف پول کاربران که با آن صرافی تعامل داشته اند، در لیست نظارتی قرار گرفته و در نهایت دارایی تتر آن ها مسدود شود.

این ریسک، یک خطر سیستمی است که با خرید مستقیم از این پلتفرم ها، کاربر خود را در معرض آن قرار می دهد.

قیمت تتر در صرافی داخلی، صرفاً معادل دلاری آن نیست. این نرخ شامل یک پرمیوم یا هزینه اضافی است که به خاطر محدودیت عرضه و تقاضای داخلی، هزینه های تبدیل ریال به ارزهای دیگر توسط صرافی و حاشیه سود خود صرافی به کاربر تحمیل می شود.

این اختلاف قیمت در زمان های نوسان شدید بازار (چه در بازار جهانی و چه در بازار ارز داخلی) به شدت بالا می رود و هزینه تمام شده خرید را به شکل غیرمستقیم افزایش می دهد. این لغزش قیمت یا Slippage در معاملات بزرگ ممکن است به زیان قابل توجهی منجر شود.

تتر روی بلاکچین های مختلفی مانند اتریوم (ERC-20) ، ترون (TRC-20)، بایننس اسمارت چین (BEP-20)، سولانا (SPL) و غیره عرضه می شود. هزینه انتقال در این شبکه ها تفاوت چشمگیری دارد.

برای مثال، کارمزد انتقال تتر بر بستر ترون (TRC-20) معمولاً حدود یک دلار است، در حالی که همین انتقال بر بستر اتریوم (ERC-20) می تواند ده ها دلار هزینه داشته باشد. بسیاری از صرافی های داخلی به دلیل محدودیت های فنی، تنها از یک یا دو شبکه (معمولاً ترون و اتریوم) پشتیبانی می کنند و ممکن است شبکه های جدیدتر، سریع تر و ارزان تر را با تأخیر زیاد اضافه کنند. این موضوع دست کاربر را برای بهینه سازی هزینه ها می بندد.

صرافی، محلی برای معامله است نه کیف پول. همیشه پس از پایان تراکنش، دارایی خود را به کیف پول شخصی منتقل کنید

راهکار امن و مقرون به صرفه، استفاده از صرافی های داخلی صرفاً به عنوان یک پل ریالی است و نه مقصد نهایی. این استراتژی دو مرحله ای، میزان ریسک را به حداقل می رساند.

به جای تتر، یک رمزارز با کارمزد انتقال پایین و سرعت تراکنش بالا مانند ترون (TRX)، لایت کوین (LTC) یا ریپل(XRP) را با ریال از صرافی ایرانی خریداری کنید. این ارزها به دلیل کارمزد انتقال بسیار پایین و تأیید تراکنش سریع، گزینه های ایده آلی برای انتقال سریع سرمایه به خارج از پلتفرم داخلی هستند.

رمزارز پایه خریداری شده (مثلاً TRX) را فوراً از صرافی ایرانی به حساب خود در یک صرافی معتبر بین المللی (مانند Binance, KuCoin, Bybit و…) منتقل کنید.

بیشتر بدانید| برای فعالیت در این صرافی ها، استفاده از یک سرویس تغییر IP (ترجیحاً VPN با IP ثابت و اختصاصی) الزامی است تا هویت ایرانی شما پنهان بماند. تجربه نشان داده روش هایی مانند استفاده از سرور مجازی (VPS) یا سرویس های پروکسی معتبر که برای این کار طراحی شده اند، امنیت بیشتری فراهم می کند.

پس از دریافت دارایی در صرافی خارجی، به سادگی آن را در بازار مربوطه (مثلاً جفت ارز TRX/USDT) به تتر تبدیل کنید. با این کار، شما با نرخ جهانی و بدون پرمیوم داخلی، تتر خود را به دست آورده اید و به تمام شبکه های انتقال پشتیبانی شده توسط آن صرافی دسترسی دارید.

هرگز مقادیر زیاد تتر را برای مدت طولانی در حساب صرافی (چه ایرانی باشد و چه خارجی) نگهداری نکنید. صرافی ها همیشه در معرض خطر هک، ورشکستگی یا مسدودسازی حساب ها هستند.

تتر خود را به یک کیف پول غیرحضانتی (Non-Custodial) که کلیدهای خصوصی آن منحصراً در اختیار شماست، منتقل کنید. کیف پول هایی مانند Trust Wallet، MetaMask (برای موبایل و دسکتاپ) یا کیف پول های سخت افزاری مانند Ledger و Trezor (برای امنیت حداکثری) گزینه هایی استاندارد به حساب می آیند.

ترک کردن عادت های غلط به اندازه استراتژی خرید اهمیت دارد و می تواند از زیان های جبران ناپذیر جلوگیری کند.

این یک اشتباه رایج و نابخشودنی است. هنگام واریز یا برداشت تتر، باید آدرس مبدأ و مقصد هر دو بر روی یک شبکه یکسان باشند. ارسال تتر ERC-20 به یک آدرس TRC-20 به معنای از دست رفتن دائمی آن دارایی است. همیشه قبل از تایید تراکنش، نوع شبکه را سه بار چک کنید.

از تعامل مستقیم با آدرس هایی که مشکوک به فعالیت های غیرقانونی یا مرتبط با نهادهای تحریم شده هستند، خودداری کنید. اگر تتر را از فرد یا پلتفرم ناشناس دریافت می کنید، این ریسک وجود دارد که این دارایی آلوده باشد و در آینده باعث مسدود شدن آدرس شما شود. سعی کنید همیشه مبادلات خود را در چرخه تمیز و شناخته شده انجام دهید.

صرافی، محلی برای معامله است نه کیف پول. این موضوع را سرلوحه کارتان قرار دهید و همیشه پس از پایان تراکنش، دارایی خود را به کیف پول شخصی منتقل کنید. این قانون تفاوتی بین صرافی ایرانی و خارجی قائل نمی شود و یک اصل امنیتی کلی به حساب می آید.