مهدی فخیم زاده کارگردان83ساله سینما و تلویزیون ایران در گفت وگویی به بیان سابقه هنری خود پرداخته است.

به گزارش همشهری، زمانی که پلیس زن را به تلویزیون آوردم، هنوز هیچ فیلم سینمایی و تلویزیونی پلیس زن را به تصویر نکشیده بود.

بخشهایی از اظهارات او را می خوانید:

با پیروزی انقلاب اسلامی من کارم را شروع کردم و با اینکه فیلم های زیادی قبل از انقلاب بازی کردم، با من کاری نداشتند.

من از همان ابتدا به فیلم های پلیسی علاقه مند بودم. الان هم اگر بشود باز دوست دارم سراغ فیلم های پلیسی بروم. خواب و بیدار هم به پیشنهاد آقای قالیباف ساخته شد. اول فکر کردم که قرار است فیلم تبلیغاتی بسازم؛ اما قالیباف به من گفت که می خواهیم تصویری از پلیس مدرن داشته باشیم. او گفت: همه فکر می کنند پلیس همان آژان قدیمی 50سال قبل است، اما ما می خواهیم پلیس مدرن در جامعه صنعتی امروز را به تصویر بکشیم و درنهایت این کار ساخته شد.

اوایل انقلاب دفتر کارم پاسداران بود. آن زمان طرح ترافیک گذاشته بودند و من به خاطر انجام کارهای اداری مجبور بودم با موتور تردد کنم. یک روز وقتی از پاسداران رد می شدم دیدم که عده ای جمع شده اند و شلوغ شده است. جلو رفتم؛ چند نفر داشتند یک کم توان ذهنی را اذیت می کردند. وقتی جلو رسیدم چون من را می شناختند کنار کشیدند. دستش را گرفتم و سوار موتور کردم و به خانه اش رساندم. وقتی پیاده شد دستی برایم تکان داد.

از او خوشم آمد و همان لحظه فکر کردم که می تواند یک فیلم باشد. شروع به تحقیق درباره بچه های کم توان ذهنی کردم، هم به لحاظ روحی و روانی و هم رفتاری و آناتومی بدن. به مدرسه شان در چهارراه ولیعصر رفتم. دیدم همه یک شکل هستند. خودم سناریست، تهیه کننده و کارگردان بودم و این تصور را نداشتم که خودم در این نقش بازی کنم.

با مهدی هاشمی تماس گرفتم که نقش را بازی کند؛ اما او سر کار بود. با مرحوم محمد مطیع هم صحبت کردم؛ اما نشد که کار را بازی کند. من خودم مسلط به نقش بودم، اما به عنوان راهنما. یک روز حین اینکه به دستیارانم توضیح می دادم که نقش چگونه است، ناگهان صدای شخصیت را درآوردم و تصمیم بر این شد که خودم نقش را بازی کنم. فردایش به شیراز رفتیم و کل کار آنجا تصویربرداری شد. در طول بازی سعی کردم ادای کسی را درنیاورم. سعی می کردم خودم به عنوان یک کم توان ذهنی بازی کنم. این جوری بود که نقش نمکی ماندگار شد.

بیش از یک سال درباره سریال امام رضا تحقیق کردم. می دانستم که نمی توانیم به لحاظ چهره امام را نشان دهیم؛ اما به لحاظ صدا و از نظر فیزیکی این کار انجام می شد. در استودیو (صبا) که هنوز کامل نشده بود، کار می کردیم. یک روز اکبر زنجانپور به همراه فرخ نعمتی به استودیو آمد. وقتی قد بلند و صدای تربیت شده نعمتی را دیدم، او را برای بازی در نقش امام رضا انتخاب کردم.

به فرخی گفتم نقش برای شما، اما چهره شما دیده نمی شود، تنها فیزیک و صدای شما به تصویر کشیده می شود. نعمتی جواب مثبت داد و تا آخرین روز در کنارمان بود. حتی برای بالا و پایین رفتن از تپه ها گفتم که اگر می خواهی یک بدل می سازیم، و او گفت که نه، همه را خودم بازی می کنم. تعهد قابل توجهی به کار داشت و با آن قامت کشیده و صدا بسیار نقش را باورپذیر بازی کرد. به نظرم اگر فرخ نعمتی آن روز نمی آمد این انتخاب صورت نمی گرفت.

مریلا زارعی مجری بود و بازیگر شناخته شده ای نبود. ابتدا چند بازیگر خانم را انتخاب کردیم؛ اما هیچ کدام سوار اسب نمی شدند، یا می ترسیدند. اما وقتی مریلا زارعی آمد، شروع به سوارکاری کرد و با گروه همراه شد.

زمانی که تنهاترین سردار را می ساختم، هنوز سریال امام علی (ع) شروع نشده بود. من از طریق غلامرضا موسوی که تهیه کننده این کار بود، برای کارگردانی معرفی شدم.

داوود میرباقری؛ کارگردانی است که می داند چه می خواهد و چه نمی خواهد. از داوود خیلی خوشم می آید و هیچ وقت نتوانسته ام دوستی را از کار سینما جدا کنم. از همان ابتدا کار تاریخی می کردیم. بسیار قبولش دارم.

رویا نونهالی؛ بازیگر بسیار باهوشی است و من خیلی او را دوست دارم. هنرپیشه بسیار قهاری است. انگار خودش هم از شخصیت ناتاشا د سریال پلیسی که ساختم خلاصی ندارد و همه مدت ها او را به همین نام می شناختند.