کوئنتین تارانتینو، کارگردان سرشناس سینما و برنده اسکار، اعلام کرده است که به زودی نمایشی در لندن روی صحنه می برد. گاردین در مطلبی به قلم استوارت هریتیج با توجه به کارنامه این کارگردان و حال و هوای تئاتر وست اِند، درباره این نمایش گمانه زنی کرده است؛ از نمایشی موزیکال یا معمایی-جنایی تا اقتباس سینمایی یا کمدی.

به گزارش خبرآنلاین، به لطف مصاحبه چند روز اخیر، حالا می دانیم کوئنتین تارانتینو کدام یک از فیلم هایش را بیشتر دوست دارد؟ حرامزاده های لعنتی ، چرا اثر سینمایی منتقدِ فیلم را نساخته است؟ چون چیزی برای کشف کردن وجود نداشت و بهترین کارگردان کیست؟ خودش و دیوید فینچر.

اما هیجان انگیزترین خبر تازه از راه رسیده است؛ به زودی نمایشنامه ای از تارانتینو در وست اِند (West End) (مرکز تئاتر لندن، شبیه برادوی در نیویورک) روی صحنه خواهد رفت. تارانتینو گفته که این نمایشنامه کاملا نوشته شده است. این قطعا کار بعدی است که قرار است انجام دهم. از ژانویه کار روی آن را شروع خواهیم کرد. احتمالا یک سال ونیم تا دو سال از عمرم را به خود اختصاص خواهد داد.

در حقیقت، این خبر خیلی هم غافلگیرکننده نیست. طبق آنچه تارانتینو می گوید، فیلم بعدی اش آخرین اثر سینمایی اش خواهد بود. او اخیرا برای طولانی تر کردن دوران حرفه ای اش به عنوان کارگردان، به سراغ رسانه های دیگر هم رفته است. کتاب هایی، چه داستانی و چه غیرداستانی، نوشته و فیلمنامه ای در امتداد روزی روزگاری در هالیوود نگاشته که قرار است فینچر کارگردانی کند و حالا هم یک نمایشنامه.

در حال حاضر، جزییات بسیار کمی درباره اولین حضور تارانتینو در وست اِند در دسترس است. اما با توجه به آنچه در مورد تارانتینو و وست اِند می دانیم، بازار گمانه زنی های فراگیر داغ است.

لئوناردو دی کاپریو در فیلم جانگوی آزاد شده به کارگردانی کوئنتین تارانتینو. عکس: The Weinstein Company

موسیقی همیشه بخش جدایی ناپذیر آثار تارانتینو به عنوان کارگردان بوده است، علاوه بر این، موزیکال ها ممر درآمد وست اِند هستند، بنابراین کاملا منطقی است که این، اولین گزینه او باشد. نسخه ای از فیلم سگ های انباری (Reservoir Dogs) را تصور کنید که در آن بازیگران با حرکت آهسته روی صحنه می آیند و آهنگ Little Green Bag را با صدای بلند می خوانند، یا شاید ترجیح می دهد موزیکالی جدید را از صفر شروع کند. یکی از مطمئن ترین راه ها برای ثروتمندشدن، تولید اثری موزیکال با محوریت آثار هنرمندی محبوب است.

تارانتینو حتما می داند که ماما میا! (نمایشی موزیکال براساس تمرکز بر ترانه های گروه سوئدی مشهور ABBA که از 26 سال پیش تا هم اکنون در لندن روی صحنه است) از زمان اجرا تقریبا 5 میلیارد پوند در سطح جهانی فروش داشته است. تنها کاری که تارانتینو باید انجام دهد این است که خواننده ای انتخاب کند، طرح داستانی براساس عناوین آهنگ های معروف او بنویسد و بعد، پول به طور خودکار سرازیر می شود! تصور کنید که تارانتینو نمایشی براساس موسیقی اد شیرن (خواننده معروف بریتانیایی و تک آهنگی با نام فارسی عزیزم ) بسازد. مردم آن را تماشا می کنند، درست است؟

تارانتینو مدت هاست که می تواند داستانی را حول مکان های خاص بسازد، چه لس آنجلس در روزی روزگاری در هالیوود یا ژاپن در بیل را بکش . وقتی به تاریخ وست اِند فکر می کنید، معمولا نمایش تله موش به ذهن متبادر می شود. (تله موش، نمایشنامه معمایی-جنایی، نوشته آگاتا کریستی نخستین بار سال 1952 در وست اِند لندن روی صحنه رفت، بیش از 70 سال است که اجرا می شود و همچنان یکی از جاذبه های توریستی این شهر است.) آیا منطقی نیست که تارانتینو با خلق یک داستان کارآگاهی، به میراث تئاتر لندن ادای احترام کند؟ این، راهی مطمئن برای جاودانگی یک هنرمند است. فقط فکر کنید، 70 سال بعد، این نمایش هنوز هم برای تعداد بی شماری از گردشگران و… اجرا شود.

فیلم سگ های انباری به نویسندگی و کارگردانی کوئنتین تارانتینو. عکس: Rank Film/Allstar

در حال حاضر، در وست اِند نمایش هایی بر اساس هری پاتر ، شیطان پرادا می پوشد ، هرکول ، شیرشاه ، بی سرنخ و بازگشت به آینده در حال نمایش هستند. پیام واضح است: اگر می خواهید نمایش تان مردم را به وجد بیاورد، آن را از فیلمی اقتباس کنید که مردم نسبت به آن نوستالژی دارند. آیا می توان آنقدر جسور بود که پیشنهاد کرد تارانتینو شانس خود را در نمایشی موزیکال با اقتباس از فیلم کمدی خدمتکاری در منهتن امتحان کند؟ در این صورت، فضای وسیعی برای او وجود دارد تا توان دراماتیک خود را به نمایش بگذارد؛ مثلا لحظه ای که جنیفر لوپز فاش می کند خدمتکار بوده است. همچنین مطمئن می شود نمایش به موفقیت مالی می رسد. قطعا، تارانتینو می خواهد که رد پایش در همه جای اثر دیده شود، بنابراین شاید بتواند پایان را طوری بازنویسی کند که شخصیت لوپز گلوی کسی را ببرد.

در واقع، احتمالا همه چیز به همین سمت می رود. تارانتینو در گذشته از تمایل خود برای نوشتن نمایشنامه ای کمیک صحبت کرده و گفته است که شیفته چالش مشارکت دادن مخاطب در داستان است. اگر این طور باشد، پس آغوش وست اِند کاملا به روی او باز است. آیا احتمال دارد آنچه تارانتینو خلق می کند نمایشی که خراب شد باشد؟ چون ناگهان تیراندازی شروع می شود و همه در رنج و عذاب، غرق در خون می میرند؟ ( نمایشی که خراب شد عنوان نمایشنامه ای کمدی و معمایی- جنایی نوشته مشترک هنری لوییس، هنری شیلدز و جاناتان سیر است که از 11 سال پیش تا اکنون در تئاتر وست اِند روی صحنه است.)