رییس شواری مرکزی حزب موتلفه گفت: از 90میلیون فر جمیت ما 46میلیون زن داریم. 40میلیون از آن هاحجاب دارند و اکثرا هم چادری اند. آن ها هم چادری هستند. 20میلیون نفر از آن ها در روستاها هستند. بنابراین معضلی نداریم.

به گزارش خبرآنلاین، مشروح گفتگوی بادامچیان را در ادامه بخوانید؛

به مناسبت هفته دولت و یکسالگی کابینه آقای پزشکیان، شما نقاط کارنامه دولت ایشان را چطور ارزیابی می کنید؟ فکر می کنید چه نقاط قوت و ضعفی در این دولت وجود دارد؟

همه دولت هایی که در ایران زمانی که بر سر کار می آیند، می خواهند کار کنند. علت این است که وقتی برای یک نظام، مسئولی انتخاب می شود، او می خواهد وظایفش را انجام دهد. چه اصلاح طلب باشد، چه اصول گرا، چه موتلفه ای یا غیر از این ها، هرچه باشد، هدفش این است که کارش را خوب انجام دهد؛ منت ها با سلیقه خودش. ما هم در طول 47 سال گذشته با انواع سلیقه ها در کشور روبه رو بوده ایم.

ایران امروز به چنین اقتداری رسیده که آمریکا و اسراییل می لرزند و شکست می خورند و دنیا درمی یابد که ایران کشوری است که ظرف یک نصفه روز می تواند تهاجم جهانی را به هم بریزد و در نهایت پیروز شود. این دستاورد نتیجه کار همه است.

بنابراین، دولت آقای پزشکیان هم مانند دیگر دولت هاست؛ نقاط مثبت خوبی دارد و از آن حمایت می کنیم، چرا که هر سیاست موتلفه ای بر این است که هر دولتی با رأی اکثریت مردم انتخاب شود، تنفیذ ولایت را داشته باشد و مبانی قانونی را اجرا کند.

دولت آقای پزشکیان در سال گذشته خدمات خوبی ارائه کرده و بابت آن تشکر می کنیم، اما مشکلات فراوانی نیز داشته است. اکنون باید به حال و آینده فکر کنیم. بعد از جنگ 12 روزه، کشور به چه نیاز دارد؟ همان را انجام دهیم و همه با هم کمک کنیم.

دولت آقای پزشکیان در یک سال گذشته تجربه اندوخته، افرادش را دیده و برنامه هایش را ارائه کرده است. اکنون به بازنگری دقیق، اصلاح برخی سیاست های اشتباه و جایگزینی سیاست های صحیح نیاز دارد. مسئله دیگر، کنار گذاشتن نیروهای ضعیف است. این موضوع تنها مربوط به ایشان نیست؛ مرحوم آقای شهید رییسی و وزیر صمت ایشان توانمند نبودند. ما به او تذکر دادیم و نهایتا کنار رفت.

به همین شکل، به برخی دوستان هم تذکر داده ایم. گفتیم: آقای همتی رفیق شماست، مشکلی نداریم، اما ایشان کسی است که دلار سه هزار تومانی را به سی هزار تومان رسانده و مردم او را عامل گرانی می دانند؛ چرا او را وزیر می گذاری؟ مجلس هم وسط کار او را برکنار کرد. اکنون نیز برخی وزرای ایشان نیاز به جایگزینی دارند؛ نیازی به تشکر از آن ها نیست، بلکه باید با افراد قوی تر جایگزین شوند.

در مورد کابینه آقای پزشکیان چه کسانی مدنظر شما هستند؟

نمی خواهم نام ببرم؛ خود او باید ارزیابی کند. مثلاً آقای عراقچی یک وزیر قوی است. هیچ کس در کشور، چه اصول گرا و چه اصلاح طلب، با عراقچی مشکل ندارد؛ زیرا پخته است، قوی حرف می زند و با تدبیر عمل می کند.

اما برخی افراد هستند که نمی توانند اداره کنند. وقتی یک سال گذشته و معلوم شده که توان اداره ندارند، ما چه کار کنیم؟ ما که ارز کم نداریم. ایران سال گذشته 57 میلیارد دلار صادرات غیرنفتی داشت و نزدیک 30 میلیارد دلار درآمدهای نفت و گاز و دیگر منابع داشتیم. اگر 10 تا 15 میلیارد دلار اضافه واردات هم باشد، مجموعاً 70 میلیارد دلار می شود که با یک سیاست صحیح ارزی قابل حل است.

مسئله گرانی های روزمره هم اهمیت دارد. آقای رییس جمهور عزیز، چرا نان، پنیر، کره و… هر روز گران می شود؟ چرا این مغازه این قیمت را می دهد و آن مغازه قیمت دیگری؟ در مسئله گرانی ها، چرا برخی دستگاه های دولتی سود سرشار و بی حساب می برند؟ دولت باید قیمت ها را ارزان کند. ما هم اگر بخواهیم سیاستی از موتلفه اجرا شود، معتقدیم حرف هایی که این ها می زنند برای گرانی ها راه گشا نیست؛ هیچ کدام علاج آن نیست.

برای سیاست هایی که می گویند آقا فلان ، علاج سلامت اقتصاد کشور دو محور دارد: یکی واقعی شدن قیمت کالاهاست و دیگری ثبات قیمت ها ظرف پنج سال. اگر این دو محور اجرا شود، بسیاری از مشکلات حل می شود. من قبلا هم این موضوع را گفته ام.

اگر آقای رییس جمهور می خواهد یک دولت کاملاً قوی داشته باشد، باید عناصری که همراه نیستند، ناشی هستند، یا سیاست های غلط دارند و خدایی نکرده اهل زد و بندند، کنار گذاشته شوند. یک مشت آدم قوی انتخاب شود. مملکت ما پر از افراد قوی است؛ از جوان ها گرفته تا بقیه. همه شما در رسانه ها دیده اید که در ایام جنگ چه کردند. حالا بعضی ها هم اشتباه می کنند، منفی بافی می کنند و سیاه نمایی می کنند. مثلاً می خواهم به آقای ظریف بگویم: چرا طرح مناره درست می کنی؟ چرا رفتی در روزنامه گاردین منتشرش کردی؟ چرا مناره را به جای استفاده از لغات فارسی، از ایسم و چیزهای دیگر گرفتی و گذاشتی؟ چرا با روزنامه گاردین بحث می کنی؟ اگر می خواهی حرفی برای ایران بزنی، به گاردین چه؟

بعد هم به شوخی به ایشان گفتم: توصیه من این است که اسم آن را عوض کنی، چون از این به بعد بعضی ها می خواهند بهانه پیدا کنند و تو را اذیت کنند، به تو می گویند آقای مناره ، آن هم از نوع مناره جنبان سابق!

به نظر شما دولت در چه مواردی به وعده هایش عمل کرده و در چه مواردی خیر؟

این موضوع نیاز به یک گزارش دارد تا بنشینیم و به اصطلاح ارزیابی کنیم. می توانیم بگوییم که مثلاً نقطه مثبت این است که هنگام وقوع جنگ، دولت توانست با قدرت، هم نفت، هم بنزین و هم مواد غذایی را در سراسر کشور پخش کند؛ کاری که باعث شد تلفات کم شود. دولت همه امور را اداره کرد و مردم نیز با آن همراهی کردند.

مثلا فردی به پمپ بنزین رفته بود و از کارگر پمپ بنزن خواست که پول بیشتر بگیرد و بنزین بیشتری دریافت کند. اما کارگر پمپ بنزین حاضر نشد پول اضافه بگیرد و به او گفت که خجالت نمی کشی؟ جنگ است، 16 لیتر بگیر و برو! این نحوه قدرت است و باید از آن تشکر کرد.

موضع آقای پزشکیان در برخی بحث ها که در ایام جنگ مطرح شد نیز نشان دهنده قدرت است. برخی مواضع او اشتباه بوده که نمی توان انکار کرد، اما ما نمی خواهیم الان نقد کنیم؛ می گوییم خود ایشان با دوستان داخل و خارج دولت، آدم هایی که دلسوز، علاقه مند و اهل دنیا نیستند، مسیر جدیدی را ارزیابی کنند.

با مثال پمپ بنزین به نوعی از انسجام داخلی که در ایام جنگ شکل گرفت روایت کردید. بسیاری معتقدند حالا که مردم در طول جنگ قدم برداشتند نوبت حاکمیت است که یک گام به سمت مردم بردارد. برای نمونه آقای ولایتی بعد از جنگ گفتند که حالا حاکمیت باید برخی رویکردهای اجتماعی اش را تغییر دهد. شما چقدر این را ضروری می دانید و فکر می کنید اگر لازم به تغییراتی در عرصه حکمرانی باشد، در کجاها باید اتفاق بیفتد؟

در ایران حدود 40 درصد افراد به طور محکم به مبانی فقهی اسلامی معتقدند. این کمیت کمی نیست و بسیار مهم است. نزدیک 20 درصد افراد دارای سلیقه های مختلف هستند. این یک ارزیابی جامعه شناسی دقیق است و صرفاً یک حرف کشکی نیست.

بنابراین، نزدیک 40 درصد بخش خاکستری جامعه ما هستند که انقلاب، رهبری و کشور را قبول دارند، اما نسبت به مسائل اقتصادی به دنبال رفاه هستند. وقتی این بخش خاکستری با بخش ارزشی و همراهی با نظام وحدت داشته باشد، انسجام برقرار می شود.

20 درصد دیگر، حدود 10 درصد انتقاد دارند و منفی نگر هستند، اما در پای نظام محکم می ایستند و نظام را قبول دارند؛ حتی اگر گاهی چادری نباشند یا بی حجاب باشند، باز هم می گویند جانم فدای ایران، جانم فدای ملت . اما 10 درصد دیگر، متأسفانه دچار مشکلاتی هستند و وحدت با آن ها امکان پذیر نیست. همین 20 درصدی که در بخش خاکستری هستند، دنبال این هستند که کشور برنده شود.

ملت ما وحدت خود را دارد و دولت نیز با مردم همراه است. مشکل مردم بیشتر در گرانی ها، تورم و برخی سیاست های غلط است. اگر این سیاست ها اصلاح شوند و دو یا چند آدم قوی کنار افراد مناسب قرار بگیرند، مسائل قابل حل است.

مشخصا سوالم در مورد مسائل اجتماعی مثل فیلترینگ، حجاب، و… بود.

ما چرا داریم در مورد حجاب بحث می کنیم؟ از 90میلیون فر جمیت ما 46میلیون زن داریم. 40میلیون از آن هاحجاب دارند و اکثرا هم چادری اند. آن ها هم چادری هستند. 20میلیون نفر از آن ها در روستاها هستند. بنابراین معضلی نداریم. اما یک مرتبه یک بازی سیاسی شکل می گیرد چون پنج درصد آدم ناجور دلشان می خواهد در کشور بی حجابی حاکم باشد. خط آمریکا هم می خواهد بی حجابی حاکم باشد.

دولت لایحه ای (مقابله با محتوای خلاف واقع در فضای مجازی) به مجلس داده بود که افرادی که خلاف واقع حرف می زنند باید مجازات شوند؛ فرد از قول رییس جمهور دارد دروغ می گوید یا در زمان جنگ، می آید دروغ می گوید. او را باید مجازات کرد. امما اینها ریختند و هیاهو کردند که شما دارید آزادی بیان را می گیرید. اما این لایحه که نگفت جلوی بیان را بگیر یا مخالف سیاسی را بگیر. این ها همین پنج درصد بودند.

یا در مورد فیلترینگ؛ اصلاً نمی دانم چه کسی دنبال فیلترینگ است. چقدر از مردم ما گرفتار فیلترینگ هستند؟ این ها همان 5 درصد از کل 20 درصدی اند که گفتم. اگر این پنج درصد واقعاً بخواهند، اسم های خود را اعلام کنند، حل می شود.

در اوج جنگ، برخی آقایان می گفتند باید زندانیان سیاسی را آزاد کنیم. ما می گوییم: ما زندانی سیاسی نداریم، بلکه زندانیان امنیتی و قضایی داریم که طبق حکم قانون محاکمه و در زندان هستند. شما هرچه دلتان می خواهد می گویید، در شبکه های مجازی و جاهای دیگر. چرا الان ادعا می کنید زندانی سیاسی داریم؟ این آب به آسیاب آمریکا ریختن نیست؟ این زندانی های سیاسی را نام ببرید.

آن آقا می گوید عفو عمومی بدهید؛ مگر مردم ما خلاف کردند؟ این چه می شود؟ به عنوان کسی که 70 سال سابقه سیاسی دارد، می گویم این حرف ها اگر به ضرر نظام تمام نشود، به ضرر خود آن ها خواهد بود. اولاً معلوم می شود نظام آزاد است و اجازه می دهد این حرف ها زده شود. کسی که می گوید زندانی سیاسی، به نظام تهمت می زند، اما آزاد است و هیچ کس کاری با او ندارد. تقاضای عفو، رفراندم و این ها برای چیست؟ یا در مورد رفراندم… همین جنگ نشان داد که رأی مردم چیست. اگر بخواهید رفراندم بگیرید، هشتاد و چند درصد رأی می دهند و نظام هیچ مشکلی ندارد. این ملت، که رهبر خود و نظام را قبول دارد، اگر رفراندم هم برگزار شود، اکثریت قاطع رأی خواهند داد.

این را به شما بگویم که توده مردم ما نه دیگر دنبال اصلاح طلب است، نه دنبال اصول گرایان افراطی است؛ بلکه دنبال چهره ها و مجموعه هایی می گردد که بتواند مشکلات کشور را با تدبیر، با ادب، با اخلاق اداره کند.