بمب افکن B2 با فناوری پنهانکار پیشرفته خود در ابتدا با یک ضعف عجیب روبرو بود. دلیل اینکه این بمب افکن گران قیمت نمی توانست در باران پرواز کند چه بود؟ به گزارش گجت نیوز، جهان برای اولین بار در سال 1988 نگاهی به B-2 انداخت و این هواپیما در سال 1993 به نیروی هوایی تحویل داده شد. با این حال در اوایل سال 1995 گزارش های اداره محاسبات عمومی (GAO) نشان داد که سیستم رادار تعقیب و اجتناب از عوارض زمین (TFTA) در تشخیص یک ابر بارانی از دامنه کوه مشکل دارد. علاوه بر این پوشش فلزی رادارگریز B-2 به راحتی در باران گرما و رطوبت تخریب می شد. رطوبت به قدری دردسرساز بود که هواپیما باید در آشیانه نگهداری می شد و فقط برای انجام ماموریت در محیط های مساعد با رطوبت نسبتا کم بدون بارش و دمای متعادل مناسب بود. پایان یک شایعه؛ وقتی حقیقت آشکار شد در واقع یک سوءتعبیر بزرگ از حقایق مربوط به گزارش اداره محاسبات عمومی (GAO) وجود داشت که تا به امروز ادامه یافته است. در سال 1997 ژنرال جان شاود از نیروی هوایی در مقاله ای برای واشنگتن پست نوشت که سه نسخه اولیه از B-2 وجود داشته است. اولین نسخه Block 10 بود و پس از آن Block 20 و در نهایت Block 30 با پیکربندی نهایی عرضه شدند. یک نقص شناخته شده در پوشش مقاوم در برابر باران در مدل های Block 10 وجود داشت. در طول ساخت لبه جلویی پوشش به اشتباه اعمال شده بود که منجر به فرسایش آن در باران می شد. به گفته شاود گزارش GAO فقط بر روی Block 10 و چند هواپیمای Block 20 متمرکز بود نه Block 30 ارتقایافته که نه تنها در برابر باران و رطوبت بالا بلکه در برابر دماهای منفی 65 تا 120 درجه فارنهایت نیز مقاومت می کند. شاود ادعا کرد که هر دو مشکل تا سپتامبر 1997 برطرف شده اند و تمام بمب افکن های B-2 تا سال 2000 به پیکربندی Block 30 ارتقا خواهند یافت. امروزه نیروی هوایی کمتر از 24 فروند بمب افکن B2 در ناوگان خود دارد که همگی قادر به پرواز در باران هستند. |