بازی با تیم های قدرتمند، هرچند ممکن است شکست در پی داشته باشد، اما نقاط ضعف را آشکار کرده و مسیر رشد را هموار می کند.

لیگ برتر فوتبال ایران در شرایطی نزدیک به 20 روز تعطیل شده که دلیل اصلی آن، برگزاری مسابقات تیم ملی در چارچوب تورنمنت کافا است؛ تورنمنتی که به اذعان بسیاری از کارشناسان، سطحی پایین تر از استانداردهای لازم برای تیمی چون ایران دارد. ایران به عنوان یکی از قدرت های سنتی فوتبال آسیا، سال هاست خود را در قامت یک مدعی در قاره معرفی کرده و طبیعی است که انتظارات از تیم ملی فراتر از شرکت در چنین رویدادهایی باشد.

این تعطیلی طولانی نه تنها به ریتم مسابقات لیگ برتر ضربه زده، بلکه موجب نارضایتی مربیان باشگاهی و بازیکنان نیز شده است؛ فوتبالیست هایی که به جای قرار گرفتن در کوران رقابت های جدی، ناچارند در فضایی کم فشار و کم اهمیت بازی کنند. در حالی که تیم های رقیب ایران در آسیا ـ مانند ژاپن، کره جنوبی و حتی عربستان ـ با برنامه ریزی دقیق، خود را مقابل حریفانی از سطح اول فوتبال جهان محک می زنند، تیم ملی ایران درگیر بازی هایی می شود که بیشتر جنبه تشریفاتی و آماری دارد. به نظر می رسد امیر قلعه نویی، سرمربی تیم ملی، بیش از آنکه به دنبال آماده سازی واقعی برای تورنمنت های مهمی همچون جام ملت های آسیا یا انتخابی جام جهانی باشد، به رکوردسازی و کسب نتایج ظاهری در برابر تیم های درجه دو و سه منطقه دل خوش کرده است؛ رکوردهایی که در نهایت نه جایگاه ایران را در رنکینگ فیفا ارتقا می دهد و نه تجربه ای ارزشمند برای بازیکنان رقم می زند.

فوتبال ملی ایران برای پیشرفت، نیازمند مواجهه با چالش های واقعی است. بازی با تیم های قدرتمند، هرچند ممکن است شکست در پی داشته باشد، اما نقاط ضعف را آشکار کرده و مسیر رشد را هموار می کند. در مقابل، پنهان شدن پشت بردهای بی اهمیت، تنها توهم قدرت می سازد و روز مسابقه های بزرگ، شکاف واقعی سطح ایران با رقبای آسیایی و جهانی آشکار می شود. اگر فدراسیون و کادر فنی به هر دلیل مایل به حضور در کافا هستند، منطقی ترین تصمیم این است که تیم امید به میدان فرستاده شود؛ جایی که بازیکنان جوان می توانند در فضایی کم فشار تجربه اندوزی کنند. چنین رویکردی دست کم توجیهی فنی دارد و مانع از هدر دادن زمان و انرژی تیم ملی بزرگسالان می شود.

اکنون وقت آن است که فدراسیون فوتبال و کادر فنی تیم ملی در سیاست های خود بازنگری کنند. فوتبال ایران دیگر ظرفیت وقت گذرانی در تورنمنت های سطح پایین را ندارد. تیم ملی باید در قامت مدعی قاره، مسیرش را بر اساس شایسته سالاری و رقابت جدی با بزرگان دنیا تعریف کند، نه با رکوردسازی در مسابقاتی که ارزش فنی چندانی ندارند.