اولین فرمانده سپاه و سفیر پیشین ایران در چین، درباره جنگ 12 روزه ایران و اسراییل می گوید این درگیری از انقلاب اسلامی 57 آغاز شده و مقطعی نیست. او معتقد است اسراییل پس از طوفان الاقصی به دنبال درگیری مستقیم بود، اما ایران با وجود غافل گیری، سریعاً خود را بازیابی کرد و ضربات سنگینی به اسراییل وارد کرد. منصوری از ضعف های اطلاعاتی و نفوذ در سطوح بالای کشور انتقاد کرده و می گوید تجهیزات نظامی توسط کولبران وارد شده است. او از روسیه و چین انتظاری جز احترام ندارد و معتقد است جنگ با غرب ادامه خواهد داشت.

به گزارش خبرآنلاین، بخش هایی از گفتگوی جواد منصوری، اولین فرمانده سپاه و سفیر پیشین ایران در چین را بخوانید:

*جریان نفوذ هم خودش را به روزرسانی می کند؛ چه از نظر ابزاری، چه از نظر روشی و چه از نظر جایگاه. بنابراین دور از ذهن نیست که بتواند به سطوح بالا راه پیدا کند.

*واقعیت این است که مثلاً در موضوع برجام، آیا می توان باور کرد که نفوذی در کار نبوده است؟ امروز ناچار شدند که به آن اعتراف کنند. وگرنه مگر ممکن بود مکانیزم ماشه را در متن برجام بگذارند؟ گذاشتند و حالا جمهوری اسلامی با همان مکانیزم درگیر شده است.

*مسأله نفوذ در همه سطوح کشور، هر جایی که توانسته، عمل کرده است.

*جاسوس دیگری به نام اکبری را داشتیم که تا معاونت شورای عالی امنیت ملی پیش رفت. تقریباً همه کاره رییس شورا بود. فکر می کنید همان یک مورد بود و تمام شد؟

*بنابراین اگر کسی بگوید ما نفوذی نداریم، یا اصلاً نمی داند نفوذ چیست، یا آگاهانه انکار می کند، یا حتی خودش نفوذی است و برای فریب دیگران چنین می گوید.

*موضوع اکبری، موضوع بسیار مهمی است. باید به آن توجه جدی شود. متأسفانه اسناد این پرونده را پاک نکرده اند. اعتقاد من این است که کل پرونده اکبری را باید تبدیل به کتاب کرد و در سراسر کشور منتشر نمود. چون سال های سال، اسناد کشور را به همه، از جمله اسراییل، آمریکا، انگلیس و فرانسه می داده است.

*موارد دیگری هم بوده؛ اما مورد اکبری را چون رسما اعلام شده مثال زدم.

*این که هر دولتی، بزرگ ترین، مهم ترین و حساس ترین کارش حفظ موجودیت، امنیت و منافع ملی خودش است. بنابراین، ما نباید از هیچ دولتی در دنیا، به هیچ اسم و رسمی، این انتظار را داشته باشیم که برای ایران کاری کند. بنابراین، این جمله که روسیه برای منافع خودش این کار را می کند ، حاطمان باشد؛ البته باید هم این کار را بکند. این که می گویند روسیه برای ما کاری نمی کند، بی خود انتظار دارید که کاری برای ما کند! مگر ما انتظار داریم که روسیه برای ما کاری کند؟

*اوج انتظاری که از روسیه داریم این است که با ما نجنگد، رفت وآمد داشته باشد، روابط برابر برقرار کند، از موضع احترام برخورد کند و همکاری های عرفی، قانونی و دوستانه داشته باشد. این که اگر اسراییل به ما حمله کرد، او هم به دفاع از ما با اسراییل بجنگد، انتظار بی جایی است. درباره چین هم همین طور است؛ فرقی نمی کند.

*دولت عربستان سعودی خود را خادم الحرمین می داند؛ چه کار می کند؟ از ایران حمایت می کند یا از اسراییل؟ دولت امارات که می گوید مسلمان است و بزرگ ترین مسجد دنیا را می سازد، از ما حمایت می کند یا از اسراییل؟ این حرف ها نیست. مسأله، منافع است.

*اما چرا انتظار داریم روسیه از ما حمایت کند؟ هیچ دلیلی ندارد. حتی برعکس است. بنده معتقدم که قاعدتاً باید سکوت کند و اگر بتواند، به نحوی بین ما و اسراییل حل وفصل کند. حداقل دو میلیون نفر در اسراییل هستند که گذرنامه و شناسنامه روسی دارند. از روسیه به آن جا رفته اند. اگر اسراییل از هم بپاشد، آن دو میلیون به روسیه بازمی گردند. روسیه به شدت نگران این وضعیت است. اگر این دو میلیون نفر به روسیه برگردند، روسیه از هم می پاشد.

*باید برای همه چیز آماده باشیم، درگیری نظامی هم یکی از آن هاست. اما درگیری های دیگر را هم دست کم نگیرید. می دانید جنگ تبلیغاتی چه بلایی بر سر ما می آورد؟ چه دروغ ها، شایعات و تهمت های عجیب و غریبی را مطرح می کنند؟ الآن بچه های خود ما که خارج از کشور زندگی می کنند، باور نمی کنند که در ایران چه می گذرد. فکر می کنند ما محتاج نان شب هستیم و نه آب داریم، نه برق، نه گاز، نه بنزین! واقعاً این طور فکر می کنند. ایرانی ای که تا دو، سه سال پیش در همین جا زندگی کرده، حالا این تصور را دارد. مثلاً یکی از همین ایرانی ها می پرسد: اصلاً کامپیوتر دارید؟ چون دوستش گفته بود کامپیوتر من قفل کرده و نتوانستم بازش کنم، او در جواب گفته: مگر آن جا کامپیوتر دارید؟

*خسارت هایی که به اسراییل وارد شده، بسیار بیشتر از چیزی است که در رسانه ها بیان می شود. هر یک از این خسارت ها برای بازگشت به حالت اولیه، زمان بر است و بازسازی و ترمیم و هزینه های فراوانی می طلبد. برخی از آن ها حتی قابل بازسازی نیست. برای مثال، بسیاری از اسناد مهم آن ها چه در ستاد ارتش و چه در موساد از بین رفته اند و این چیزی نیست که قابل بازگشت باشد. همچنین افرادی که از آن ها کشته شده اند، دیگر بازنمی گردند؛ لیست هایی که منتشر می شود نشان می دهد تعداد این کشته ها کم نیست.

*اگرچه ایران در ابتدای عملیات ضربه خورد، اما دو اتفاق مهم تر رخ داد: اولاً ایران خیلی زود توانست خودش را بازیابی کند، و ثانیاً ضربه ای وارد کرد که بی تردید سنگین تر از ضربه ای بود که دریافت کرده بود. البته، از نظر نیروی انسانی، انکار نمی کنم که اسراییل ضربه بزرگی به ما زد.

*به نظر بسیاری از افراد، این طور می رسد که در جریان مذاکرات غیرمستقیم ما و آمریکا، تا حدی ما را خواب و خام کردند و فریب مان دادند. ما مشغول مذاکرات شدیم و تصور می کردیم که ممکن است به نتیجه ای برسیم و به جنگ کشیده نشویم، در حالی که آن ها در همان زمان آمادگی های خود را فراهم کردند و ضربه خود را زدند.

*این تحلیل را دور از ذهن نمی دانم که تا حدی غفلت، انتظار یا حتی نوعی انصراف از درگیری مستقیم با اسراییل داشتیم. ما غرق در مذاکره بودیم و تصور می کردیم که قرار است توافق هایی صورت بگیرد.

*اما در عین حال، نمی توانم بپذیرم که مسئولان درجه اول نظامی و امنیتی ما نیز تا این اندازه تحت تأثیر فضای انتظار برای نتیجه مذاکرات بوده باشند. اساساً هر مدیری، در هر جایگاهی، باید همیشه آمادگی مقابله با همه نوع احتمالات را داشته باشد.