غلامرضا صادقیان سردبیر روزنامه جوان در یادداشتی نوشت: روزنامه های اصلاح طلب هیچ خبر و تصویر و تیتری از آنچه پزشکیان دستاوردهای راهبردی و حیاتی از چین و دیدارش با شی و دیدار چهارساعته اش با پوتین نامید، در صفحات اول خود نیاوردند. برای کسی که یک عمر کارش انتخاب تیتر و سوژه برای صفحه یک و انتخاب تیترهای صفحات لایی برای انعکاس در صفحه یک روزنامه باشد، این کار اصلاح طلبان که از سفر چین حتی یک تیتر کوچک با فونت 8 (مگه داریم؟!)

برای انعکاس در صفحات اول خود پیدا نکردند، مفهومی ندارد جز آنکه سردبیران چنین روزنامه هایی اخبار مربوط به دیدارهای رییس جمهور ایران را (که خود راهبری اش کردند) پرت کرده اند در سطل آشغال! آن هم نه با یک پرتاب معمولی که با نهایت عصبانیت و کینه. دقیقاً یک کینه شتری. اگر بخواهید بفهمید که چرا این روزنامه ها با اخبار سفر راهبردی پزشکیان به چین، چنین کردند باید که در مفهوم خلقت شتر و کینه او مطالعه کنید (افلا ینظرون الی الابل کیف خلقت؟!).

این گندزدن به روزنامه نگاری و وهن رسانه داری و آبروریزی در کار خبرنگاری و توهین به روشنفکری و نابودی تحلیل صادقانه و منطقی و در یک کلام کینه شتری است، آن هم نه یک شتر معمولی که یک لوک مست سرقطار! فقط روزنامه اعتماد که صاحب امتیازش دست برقضا رییس شورای اطلاع رسانی دولت شده است، از خجالت دولت یا برای حفظ آبروی رییس، اندکی به موضوع پرداخت که باز هم این وهن روزنامه نگاری و توهین به روشنفکری است، از یک سوی دیگر!

دوباره بازگردیم سرخط، اصلاح طلبان پشت پزشکیان (که بارها گفته نه قصد ریاست جمهوری داشته و نه گمان می کرده است که رأی بیاورد) جمع شدند و او را در شورایی راهبری کردند. پزشکیان رییس جمهور شد. سپس از همان اول، جمعی از آن شورای راهبری (رنانی و فاضلی) با توهین های رکیک و رفتار ناشایست، او را رها کردند.

جمعی (عبدی) هنوز هم پشیمان نیستند، اما درواقع از او عبور کرده اند. حالا در یک سالگی دولت چهاردهم، رییس جمهور پزشکیان به چین رفته است. دعوای فعلی کشور، مکانیسم ماشه است. چینی ها و روس ها به پزشکیان گفته اند که مکانیسم ماشه را غیرقانونی می دانند و عمل به قطعنامه ها را در صورت اجرای مکانیسم، برای خود الزام آور نمی دانند. این خبری به غایت راهبردی و مهم است، اما اصلاح طلبان از این اقدام گویی خشمگین هستند!

گویی باید مکانیسم ماشه اجرا شود تا آنان به مقاصد خود برسند! طرفه آنکه مدام حکومت ایران و جناح مخالف خود را عامل قرارگرفتن در معرض مکانیسم ماشه می دانند و از یک رییس جمهور سابق تا تحلیلگران شان می گویند اگر در برجام بودیم اصلاً مکانیسم اجرا نمی شد و بعد با آنکه در زمان خروج ترامپ از برجام گفتند مزاحم برجام خارج شد، بهتر! ، حالا کل داستان را به گردن نظام می اندازند و نه به گردن امریکا و اروپا و نه به گردن خود که چنین مکانیسمی را در برجام پذیرفتند.

ظاهراً همان قدر که دنیا به قانون جنگل درآمده است، فهم اصلاح طلبی در ایران نیز جنگلی و صحرایی شده است، جنگلی اش همین که بدون توجه به قواعد منطقی و با قانون جنگل حرف می زنند و صحرایی اش نیز همین که کینه شتری به مخالفان می بندند.

این قانون جنگل و صحرا فقط در قضیه چین و پوتین پیدا نشده است، در توجه به موضوع کنسرت همایون شجریان نیز دقیقاً همین کار را کردند. وقتی همایون خبر از کنسرت داد، هیچ یک- هیچ یعنی هیچ- از این روزنامه ها حتی اشاره ای به برگزاری این کنسرت نکردند. چرا؟ چون این کار- در حد خود البته- به نفع مردم و نظام و انسجام ملی بود، و چیزی به اسم کینه از نظام و انسجام، مانع از پذیرش یک کار خوب می شد.

وقتی کنسرت لغو شد، نه به وزارت ارشاد معترض شدند که چرا مصوبه دو ماه پیش را دو روز پیش به شهرداری اعلام کرده ای و نه به کل دولت معترض شدند که چرا نتوانستی یک کنسرت را برگزار کنی، فقط با تیترهای پوپولیستی بستن مسیر آزادی و آرزوی محال به استقبال لغو رفتند!

عجیب آنکه سرمقاله نویس روزنامه هم میهن (عبدی) نوشته است که خبر برگزاری خبر مهم تری از خبر لغو بود ولی توضیح نداده است که چرا خود این روزنامه خبر برگزاری را پنهان کرد و خبر لغو را تیتر! در میان دو خبر برگزاری و لغو کنسرت آقای شجریان در میدان آزادی کدام یک ارزش خبری بیشتری داشتند؟ به طور قطع، خبر برگزاری. چون برگزاری آن غیرمنتظره و نشانه ای جدی در بازگشت به مردم بود. درحالی که پیام لغو آن تکراری و به معنای چرخیدن در بر همان پاشنه سابق است .

چرا به خبر برگزاری که نشانه ای جدی در بازگشت به مردم بود، توجه نشان ندادید؟! آیا غیر از این است که از بازگشت به مردم (با فرض خودتان) ناخشنود بودید و سپس وقتی دولت مورد حمایت شما تصمیم گرفت که کنسرت را در جای دیگر یا زمان دیگر برگزار کند، ناگهان فرصت یافتید قانون صحرایی و جنگلی رسانه های خود را به روز کنید؟! اگر در این رویه های ناراست گونه از خدا نمی ترسید لااقل آزاده باشید.

چین و روسیه و امریکا هیچ یک نه مقدسند، نه قابل تکیه و نه قابل اعتماد کلی. ولی شما به رغم قبول این ادعا، خودتان امریکوفیل هستید و دیگران را به روسوفیلی متهم می کنید. این خلاف آزادگی و مروت است. خبر برگزاری کنسرت بسیار مهم بود، اما شما آن را پوشش ندادید. به جای آن، خبر لغو را با هیجان پوشش دادید. این هم خلاف جوانمردی و آزادگی و روشنفکری است. خود دانید شاید با مفاهیم خلاف آزادگی و مروت بیشتر خوگیر هستید.