باستان شناسان 5 جسد ناشناخته را زیر زمین آشیانه مخفی آدولف هیتلر پیدا کرده اند؛ کشفی که توجه بسیاری را جلب کرده است. این کشف که در ویلای هرمان گورینگ، یکی از رهبران ارشد حزب نازی اتفاق افتاده، پرسش های بی پاسخی را درباره گذشته تاریک این پناهگاه نظامی برانگیخته است. اهمیت این یافته نه تنها به رازآلودگی اجساد بازمی گردد، بلکه به جایگاهی مربوط می شود که در قلب تصمیم گیری های راهبردی رایش سوم قرار داشت.

به گزارش روزیاتو، صبح یک روز سال 1945، وقتی هرمان روتمان، یهودی آلمانی که با سازمان اطلاعات بریتانیا همکاری می کرد، از خواب بیدار شد، نمی دانست که ماموریتش تا چه اندازه خاص و منحصر به فرد خواهد بود. نمی دانست که مقام های بریتانیا یک افسر نازی به نام هاینتس لورنتس را، که زمانی منشی مطبوعاتی یوزف گوبلز وزیر تبلیغات نازی ها بود، به ظن استفاده از مدارک هویتی جعلی دستگیر کرده اند.

ویلای مورد بحث بخشی از ولفس شانتسه (Wolfsschanze) معروف به آشیانه گرگ بود؛ نخستین مقر نظامی آدولف هیتلر در جبهه شرقی طی جنگ جهانی دوم. این مکان پس از ناکام ماندن سوءقصد به هیتلر در سال 1944 متروک شد و اندکی بعد توسط نیروهای آلمانی در حال عقب نشینی تخریب گردید.

بنیاد لاتبرا (Latebra) که سال ها با مجوز رسمی در محوطه آشیانه گرگ فعالیت داشته است، در جریان بررسی ویلای هرمان گورینگ به کشفی تکان دهنده رسید. در زیر کف پوش چوبی این ویلا بقایای سه بزرگسال، یک کودک و یک نوزاد یافت شد. اجساد به گونه ای دفن شده بودند که دست ها و پاهایشان قطع شده بود؛ جزییاتی که این کشف را از حالت یک یافته باستان شناسی معمول خارج می کند و به معمایی تاریک بدل می سازد.

نخستین پرسش این است که این افراد چه کسانی بودند و چگونه سر از ویلای گورینگ درآوردند؟ نبود دست و پا می تواند نشانه شکنجه، اعدام یا حتی آیین های رازآلود باشد. برخی پژوهشگران احتمال داده اند که اجساد در چارچوب مناسک شبه مذهبی مرتبط با بخشی از رهبران نازی دفن شده باشد، زیرا در نزدیکی بقایا سنگ هایی موسوم به بلم نیت (Belemnite) یافت شده است که در گذشته در آیین های بت پرستانه به عنوان نماد خوش یمنی استفاده می شد. هرچند از سوی دیگر، این سنگ ها در منطقه به طور طبیعی وجود دارند و نمی توان به طور قطعی نتیجه گرفت که دفن اجساد جنبه آیینی داشته است.

پرسش مهم دیگر زمان دقیق مرگ این افراد است. بررسی اولیه پزشکی قانونی نشان می دهد که اسکلت ها احتمالاً به دوره میان دو جنگ جهانی (1918 تا 1939) تعلق دارند. این موضوع اگر درست باشد، به معنای آن است که دفن اجساد پیش از ساخت آشیانه گرگ در سال 1941 انجام شده است. در این صورت، چرا کارگران ساختمانی هنگام احداث ویلا اجساد را کشف نکردند یا چرا آن ها را از محل خارج نکردند؟

یکی از دلایل اصلی پنهان ماندن اجساد، وسعت بسیار زیاد مجموعه آشیانه گرگ است. این محوطه بیش از 617 هکتار مساحت و حدود 200 ساختمان داشت و به همین دلیل تمرکز باستان شناسان تا مدت ها بر یافتن وسایلی چون دکمه های نظامی، ابزارها و قطعات ماشین آلات قرار داشت. ویلای گورینگ تنها یکی از ده ها سازه موجود بود و به دلیل گستردگی منطقه، بررسی آن در اولویت قرار نگرفته بود.

عامل دیگر، بسته بودن این مکان به روی عموم برای نزدیک به نیم قرن پس از جنگ جهانی دوم بود. آشیانه گرگ پس از عقب نشینی نیروهای آلمانی به طور عمدی تخریب شد و سپس تحت کنترل شوروی درآمد. این محوطه در تمام دوران جنگ سرد به حال خود رها شد و دسترسی به آن ممنوع بود. تنها پس از فروپاشی کمونیسم در لهستان در سال 1990، امکان ورود پژوهشگران و عموم مردم فراهم شد.

بنیاد لاتبرا اکنون قصد دارد با استفاده از آزمایش کربن سنجی زمان دقیق مرگ را مشخص کند. این آزمایش می تواند محدوده زمانی دفن اجساد را به چند سال محدود کند و شاید بخشی از ابهامات را برطرف سازد. با این حال، حتی اگر نتایج نشان دهد که دفن پیش از دوران نازی ها انجام شده است، خود این موضوع نیز پرسش تازه ای را مطرح می کند: چرا اجساد درست در زیر کف ویلای گورینگ باقی ماندند و هیچ اقدامی برای جابه جایی آن ها صورت نگرفت؟