​قرارگرفتن سرخابی های پایتخت تحت مالکیت نهادهای برخوردار خصوصی، در فصل اول، ابتدا به بهبود نظم پرداخت دو باشگاه منجر شد، اما با شکل گرفتن هیئت مدیره ها و جا افتادن مالک های تازه در دو باشگاه، از پنجره تابستانی لیگ بیست وپنجم، پرسپولیس و استقلال تنه به تنه سپاهان و تراکتور، این بار با قدرت مالی بالاتری دست به جیب شدند.

در این بین پرسپولیس پس از شروع چشم گیر در پایان لیگ گذشته، خیلی زود هوادارانش را به یک نقل و انتقالات استاندارد خوشبین کرد.

با وجود این، تحولات منطقه موجب شد خوشحالی هواداران پرسپولیس دیری نپاید و با جدایی کارتال، برنامه اولیه باشگاه برای تقویت و البته جوان سازی اسکواد تیم، دست خوش تغییر شد.

همزمان، ورود غیرمنتظره، پرسروصدا و البته پرقدرت استقلال به بازار درپی حضور ساپینتو روی نیمکت سرمربیگری این تیم، مدیران پرسپولیس را تحت فشار قرار داد.

جایی که درویش، مدیرعامل سرخپوشان، که در زمان حضور کامل تیمش در اردوی ترکیه، به انتقادات آبی ها از عملکرد همتایانش در استقلال کنایه می زد و می گفت "نکند قرار است برای استقلال هم ما بازیکن بگیریم؟"، آماج انتقادات پرسپولیسی ها شد.

مدیری که پس از چند فصل پافشاری بر روی اصول خود در ایجاد محدودیت مالی برای عقد قرارداد با بازیکنان، سرانجام تحت تاثیر فشار هواداران و البته رعایت نکردن این موضوع از سوی سایر باشگاه ها، چک های بانک شهر را با دل قرص تری خرج کرد.

درویش تا پیش از حضور هاشمیان، برای سه پست ملزم به جذب بازیکن شاخص بود؛ مدافع راست، مدافع میانی و مهاجم.

جذب سرژ اوریه، مدافع نامدار ساحل عاجی، یکی از این سه پست را بیمه کرد اما بلافاصله خبر بی اعتمادی هاشمیان به توانایی میلاد محمدی در پست دفاع چپ، دوباره نیازهای پرسپولیس را به سه بازیکن رساند.

هرچند عملکرد ابرقویی در بازی برابر سپاهان، تمرکز سرخ ها از این پست را دور کرد اما پرسپولیس به خصوص پس از جذب بازیکنان شاخص از سوی استقلال، بیش از پیش به جذب ستاره در دو پست باقی مانده، نیاز پیدا کرد.

نیازی که بلافاصله از سوی ایجنت ها شناسایی شد و سه ستاره شاخص سال های نه چندان دور فوتبال اروپا که هر یک در تیم های ملی کشورشان هم بازیکنان فیکس و تاثیرگذاری بودند، به پرسپولیس پیشنهاد داده شده اند.

ماریو بالوتلی، ستاره پیشین اینتر، میلان، لیورپول، منچسترسیتی و تیم ملی ایتالیا یکی از این بازیکنان بود که بی تردید در صورت حضور در لیگ ایران، پرآوازه ترین خرید تاریخ لیگ برتر لقب می گرفت اما همفکری مدیران پرسپولیس و وحید هاشمیان، به جذب این بازیکن 35 ساله منجر نشد.

دله آلی، ستاره پیشین تاتنهام و سه شیرها که روزگاری با سون و کین، مثلث کشنده ای را زیر نظر پوچتینو ساخته بودند، دومین ستاره نامداری بود که حضورش در فوتبال ایران ممکن شد اما سرانجام پای بازیکن پیشین اورتون که در کومو هم نتوانست دوران اوج فوتبالش را تکرار کند، به تهران باز نشد.

بنجامین مندی، یکی از بزرگ ترین استعدادهای فوتبال فرانسه که در حضور انبوهی از بازیکن شاخص، انتخاب اول گواردیولا و دشان برای دفاع چپ منچسترسیتی و تیم ملی فرانسه بود، سومین ستاره معرفی شده به سرخ پوشان بود.

بازیکنی که 4-3 ماه قبل هم نامش از سوی واسطه ها روی میز مدیران پرسپولیس قرار گرفت، اما قیمت بالای قهرمان جام جهانی 2018، مانع از جذب او شد.

در این بین همچنان پرونده خرید مندی بسته نشده، اما نزدیک شدن به آغاز مسابقات و قرار گرفتن دوباره فوتبال باشگاهی در کانون توجه هواداران، مدیران پرسپولیس را زیر فشار تازه قرار می دهد.

جایی که حالا سایه خرید جنپو و آسانی از سوی رقیب بر سر مدیران پرسپولیس، با جذب منیر الحدادی، ستاره پیشین بارسلونا، بلندتر شده و هوادارانی که همین چند ماه قبل به بانک شهر برای نپذیرفتن استعفای درویش فشار آوردند، ممکن است دوباره برای اخراج او، فریاد بزنند.

صرف نظر از تاثیر گرفتن یا نگرفتن مالکان از فضای هواداری، آنچه مشخص است، پرسپولیس دست کم برای رقابت پایاپای در کورس قهرمانی، نیازمند یک دفاع چپ تخصصی (با فرض پافشاری هاشمیان به بازی ندادن به محمدی) است که بازیکنی در سطح این رقابت، در مارکت ایران نیست و چاره ای جز خرید خارجی پیش روی مدیران باشگاه نیست.

از سوی دیگر، جدایی سردار دورسون، علیپور را بدون مکمل و البته جانشین کرده و یک مهاجم خارجی باکیفیت، می تواند برای قرار گرفتن پرسپولیس در جمع مدعیان قهرمانی جای حرف و حدیث باقی نگذارد؛ حرف و حدیثی که بساط آن با برد خارج از خانه پرسپولیس برابر سپاهان هم جمع نشده و پر واضح است؛ به خصوص بعد از چراغ سبز مدیرعامل بانک شهر برای خرید ستاره های میلیون دلاری، تا زمان رونمایی از دو خرید تازه در تلویزیون باشگاه پرسپولیس، هواداران این تیم از تک و تا نمی ایستند.