یک پژوهش جدید نشان می دهد کشورهای فقیرتر، با وجود آن که کمترین سهم را در انتشار گازهای گلخانه ای دارند، بیشترین آسیب را از افزایش روزهای بسیار گرم و مرگبار متحمل خواهند شد.

به گزارش یورونیوز؛ این مطالعه حاکی است که تا پایان قرن، زمین هر سال تقریبا دو ماه به تعداد روزهای فوق العاده گرم خود خواهد افزود، در حالی که کشورهای کوچک و کم درآمد به مراتب بیش از کشورهای بزرگ آلاینده کربن در معرض این پدیده قرار می گیرند.

با این وجود این پژوهش نشان می دهد تلاش هایی که از ده سال پیش و با توافق پاریس برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای آغاز شد، تاثیر چشمگیری داشته است.

بر اساس یافته ها، اگر آن تلاش ها انجام نمی شد زمین هر سال شاهد 114 روز اضافه دیگر از گرمای مرگبار می بود.

این پژوهش حاصل همکاری گروه بین المللی نسبت دهی هوای جهان (WWA) و سازمان آمریکایی اقلیم مرکزی (CC) است که با شبیه سازی های رایانه ای بررسی کرده اند توافق پاریس چه تاثیری بر یکی از ملموس ترین پیامدهای تغییرات اقلیمی، یعنی موج های گرمایی، گذاشته است.

این گزارش برآورد می کند که جهان و بیش از 200 کشور چند روز فوق گرم را تجربه کرده اند یا خواهند کرد.

در واقع اگر کشورها به تعهدات خود عمل کنند و تا سال 2100 گرمایش زمین نسبت به دوران پیشاصنعتی به 2٫6 درجه سانتی گراد برسد، زمین 57 روز فوق گرم بیشتر از امروز خواهد داشت.

اما اگر گرمایش به 4 درجه سانتی گراد برسد، همان مسیری که پیش از توافق پاریس پیش بینی می شد، تعداد روزهای فوق گرم دو برابر خواهد شد.

کریستینا دال، معاون علمی سازمان اقلیم مرکزی و یکی از نویسندگان گزارش، می گوید: رنج و سختی ناشی از تغییرات اقلیمی اجتناب ناپذیر است. اما وقتی تفاوت میان گرمایش 4 درجه ای و 2٫6 درجه ای را می بینیم، در واقع بازتاب تلاش ها و تعهدهای ده سال گذشته را مشاهده می کنیم، و این دلگرم کننده است.

در این مطالعه، روز فوق گرم برای هر منطقه به روزی اطلاق می شود که از 90 درصد روزهای مشابه بین سال های 1991 تا 2020 گرم تر باشد.

از سال 2015 تاکنون، به طور میانگین 11 روز فوق گرم جدید به تقویم زمین افزوده شده است.

خانم دال افزود: این گرما مردم را راهی اورژانس می کند. گرما انسان ها را می کشد.

فریدریکه اوتو از کالج سلطنتی لندن و یکی دیگر از نویسندگان گزارش گفت که شمار افرادی که در آینده تحت تاثیر این گرماهای خطرناک قرار می گیرند قطعا ده ها هزار یا میلیون ها نفر خواهد بود، نه کمتر.

او یادآور شد که هم اکنون نیز هزاران نفر هر سال در اثر موج های گرما جان می بازند.

مطالعه جدید نشان می دهد موج گرمای یک هفته ای جنوب اروپا در تابستان 2023 اکنون 70 درصد محتمل تر و به طور میانگین 0٫6 درجه گرم تر از وضعیتی است که اگر توافق پاریس وجود نداشت می بود.

اگر تلاش های اقلیمی کنونی افزایش نیابد، تا پایان قرن چنین موج گرمایی می تواند 3 درجه گرم تر باشد.

در مورد موج گرمای جنوب غربی آمریکا و مکزیک نیز پیش بینی شده که در مسیر فعلی انتشار کربن، تا پایان قرن 1٫7 درجه گرم تر شود.

مهم تر از هر چیز، داده ها نشان می دهند که پیامدهای تغییرات اقلیمی به طور ناعادلانه ای توزیع می شوند، حتی در سناریوی ملایم تر.

دانشمندان محاسبه کردند که در سناریوی 2٫6 درجه، کدام کشورها تا پایان قرن بیشترین افزایش در روزهای فوق گرم را خواهند داشت. ده کشور اول تقریبا همگی کوچک و وابسته به دریا هستند از جمله جزایر سلیمان، ساموآ، پاناما و اندونزی.

به عنوان مثال پاناما می تواند انتظار 149 روز فوق گرم اضافه را داشته باشد. در مجموع این ده کشور تنها 1 درصد از گازهای گلخانه ای جهان را تولید می کنند، اما 13 درصد از روزهای فوق گرم اضافی نصیب شان خواهد شد.

در مقابل، سه کشور آلاینده اصلی یعنی آمریکا، چین و هند که 42 درصد دی اکسیدکربن جو را تولید کرده اند، تنها 23 تا 30 روز فوق گرم بیشتر خواهند داشت؛ یعنی کمتر از 1 درصد از افزایش جهانی.

یوهان راکستروم، مدیر مؤسسه اقلیم پوتسدام، با این حال هشدار داد که نباید از این که جهان دیگر در مسیر گرمایش 4 درجه ای نیست خوشحال بود، زیرا مسیر فعلی نیز هنوز آینده ای فاجعه بار برای میلیاردها انسان در کره زمین رقم خواهد زد.

منبع: یورونیوز