فرارو- پژوهشی مشترک میان ناسا و دانشگاهی در ژاپن، با استفاده از ابررایانه ها، تصویری حقیقی و نگران کننده از آینده زمین ترسیم کرده است؛ آینده ای که در آن حیات به تدریج از سیاره ما رخت برمی بندد.

به نقل از پی سی ورلد، در پژوهشی مشترک میان سازمان فضایی آمریکا (ناسا) و دانشگاه توهو در ژاپن، گروهی از دانشمندان از توان پردازشی ابررایانه ها برای شبیه سازی شرایط آینده زمین استفاده کردند تا مشخص کنند حیات تا چه زمانی می تواند بر این سیاره ادامه یابد. یافته ها نشان می دهد گرچه پایان همه اشکال زندگی هنوز بسیار دور است، اما آینده بشریت ممکن است با تهدیدی جدی تر و زودتر روبه رو شود.

بر اساس این مطالعه، سرنوشت حیات روی زمین ارتباط مستقیم با عمر و تحول خورشید دارد. در طی میلیاردها سال آینده، خورشید به تدریج بزرگ تر و داغ تر می شود و همین افزایش گرما باعث خواهد شد که دمای سطح زمین تا حدی بالا برود که حتی مقاوم ترین موجودات نیز قادر به ادامه حیات نباشند.

پژوهشگران با محاسبه دقیق این فرآیند، پیش بینی کرده اند که حدود سال 1٬000٬002٬021 میلادی یعنی بیش از یک میلیارد سال دیگر، زمین به مرحله ای خواهد رسید که سطح آن چنان گرم و خشک می شود که هیچ شکلی از حیات نمی تواند دوام بیاورد.

اما وضعیت برای انسان ها به مراتب بحرانی تر و زودتر است. با افزایش تدریجی دمای خورشید، ترکیب شیمیایی جو زمین نیز دستخوش تغییرات گسترده خواهد شد. به گفته ناسا، این تغییرات شامل کاهش شدید میزان اکسیژن، افت کیفیت هوا و افزایش چشمگیر میانگین دمای جهانی است. این داده ها با استفاده از مدل های دقیق شبیه سازی اقلیم و تابش خورشیدی به دست آمده اند.

نشانه های اولیه این روند از هم اکنون قابل مشاهده اند. پدیده هایی مانند طوفان های خورشیدی و فوران های تاج خورشید در سال های اخیر با شدت بیشتری رخ داده اند و با تأثیر بر میدان مغناطیسی زمین، موجب کاهش نسبی غلظت اکسیژن در لایه های جوی شده اند.

از سوی دیگر، تغییرات اقلیمی ناشی از فعالیت های انسانی نیز به تسریع این روند کمک می کند؛ افزایش میانگین دمای جهانی، ذوب شدن یخ های قطبی و برهم خوردن تعادل طبیعی زمین، همگی نشانه هایی هستند از اینکه آینده اقلیم زمین پیش از ورود به فازهای شدید تغییر خورشیدی، با چالش های اساسی روبه رو خواهد شد.

اگرچه پژوهش جدید زمان مشخصی برای پایان حیات انسان ها ارائه نمی دهد، اما دانشمندان هشدار می دهند که شرایط زیست محیطی برای انسان ممکن است بسیار پیش تر از آن میلیارد سال بحرانی غیرقابل تحمل شود.

دانشمندان تأکید می کنند که نابودی حیات روی زمین ناگهانی نخواهد بود، بلکه فرآیندی تدریجی و غیرقابل بازگشت است. با این حال، آنها بر ضرورت آمادگی و سرمایه گذاری در فناوری های پایدار از همین امروز تأکید دارند.

یکی از راهکارهای مطرح، توسعه زیستگاه های بسته و سامانه های پشتیبانی حیات مصنوعی است؛ محیط هایی که می توانند با کنترل دما، ترکیب هوا و منابع غذایی، امکان ادامه زندگی را حتی در شرایط نامساعد محیطی فراهم کنند.

در کنار این راه حل ها، برخی دانشمندان نگاه خود را فراتر از زمین برده اند. پروژه های کلون سازی فضایی و اسکان میان سیاره ای به عنوان گزینه هایی واقعی برای حفظ نسل بشر در آینده مطرح اند. ایده این است که اگر زمین در نهایت غیرقابل سکونت شود، انسان بتواند زیستگاهی جایگزین در دیگر سیارات منظومه شمسی پیدا کند.

این پژوهش بار دیگر یادآور می شود که حیات بر روی زمین، هرچند طولانی، محدود است. با اینکه زمان دقیق پایان حیات میلیاردها سال بعد برآورد شده، روند تغییرات اقلیمی و گرمایش جهانی نشان می دهد که چالش های بقا برای انسان ها از هم اکنون آغاز شده است.

دانشمندان ناسا در پایان تأکید می کنند که درک این داده ها نباید منجر به ترس شود، بلکه باید الهام بخش نوآوری، همکاری جهانی و توسعه فناوری هایی باشد که به بقای نوع بشر چه بر زمین و چه فراتر از آن کمک می کنند.