فرارو- کارشناسان تغذیه هشدار می دهند که مصرف چای سبز همراه با مکمل های آهن، ویتامین های گروه ب، محرک ها و رقیق کننده های خون ممکن است اثر دارویی یا تغذیه ای آن ها را مختل کند.

به نقل از ایتینگ ول، چای سبز قرن هاست که در فرهنگ های آسیایی و اکنون در سراسر جهان جایگاهی ویژه دارد. این نوشیدنی سرشار از کاتچین های پلی فنولی و به ویژه ترکیب قدرتمندی به نام اِپی گالو کاتچین گالات (EGCG) است که خاصیت آنتی اکسیدانی بالایی دارد. پژوهش ها نشان داده اند که EGCG می تواند در حفظ سلامت قلب، کمک به کنترل وزن و حتی کاهش التهاب در بدن مؤثر باشد.

اما همان ترکیباتی که این نوشیدنی را مفید می سازند، ممکن است در جذب یا متابولیسم برخی داروها و مکمل ها تداخل ایجاد کنند. ربکا امچ، داروساز و متخصص فارماکولوژی، هشدار می دهد این تداخل ها، اگر نادیده گرفته شوند، می توانند باعث کاهش اثر درمانی مکمل ها یا حتی بروز عوارض ناخواسته شوند. در ادامه، چهار نوع مکمل را مرور می کنیم که مصرف هم زمان آن ها با چای سبز توصیه نمی شود.

فقر آهن یکی از مشکلات شایع تغذیه ای است، به ویژه در میان زنان، گیاه خواران، سالمندان و افرادی که دچار اختلال در جذب مواد غذایی هستند. از همین رو، پزشکان معمولاً مصرف مکمل های آهن یا مولتی ویتامین های حاوی آهن را تجویز می کنند. تحقیقات نشان داده اند که ترکیبات موجود در چای سبز می توانند جذب آهن را کاهش دهند.

این اثر ناشی از وجود موادی مانند تانن ها، فیتات ها، کلسیم و پلی فنول ها در چای سبز است که به آهن متصل می شوند و مانع جذب آن در دستگاه گوارش می گردند. مطالعه ای نشان داد افرادی که روزانه بیش از یک فنجان چای سبز می نوشیدند، ذخایر آهن پایین تری داشتند و این تأثیر در زنان پیش از یائسگی بارزتر بود. بنابراین، اگر از مکمل آهن استفاده می کنید، بهتر است فاصله زمانی یک تا دو ساعته بین مصرف مکمل و نوشیدن چای سبز رعایت کنید تا جذب آهن در بدن به حداکثر برسد.

هر فنجان چای سبز به طور طبیعی حدود 30 میلی گرم کافیین دارد. هرچند این مقدار کمتر از کافیین موجود در قهوه یا نوشیدنی های انرژی زا است، اما در صورت مصرف هم زمان با مکمل های محرک مانند قرص های کافیین، مکمل های پیش از تمرین (Pre-Workout) یا محصولات لاغری، می تواند اثرات تحریک کنندگی را تشدید کند.

به گفته ی امچ، ترکیب چای سبز با چنین مکمل هایی ممکن است باعث افزایش ضربان قلب، بالا رفتن فشار خون و بروز علائم اضطراب و بی قراری شود. افزون بر کافیین، چای سبز حاوی ترکیبات دیگری مانند تئوفیلین و تئوبرومین نیز هست که اثرات محرک خفیفی بر سیستم عصبی مرکزی دارند و می توانند این عوارض را تشدید کنند.

برای پیشگیری از این خطرات، توصیه می شود مصرف چای سبز و مکمل های حاوی محرک را از هم جدا کرده و مجموع میزان کافیین دریافتی روزانه را کنترل کنید تا از حد ایمن (حدود 400 میلی گرم در روز برای بزرگسالان سالم) تجاوز نکند.

چای سبز می تواند در جذب برخی از ویتامین های گروه ب، به ویژه فولیک اسید (ویتامین ب9) و ویتامین ب 12 اختلال ایجاد کند. علت این مسئله وجود پلی فنول ها و کافیین در چای سبز است که با جذب این ویتامین ها در دستگاه گوارش تداخل دارند.

بر اساس پژوهشی تازه، کاتچین های موجود در چای سبز ممکن است توانایی بدن در تبدیل فولیک اسید به شکل فعال بیولوژیکی آن را کاهش دهند. هرچند شواهد علمی در این زمینه هنوز محدود است، اما این اثرات بیشتر در افرادی دیده می شود که از قبل دچار کمبود ویتامین های گروه ب هستند و چای سبز را به میزان زیاد مصرف می کنند.

از آنجا که ویتامین های گروه ب در سلامت سیستم عصبی، سوخت وساز بدن و تشکیل گلبول های قرمز نقش حیاتی دارند، بهتر است مکمل های مربوط به آن ها در زمان متفاوتی از نوشیدن چای سبز مصرف شوند تا جذب کامل تری داشته باشند.

یکی از شناخته شده ترین تداخلات دارویی مربوط به ویتامین کا و داروهای ضدانعقاد مانند وارفارین است. اما برخی مکمل های گیاهی نیز می توانند اثرات رقیق کننده خون داشته باشند چای سبز به طور طبیعی مقدار کمی ویتامین کا دارد که در صورت مصرف زیاد ممکن است اثر داروها یا مکمل های ضدانعقاد را کاهش دهد.

امچ توضیح می دهد که هرچند این خطر در بیشتر افراد پایین است، اما کسانی که داروهای رقیق کننده مصرف می کنند باید با پزشک یا داروساز خود مشورت کنند، به ویژه اگر به طور منظم چای سبز یا مکمل های غلیظ آن را مصرف می کنند. تداخل احتمالی بین چای سبز و مکمل های ضدانعقاد می تواند منجر به کاهش یا افزایش بیش از حد لخته سازی خون شود، بنابراین تنظیم دوز داروها در چنین مواردی اهمیت دارد.

آگاهی، نخستین گام در پیشگیری است. جینجر هالتین، متخصص تغذیه، می گوید: مهم است که هر فرد در مورد تداخل های احتمالی بین داروها و مواد مغذی با داروساز و کارشناس تغذیه خود مشورت کند. مصرف چای سبز با مکمل آن متفاوت است و باید مشخص شود که کدام نوع و در چه مقدار برای شرایط هر فرد بی خطر است.

امچ نیز تأکید می کند که طبیعی بودن همیشه به معنای بی ضرر بودن نیست. او توضیح می دهد: چای سبز ممکن است اثر برخی داروها یا مکمل ها را تقویت یا تضعیف کند و این دو نوع تداخل می تواند بر سلامت فرد تأثیر بگذارد.

به همین دلیل، پیش از اینکه چای سبز را به بخشی ثابت از برنامه روزانه خود تبدیل کنید، بهتر است با پزشک یا داروساز مشورت کنید تا از ایمن بودن ترکیب آن با مکمل ها و داروهای مصرفی تان اطمینان حاصل شود.

چای سبز بدون تردید فواید فراوانی دارد؛ از بهبود عملکرد قلب و مغز گرفته تا خاصیت آنتی اکسیدانی و کمک به کنترل وزن. اما این نوشیدنی در ترکیب با برخی مکمل ها می تواند جذب مواد مغذی را کاهش داده یا خطر عوارض جانبی را افزایش دهد.

در بیشتر موارد، رعایت فاصله زمانی مناسب میان نوشیدن چای سبز و مصرف مکمل ها (حداقل یک تا دو ساعت) برای پیشگیری از این تداخل ها کافی است. با این حال، برای دریافت توصیه های شخصی سازی شده، بهترین کار مشورت با پزشک یا متخصص تغذیه است تا برنامه مکملی شما با فنجان روزانه چای سبزتان در تعادل و ایمنی کامل قرار گیرد.