در شرایطی که تورم و افزایش بی سابقه قیمت ها، بازار مسکن تهران را تحت تأثیر قرار داده، اجاره یک اتاق یک نفره برای دانشجویان و کارمندان غیربومی به چالشی جدی تبدیل شده است.

به گزارش اقتصادنیوز، حتی گزینه های پانسیون که پیش تر به عنوان راهکاری اقتصادی مطرح می شد، اکنون با نرخ های بالا عرضه می شوند و بخش قابل توجهی از متقاضیان با محدودیت های مالی روبه رو شده اند.

بررسی ها از بازار اجاره پانسیون در تهران نشان می دهد در برخی مناطق، به ویژه مناطق شمالی، برای اجاره اتاق یک نفره با امکاناتی مانند یخچال، حمام و سرویس بهداشتی شخصی، 100 میلیون تومان رهن و 23 میلیون تومان اجاره ماهانه دریافت می شود.

در این مناطق قید شده است که با پرداخت هر 50 میلیون تومان ودیعه اضافه، 2 میلیون تومان از اجاره ماهانه کسر می شود و کل ودیعه بازگردانده خواهد شد. به عنوان مقایسه، در سئول رهن یک اتاق یک نفره 5 میلیون تومان و اجاره ماهانه 19 میلیون و 500 هزار تومان است. در شهرک غرب، رهن اتاق تک تخته 150 میلیون تومان و اجاره ماهانه 16 میلیون تومان تعیین شده است.

در حوالی پارک ملت نیز اجاره یک اتاق یک نفره بدون ودیعه 25 میلیون تومان اعلام شده است.

در نقاط مرکزی شهر مانند میدان فردوسی، ودیعه و اجاره ماهانه هر یک اتاق 9 میلیون و 300 هزار تومان است.

در حوالی شریعتی، ودیعه اتاق یک نفره 5 میلیون و اجاره ماهانه 14 میلیون تومان است، و در کریم خان، ودیعه و اجاره ماهانه اتاق تک تخته معمولی هر یک 10 میلیون و 200 هزار تومان تعیین شده است.

در خیابان فلسطین شمالی، رهن یک اتاق یک نفره 9 میلیون تومان و اجاره آن نیز به همین میزان است. حوالی میدان انقلاب، به دلیل نزدیکی به دانشگاه تهران و دسترسی مناسب، تقاضای بیشتری دارد؛ رهن یک اتاق یک نفره 4 میلیون تومان و اجاره ماهانه 16 میلیون و 200 هزار تومان اعلام شده است.

این ارقام نشان می دهد که حتی با وجود گزینه هایی مانند پانسیون و اتاق های تک نفره، هزینه تأمین مسکن برای کارمندان و دانشجویان به سطح قابل توجهی رسیده و فشار مالی قابل توجهی ایجاد می کند.

اختلاف محسوس قیمت ها میان مناطق شمالی و مرکزی تهران، همراه با رشد بی سابقه اجاره ها، بازار مسکن را به چالشی جدی برای اقشار کم درآمد و متقاضیان مسکن اقتصادی تبدیل کرده است.

با این وجود، هر سال شاهد افزایش تعداد پانسیون ها هستیم، چرا که بسیاری از تازه واردان، کارمندان و دانشجویان توان اجاره خانه مستقل را ندارند و ناچار به استفاده از این گزینه های اقتصادی می شوند، اگرچه همچنان فشار مالی قابل توجهی را متحمل می شوند.