سیدمسعود رضوی در اطلاعات نوشت: وزیر میراث فرهنگی جناب دکتر صالحی امیری از صدور مجوز ساخت و ساز در حریم و بستر رودخانه ها و پیکره های آبی (بخوانید مسیل ها) به صراحت سخن گفته اند و طی شرایطی سهل و ممتنع مجوز بخشیده اند تا بساز و بفروش ها و دلالان، ته مانده آب و زمین بایر و دایر انفال را هم تباه کنند.

آن ها که قصد ساخت و ساز دارند یادشان باشد که:

به جویی که یک روز بگذشت آب/ نسازد خردمند ازو جای خواب

لذا بعداً مثل عزیزانی که متاسفانه در سیل های غم انگیز دروازه قرآن شیراز و مشهد داغدار و بی خان ومان شدند گلایه نکنند. وزارت میراث باید گزارش ارزیابی صدور مجوز بارگذاری و ساخت و ساز در حریم و بستر رودخانه ها و پیکره های آبی را، با قید تاریخ و کمیسیون مربوطه در دولت و بررسی های کارشناسی مطرح و منتشر کنند. طبعاً طبق قانون باید مجوزهای وزارت نیرو که متولی رود و آبها و سازمان حفاظت از محیط زیست که نگاهبان طبیعت ایران است حتما موجود باشد و منتشر شود. در این صورت وزرای مربوطه و کل دولت باید بفرمایند با این طرح چه بر سر باقی مانده طبیعت آبی خاکی و سبز ایران خواهد آمد؟ چه مشکلی از گردشگری و محیط زیست حل می شود و چه آورده و نفعی برای اقتصاد مملکت و ملت دارد؟ اگر انتفاع دیگری در املاک هست بفرمایید!

همچنین از سوی وزیر خارجه مطلبی درباره دیپلماسی استانی مطرح شده که بسیار نامانوس و گنگ و مبهم و حتی نگران کننده به نظر می رسد. در کشورهای فدرال هم دو موضوع سیاست خارجی و دفاع ملی اموری هستند که به طور کامل در انحصار دولت فدرال - هستند و دولت های مستقر و برگزیده ایالتی هیچ صلاحیت و حقی درمورد آن ندارند.

یک مسئله دیگر اشاره دکتر عراقچی به جایگاه بالای افغانستان در بازرگانی ایران است و به نظر اینجانب نشان فاصله ایران با اقتصاد جهانی و قطع بازرگانی ایران با اقتصادهای پویای دنیاست. ظاهرا ما از دیپلماسی فعال و مطلوب فاصله گرفته ایم و این قابل افتخار نیست، چه برسد به این که براساس آن، وزیر خارجه ایده دیپلماسی استانی را به میان آورد.

در کشوری همانند ایران که همسایگانش پیوندهای فرهنگی و خونی و هویتی و زبانی و مذهبی هم با استانهای مرزی دارند، در تاریخ مطامع ارضی و حتی پروژه های نفوذ فرهنگی و هویتی و…نسبت به استان های همجوار ایران وجود داشته است.

دیپلماسی استانی می تواند تهدیدی جدی علیه تمامیت ارضی ایران باشد. فعالیتهای رژیم صهیونیستی در همین زمینه را از یاد نبریم و نیز کارهای موذیانه ترکیه و جمهوری آذربایجان در مناطق آذری نشین و حتی برخی کشورهای عربی در مناطقی از خوزستان نیز که ریشه های تاریخی دارد، بگذریم از ادعای امارات در مورد جزایر سه گانه که لقمه ای بسیار بزرگتر از دهان شیوخ است.