باز هم به سیاق 2 فصل گذشته، سرمربی پرسپولیس، در میانه فصل تغییر کرد. پرسپولیس که در گذشته ای بسیار نزدیک، مظهر ثبات در نیمکت مربیگری بود، در سال های اخیر، مجبور به آزمون و خطای زیادی در رأس کادرفنی خود شده است.

هر مربی 15 بازی

روزهای بی ثباتی پرسپولیس از لیگ بیست وسوم شروع شد؛ جایی که یحیی گل محمدی پس از سال ها مربیگری در این تیم، در پایان نیم فصل اول بالاخره استعفای خود را عملی کرد و جای خود را به دستیارش، اوسمار ویرا داد. این سرمربی با پرسپولیس به قهرمانی رسید ولی در پایان فصل با مدیران پرسپولیس برای ادامه همکاری در فصل بعد به توافق نرسید. مدیران پرسپولیس برای لیگ بیست وچهارم به سراغ خوان کارلوس گاریدو رفتند ولی در پایان هفته سیزدهم این سرمربی اسپانیایی را برکنار کردند.

پس از گاریدو، مدیران پرسپولیس هفته ها درگیر انتخاب سرمربی بودند تا سرانجام با اسماعیل کارتال به توافق رسیدند. نتایج این مربی چنگی به دل نزد ولی به هرحال قرار بود که این مربی در این فصل هم سرمربی پرسپولیس باشد ولی پس از وقوع جنگ، کارتال از همکاری با پرسپولیس سرباز زد تا وحید هاشمیان شانس خود را روی نیمکت پرسپولیس امتحان کند که مربیگری هاشمیان بیش از 8 بازی طول نکشید. 4 مربی که پس از گل محمدی، سرمربی پرسپولیس شدند به طور متوسط 15 بازی در تمام رقابت ها پرسپولیس را هدایت کردند!

2 فصل و نیم اخیر به اندازه 10 فصل!

یحیی گل محمدی از نیم فصل دوم لیگ نوزدهم، هدایت پرسپولیس را برعهده گرفت و در مجموع 4 فصل سرمربی این تیم بود. پیش از گل محمدی، گابریل کالدرون یک نیم فصل نفر اول کادرفنی پرسپولیس بود که به خاط مسائل مالی، پرسپولیس را ترک کرد.

پیش از کالدرون، پرسپولیس دوران پرشکوهی را با برانکو ایوانکوویچ تجربه کرد. این مربی از اواسط لیگ چهاردهم تا لیگ هجدهم، سرمربی پرسپولیس بود. به جز برانکو در لیگ چهاردهم، حمید درخشان و علی دایی هم سرمربی پرسپولیس بودند. دایی در ابتدای لیگ سیزدهم، جانشین گل محمدی شد. پرسپولیس 2 فصل و نیم اخیر به اندازه 10 فصل قبل از آن تغییر سرمربی داشته است.

تکرار بی ثباتی پس از 30 سال

بی ثباتی که پرسپولیس پس از جدایی گل محمدی تجربه می کند، 30 سال پیش، پس از کنار گذاشتن علی پروین سپری کرده بود. پس از آنکه پروین 6 سال متوالی سرمربی پرسپولیس بود، مانند این روزهای پرسپولیس در 3 فصل متوالی در حین فصل مجبور به تغییر سرمربی شد. در اواسط سال 1372 و پس از جدایی نابه هنگام پروین، 3 بازیکن با تجربه این تیم، یعنی حمید درخشان، محمد پنجعلی و ناصر محمدخانی، امور فنی را در دست گرفتند و پس از چندی درخشان مرد اول نیمکت پرسپولیس شد.

در فصل بعد، پرسپولیس ولادیسلاو بگوویچ را به خدمت گرفت ولی این مربی پس از 3 بازی به دلیل اختلاف با مدیریت باشگاه جدا شد و حمید درخشان تا پایان فصل سرمربی پرسپولیس باقی ماند. در سال 1374، یورگن گده آلمانی سرمربی پرسپولیس شد ولی این مربی پس از کسب نتایج نامطلوب برکنار و استانکو پوکله پوویچ سرمربیگری پرسپولیس را برعهده گرفت و با این تیم قهرمان شد. استانکو فصل بعد هم در پرسپولیس ماند و این تیم را قهرمان کرد و پس از مسجل شدن قهرمانی در شرایطی که هنوز بازی های لیگ تمام نشده بود، به دلیل تمام شدن قراردادش پرسپولیس را ترک کرد!