​ المپیاکوس در دربی مقابل آ.ا.ک، نمایشی از خودش ارائه داد که می توان آن را اصیل ترین بازی مندیلیبار از آغاز فصل دانست، دیداری که با برتری 0-2 در فالیرو و با گلزنی طارمی همراه بود، نمایشی کامل از فلسفه فوتبال خوزه لوییس مدیلیبار.

برای اولین بار در این فصل، این تیم در دیداری دشوار و با الزام قطعی برای پیروزی (پس از تقابل های نه چندان موفق با پاناتینایکوس و پائوک) بار دیگر چهره واقعی اش را نشان داد، همان تیمی که از روز اول حضور این سرمربی روی نیمکت، روحیه ای منسجم و ساختاری روشن داشت.

عملکرد المپیاکوس شاید درخشان و چشم نواز نبود اما دقیقاً همان چیزی بود که سرمربی اش می خواست: دفاع منظم، انضباط تاکتیکی، ذهنی آرام، فرصت های شفاف در حمله و حذف کامل هرگونه تهدید از سوی حریف. (برای نمونه، اولین و تنها شوت در چارچوب آ.ا.ک در خانه در دقیقه 91 ثبت شد).

این نمایش در اولین دیدار فصل رقم خورد که طارمی در ترکیب اصلی و در نقش مهاجم سایه، پشت سر الکعبی بازی می کرد. این مهاجم ایرانی پایه گذار موقعیت منجر به گل اول بود، با پاس عمقی به الکعبی و واکنش عالی استراکوشا در همان اولین موقعیت جدی این مسابقه. طارمی در ادامه پنالتی گل اول را به دست آورد و خودش نیز با یک ضربه سر تماشایی پس از ارسال دقیق پودنس، نتیجه را 0-2 کرد.

پس از پایان بازی و در حالی که این بازیکن 33 ساله به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شد، با آگاهی و تواضعی مثال زدنی گفت که بهترین بازیکن تیمش نبوده، بلکه از کمک به پیروزی تیم و کسب سه امتیاز ارزشمند خوشحال است، جمله ای که نشانه شخصیت و کلاس واقعی او است.

در همان حوالی، کسی که در زمان مناسب با یک تماس تلفنی طارمی را متقاعد کرد تا پیشنهادهای دیگر (از جمله برخی از پیشنهادات از ایران) را رد کند و پیراهن قرمز و سفید المپیاکوس را بپوشد، نیز طبق معمول صادقانه حرف زد. مندیلیبار گفت: طارمی کمک بزرگی بود، چون هم پنالتی گرفت و هم گل زد. او بازیکنی حیاتی و مهم است. اما می تواند خیلی بیشتر از این بدرخشد چون هنوز در بهترین وضعیت بدنی اش نیست. او پیش فصل کامل را پشت سر نگذاشته و هنوز آماده 90 دقیقه نیست، اما در آینده می تواند بسیار بیشتر به ما کمک کند.

بله، طارمی هنوز از دید سرمربی کاملاً آماده نیست. مردی که بهتر از هرکسی از شرایط بازیکنانش آگاه است و انتظار دارد نسخه کامل تری از این مهاجم باتجربه ایرانی را ببیند. اینجاست که اعداد و آمار، اگرچه همیشه در فوتبال تمام حقیقت را نمی گویند، اما تصویر روشنی ارائه می کنند:

طارمی در 290 دقیقه بازی تا به حال پنج گل زده و یک پاس گل کلیدی (در تساوی 1-1 برابر پاناتینایکوس در لئوفورو) داده است. یعنی به طور میانگین هر 58 دقیقه یک گل، آماری که کمتر مهاجمی در سطح بین المللی به آن دست پیدا می کند. پرسش طبیعی این است: وقتی طارمی به آمادگی صددرصد برسد، چه خواهد شد؟

در آغوش الکعبی و جشن مشترک

در پایان مسابقه، الکعبی با شنیدن سوت پایان و در میان شادی هواداران به سرعت به سمت نیمکت رفت تا طارمی را در آغوش بگیرد و بابت همکاری فوق العاده شان از او تشکر کند. حتی در جشن گل اول نیز او به طارمی اشاره کرد تا از این بازیکن در برابر هواداران تجلیل کند.

وقتی بازیکنی مانند شاهزاده ایرانی که تا به حال در دوران فوتبال باشگاهی اش 207 گل و 102 پاس گل در 454 بازی به ثمر رسانده است و در سطح ملی نیز 54 گل و 24 پاس گل در 98 بازی دارد چنین عملکردی نشان می دهد، حتی کسانی که چندان با فوتبال آشنا نیستند هم می توانند درک کنند با چه سطحی از کیفیت روبرو هستند.

این واقعیت که او احترام هم تیمی هایش را به دست آورده، در رختکن به چهره ای قابل اطمینان تبدیل شده است و سرمربی اش به او اعتماد دارد و انتظار بیشتری از او دارد، ثابت می کند که المپیاکوس روی سرمایه ای مطمئن و قابل بازگشت سرمایه گذاری کرده است.

نباید فراموش کرد که طارمی بازیکنی است که ابتدا برای تیم بازی می کند و سپس برای خودش. این خصلت از ذهنیت و رفتار او در زمین سرچشمه می گیرد، بازیکنی که همیشه ابتدا به پاس یا همکاری آسان تر فکر می کند و فروتنانه حرف می زند. با این حال، علاقه او به تور دروازه همچنان هیجان انگیز است و میلش به گلزنی همچنان پرشور و زنده.