این کارگردان سینما که شامگاه گذشته، نهم آبان ماه آخرین اجرایش در برنامه سینمایی هفت را پشت سرگذاشت و از این برنامه خداحافظی کرد، در گفت وگویی درباره علت این تصمیم و برنامه های آینده خود توضیح داد: واقعیت این است که دیگر احساس پوچی می کردم و به نظرم حرف هایم تکراری شده بود. من همیشه دوست داشتم این برنامه آموزشی باشد و غیر از 15 قسمتی که در سال اول حضورم تولید کردیم که پخش برنامه زنده نبود و ارزش آموزشی زیادی داشت، قسمت های دیگری که پس از جشنواره فیلم فجر به صورت زنده مجبور به تولید آن شدیم، شرایط متفاوتی داشتند.

به گزارش ایسنا، افخمی در این زمینه گفت: در اجرای زنده راحت نیستم و ممکن است برنامه شلخته و سبک درآید چون مجبور هستی احتیاط کنی که اشتباه لپی نداشته باشی که البته بی اشتباه هم نبودیم و برخی آیتم ها را که بعدا می دیدم متوجه می شدم بعضی اسامی را اشتباه گفته ایم و برای اصلاح آن ها دیگر دیر بود. با این حال اصل مطلب این است که می خواهم بعد از این، یکسری برنامه آموزشی در حوزه داستان نویسی، فیلمنامه نویسی و شاید کمی هم فیلمسازی تولید کنم که احتمالاً در یوتیوب پخش خواهد شد.

او که این روزها مشغول سپری کردن مراحل پس از تولید فیلم جدیدش به نام دکتر فون گویر است که بخش هایی از آن به زبان انگلیسی ساخته شده، درباره پروژه آینده اش گفت: به دنبال ساخت یک فیلم مالیخولیایی شبیه گاوخونی هستم که فیلمنامه اش را خودم می نویسم و بر اساس ماجرایی است که برای خودم رخ داده؛ البته یک فیلم تجربی به حساب می آید و کاملاً خارج از جریان اصلی گیشه است.

افخمی در پاسخ به اینکه به عنوان یک فیلمساز آیا فکر می کند برنامه هفت ارزش افزوده ای برای سینما داشته یا اینکه صرفاً برای مخاطبان علاقه مند به سینما تولید می شود، افزود: به نظرم این برنامه از وقتی شروع شد در رونق دادن به سینمای ایران تاثیر داشت و شاید خود فیلمسازان متوجه نباشند یا دوست نداشته باشند بپذیرند، اما به هر حال تلویزیون می تواند برای تبلیغ سینما موثر باشد. من در دور اولی که برنامه را اجرا می کردم برنامه هایی داشتیم که در بعضی ساعت ها و قسمت ها بینندگانش به بیش از 10 میلیون نفر رسیده بودند؛ مثل آن برنامه ای که به بعضی داوران جشنواره فیلم فجر گفتم جرأت نمی کنند به فیلم ماجرای نیمروز جایزه بدهند یا آن را تحویل بگیرند، چون زندگی خارج از کشور آن ها تحت تاثیر قرار می گیرد و این برنامه به همراه مصاحبه ای که با آقای ایوبی (رییس وقت سازمان سینمایی) داشتم، جنجالی شد و بیننده زیادی داشت.

کارگردان فیلم های عروس ، گاوخونی و سن پطرزبورگ در ادامه گفت: در آن دور اول اجرایم، روی این مسئله که باید فیلم های کمدی ساخته شود و کمدی نباید مایه شرم فیلمساز تلقی شود مانور دادیم و تاکید کردیم که همه جای دنیا همین است و اگر می خواهیم سینما را یک هنر جدی تلقی کنیم بهتر است یا دست از فیلمسازی برداریم یا وارد سینمایی گوشه گیر با سالن های خالی شویم.

او افزود: فکر می کنم این ها تاثیرگذار بود و فیلمسازهای خوبی هم وارد این حوزه شدند. تا قبل از کرونا سینما به کمدی زنده بود اما بعد از کرونا دورانی پیش آمد که کفگیر فیلم های کمدی به ته دیگ خورد. همیشه باید انتظار داشت که کمدی بیشترین مقدار فروش را کسب کند و خط اول تجارت سینما باشد، مخصوصاً برای کشوری مثل ایران و تعجبی ندارد اگر این سینمای محدود توسط کمدی ها، حتی کمدی های بد، اشغال شود و فیلمسازان باید منتظر سالن باشند چون مردم برای تفریح جایی را می خواهند که حتی اگر فیلم بد باشد، دور هم جمع شوند و بخندند؛ بنابراین موضوع کمدی ها وقتی حتی کفگیرشان به ته دیگ می خورد هم قابل چشم پوشی نیست و نمی توان فیلم های دیگری را جایگزین آن ها کرد.

افخمی ادامه داد: اما در این دوره دوم، بیشتر مانورِ ما روی فیلم های ترسناک و خشن بود و برخلاف آنچه سانسورِ متاثر از روانشناسی مطرح می کند این یک شیوه پولساز، تاثیرگذار و مفید در سینما است که مخاطب روبه رو شدن با ترس را در یک سالن و میان جمعیت، در حالی که دلش به جمعیت گرم است تجربه کند. این تجربه آنقدر سازنده است که مثل واکسن عمل می کند و باعث مصونیت می شود. البته این تا جایی قابل طرح و پشتیبانی است که به سینما مربوط می شود چون در تلویزیون بچه های کم سن و سال هم ممکن است هر فیلمی را ببینند و اثرات غیرقابل پیش بینی روی آن ها اتفاق بیفتد.

او گفت: بنابراین من با نمایش خشونت و وادار کردن تماشاچی به تجربه ترس کاملاً موافقم و اصلا فکر می کنم سینما برای همین اختراع شده است. بین اهل سینما معروف است که سینما دو عامل جذابیت دارد؛ یکی روابط جنسی و دیگری خشونت که اولی مطابق با ارزش های ما نیست اما خشونت شرایط دیگری دارد، ما اصلا دینی داریم که جهاد یکی از احکام اولیه آن است و حالا ما باید در سینما معادل آن را پیدا کنیم. با این حال به این آسانی ها نیستیم یعنی به آن سهولتی که توانستیم در رونق سینمای کمدی مؤثر باشیم و به ساخت فیلم های باارزش کمدی کمک کنیم، در این دوره برای ساخت فیلم های ترسناک نتوانستیم به آسانی پیش برویم. این هم دلایل مختلفی دارد که یکی از آن ها همین است که سانسور حاضر به عقب نشینی نیست.

او در این رابطه گفت: به نظرم فیلم قاتل و وحشی یک اِسلشر بسیار خوب است و به راحتی قابل پخش جهانی است. اگر تهیه کننده بخواهد این فیلم را به نتفلیکس بفروشد احتمالاً آن را خریداری می کنند، ولی به نظرم مقاومت بی خود و بدون دلیلی برای اکران آن در ایران ایجاد شده است. حمید نعمت الله فعلاً مقاومت کرده چون در ایران کار می کند و دوست هم دارد که فیلمش در ایران نمایش داده شود وگرنه اگر بخواهد، به راحتی می تواند فیلمش را خارج از کشور پخش کند.

این فیلمساز با بیان اینکه جلوگیری از اکران قاتل و وحشی در ایران مأیوس کننده است در حالی که با همین فیلم سینمای ایران بالقوه امکان دارد جهانی شود بیان کرد: در شرایط حاضر فیلم های آمریکایی تکراری شده اند و تلاش می شود ایدئولوژی انحرافی مثل انحرافات جنسی را که خود مردم آمریکا هم نمی پذیرند، به زور در فیلم ها جا بدهند و فیلمسازان، دستوری وادار به ساخت فیلم می شوند. در حالی که به نظر می آید دار و دسته ای که از ترامپ حمایت می کنند و پشتیبان فرهنگ سنتی و مذهبی او هستند، رویکرد اصلی هالیوود را قبول ندارند و سعی می کنند امکانات زیربنایی ایجاد کنند تا فیلم هایی که یک زمان به فیلم آمریکایی معروف بود و بر مبنای سنت و اخلاق روایت می شد دوباره ساخته شود. در همین راستاست که خبر رسیده دو شرکت بزرگ پارامونت و یونیورسال قرار بود ادغام شوند که سرمایه گذاران آن ها از طرفداران سنتی ترامپ و جمهوری خواهان هستند و اگر این ادغام اتفاق بیفتد یک مقابله و جهش بزرگ با مافیای صهیونیستی برای ترویج بی اخلاقی خواهد بود.

افخمی در پایان این گفت وگو در پاسخ به اینکه اگر برنامه هفت را ادامه می داد، آیا سراغ ماجرای اخیر پژمان جمشیدی می رفت؟ گفت: نه، چون برنامه را خیلی زرد می کردیم. موضع ما همیشه مقابل پاپاراتزی ها بوده که از همین راه تغذیه می کنند. در حالی که به نظرم تا وقتی حکمی درباره این پرونده صادر نشده، نباید این ماجرا علنی می شد و کسانی که این کار را کردند همان پاپاراتزی ها بودند. البته ممکن است جریان های سیاسی هم پشت این ماجرا باشد که احتمالاً هم هست ولی آن هایی که برای اولین بار قبل از طرح رسمی از طریق مراجع قضایی موضوع را مطرح کردند، شأن روزنامه نگاری ندارند.