این توقیف در پی شکایت وکیل پلتفرم اپرا به دلیل مالکیت فیلمنامه این فیلم انجام شده است. در پی حقوق مالکیت فکری در حوزه سینما و نمایش خانگی، و به دلیل کپی برداری غیرمجاز از فیلمنامه پست فطرت های محترم نوشته پژمان تیمورتاش، سیدحسین روحانی از فیلم آنتیک شکایت کرده است و حالا ان فیلم توقیف شده است. مالکیت فیلمنامه پست فطرت های محترم متعلق به پلتفرم آپراست که قرار بود یک سریال بر اساس آن تولید شود. اما ظاهرا از آن کپی برداری شده و تبدیل به فیلم سینمایی شده است.

به گزارش همشهری، سال گذشته هم در زمان جشنواره و نمایش آنتیک چنین شکایتی صورت گرفته بود که البته با تصمیم بازپرس دادسرای فرهنگ و رسانه، اجرای تصمیم توقیف تا پایان بررسی های نهایی کارشناسی به تعویق افتاد.

حالا و پس از طرح شکایت از سوی مالک اثر و انجام سه مرحله کارشناسی، در نهایت هیأت پنج نفره کارشناسان رسمی دادگستری وقوع کپی برداری غیرمجاز از اثر ثبت شده متعلق به شاکی را تأیید کرده است.

آنتیک به کارگردانی هادی ناییجی و تهیه کنندگی محمود بابایی یکی از کمدی های دهه شصتی است که در یکی دو سال اخیر تعدادشان کم نبوده است. فیلم درباره دو دله دزد است که در روزهای پس از انقلاب گذرشان به یک امامزاده می افتد و تصمیم می گیرند با تأسیس امامزاده ای قلابی پول وپله ای به جیب بزنند. سوژه ای که با اشاره به خرافه های مذهبی انتظار می رفت بینندگان زیادی داشته باشد.

بازیگرانش هم عبارتند از پژمان جمشیدی که خودش در جلسه نقد و بررسی فیلم در جشنواره سال گذشته گفته: هر فیلمی که می آید من بازی می کنم. خیلی در این حوزه آدم باسوادی نیستم، ولی احساس کردم چون درباره خرافات و اعتقادات است، فیلم خوبی است و در آن بازی کردم. همینطور بیژن بنفشه خواه و ستاره پسیانی که تا چندی قبل فیلم کوکتل مولوتوف را که باز یک کمدی دهه شصتی است، در اکران داشته است.

در مورد نویسنده فیلمنامه این فیلم جایی اسمی نوشته نشده و تنها نام کارگردان و تهیه کننده آمده است. در جلسه نقد فیلم هم در جشنواره سال گذشته محمود بابایی، تهیه کننده فیلم بدون اشاره به نام نویسنده گفته: ما قصه ای داشتیم که می توانستیم در ظرف کمدی بریزیم تا به عینیت دربیاید. هرچند که مخاطب سینمای ما در این روزگار میل بیشتری به کمدی دارد. هادی ناییجی کارگردان فیلم به موضوع کپی برداری اشاره ای کرده، اما تنها از فیلم مصلحت حرف زده و گفته: فیلم با یک قصه کوتاه تک خطی نویسنده برای من شروع شد و تجربه زیسته ای را درمقابل من قرار داد و به کمک دوستان به سراغ تولید این اثر رفتیم. فیلم مصلحت را دیدم و حتما از آن تاثیر گرفته ام. ذهن هر فیلمسازی در معرض انواع و اقسام فیلم ها قرار می گیرد و مستقیم یا غیر مستقیم آن ها را در ذهن می گذراند ولی ما برای این فیلم از هیچ چیزی مستقیم برداشت نکرده ایم. نباید به مناسبت یک فیلم به کسی برچسب بزنیم.

در نقدهای زمان نمایش فیلم در جشنواره تقریبا هیچ نکته مثبتی در باره آن به چشم نمی خورد. منتقدی آن را یک کمدی ضعیف دیگر از بنگاه شادمانی سینمای ایران توصیف کرده و نوشته: یلم متشکل از یک داستان اصلی ضعیف و چندین خرده داستان سطحی دیگر است که همانند بسیاری از کمدی های سخیف سینمای ایران در یک چرخه معیوب تکرار می شوند و مقادیری شوخی های دم دستی نیز (که از میزان سطحی بودن در همان نیم ساعت اول تکراری و خسته کننده هستند) چاشنی فیلم شده اند!

دیگری به حضور پژمان جمشیدی پرداخته است: آنتیک دل به پژمان جمشیدی خوش کرده که با این فیلم کاملا نشان داد که دوره اش گذشته است، جمشیدی آشکارا به تقلید نقش های قبلی خود بخصوص دینامیت پرداخته و اکت ها و اداهایش به شدت آن فیلم را تداعی می کند.

در نقد دیگری هم آنتیک با فیلم های دیگر کاگردانش مقایسه شده است: حتّی شاید بتوان گفت که با شوخی های دم دستیِ بی مایه اش نیز نمی توان بر آن صفت کمدی اطلاق کرد. اگر هم بنا بوده تا با پژمان جمشیدی، بیژن بنفشه خواه و غلام رضا نیک خواه دیده شود، آن ها هم بر مدار تکرار افتاده اند و مطلقاً شخصیت پردازی تازه ای ندارند، جز چهره پردازی بنفشه خواه. و از سوی دیگر با کارهای قابل توجّه پیشین کارگردان اش؛ هادی ناییجی فرسنگ ها فاصله دارد.