فرارو- در ادامه تفالی داشته باشید به دیوان خواجه حافظ شیرازی.

از سر کوی تو هر کو به ملالت برود
نرود کارش و آخر به خجالت برود
کاروانی که بود بدرقه اش حفظ خدا
به تجمل بنشیند به جلالت برود
سالک از نور هدایت ببرد راه به دوست
که به جایی نرسد گر به ضلالت برود
کام خود آخر عمر از می و معشوق بگیر
حیف اوقات که یک سر به بطالت برود
ای دلیل دل گمگشته خدا را مددی
که غریب ار نبرد ره به دلالت برود
حکم مستوری و مستی همه بر خاتمت است
کس ندانست که آخر به چه حالت برود
حافظ از چشمه حکمت به کف آور جامی
بو که از لوح دلت نقش جهالت برود

روگرداندن از درگاه خداوند علاوه برآنکه تو را ملول و افسرده می کند، هیچ نتیجه ای بجز پشیمانی برایت نخواهد داشت. پس به لطفش امیدوار باش که ثروت و عزت را خدا می بخشد. خودت هم خوب می دانی که برای رسیدن به مقصود بایستی رنج و سختی را تحمل کنی. با سهل انگاری و دست روی دست گذاشتن قطعاً به نتیجه ای نمی رسی. عمر خودت را صرف کارهای بیهوده نکن و وقتت را به بطالت نگذران. قضاوت دیگران از روی ظاهر کاری بس اشتباه است، هیچ کس از باطن بقیه خبر ندارد و نمی داند در آینده چه پیش خواهد آمد. با امید به خدا و مشورت با دوستان و کمک بزرگان به هدف خواهی رسید. به تحصیل علم و حکمت بپرداز و یأس و ناامیدی را از خود دور کن.